კიდევ ერთი ნაცრისფერი დილა გათენდა ამ ნაცრისფერ დედამიწაზე. ლოს-ანჯელესისთვის საკმაოდ უჩვეულო ამინდი იყო... ცა მთლიანად ფუმფულა ღრუბლებს დაეფარათ და წვიმდა, მაგრამ არა ხმაურიანად და ცუდად. პირიქით, ეს ყველაზე ლამაზი წვიმა იყო მათ შორის, რაც კი ოდესმე მენახა. წვიმის წვეთები მშვიდად და აუჩქარებლად ეშვებოდნენ დედამიწაზე, ფანჯრის მინაზე კი ლამაზად ცეკვავდნენ. თითქოს გლოვობდნენ და თან რაღაც უხაროდათ, მათი ემოციის გამოცნობა ძნელი იყო... რატომღაც ანცი წვეთების შემხედვარეს გამეღიმა და ჩემი გეგმა გამახსენდა. საწოლიდან წამოვდექი, ფუმფულა ხალათი მოვიცვი და გადავწყვიტე, რომ სანამ წავიდოდი, გამოსამშვიდობებელი წერილი დამეწერა...
მაგიდას მივუჯექი, ფურცელი და კალამი ავიღე და დავიწყე. კალმის წვერი ფურცელს შეეხო თუ არა, მაშინვე უამრავი ფიქრი მომაწვა და ყველაფერი ჩემი ცრემლებით უკვე დასველებულ ქაღალდზე გადავიტანე:

„ძვირფასო დედა! ძალიან გთხოვ მაპატიე და გემუდარები, არ ინერვიულო, ხომ იცი ეს შენთვის არ შეიძლება. უბრალოდ გთხოვ გამიგო და ყოველთვის კარგად გამიხსენო, რაც მთავარია ჩემი ანგელოზი არაფერში დაადანაშაულოთ, მე ის მიყვარს და ყოველთვის მეყვარება, მიუხედავად ყველაფრისა... დედა... დე... ხომ იცი როგორ მიყვარხარ? და ისიც ხომ იცი რომ ამას არავითარ შემთხვევაში არ გავაკეთებდი სერიოზული მიზეზი რომ არ მქონდეს? უბრალოდ მინდა გამიგო... გამიგე რა დე... აღარ შემიძლია ამ ნაცრისფერ დედამიწაზე ცხოვრება, მართალა აღარ შემიძლია, შენს თავს ვფიცავარ დე ძალიან დავიღალე... არასდროს არ განმსაჯო ამ საქციელისთვის და ეცადე გამიგო, მე მჯერა, რომ შეძლებ ამას... ძალიან მიყვარხარ დე და გეფიცები ყოველთვის შენთან ვიქნები ჩემო საყვარელო...
დე, ძალიან გთხოვ გოგონებს გადაეცი, რომ ძალიან მიყვარს ორივე და ყველაფერს საუკეთესოს ვუსურვებ. ჩემთვის დებივით არიან... მჯერა, რომ თავიანთ მიზნებს მიაღწევენ და ძალიან ბედნიერები იქნებიან. ძალიან გთხოვთ დამიჯერეთ, მე რომ შემეძლოს აუცილებლად ჩემით ვუყურებდი თქვენს ბედნიერებას, მაგრამ სამწუხაროდ მე იმდენად ეგოისტი აღმოვჩნდი, რომ თქვენს გამოც კი არ შემიძლია სიცოცხლის გაგრძელება.
ყველანი ძალიან ძალიან მიყვარხართ, მათ შორის ჩემი ანგელოზიც და ის პატარაც, რომელიც ჯერ არ დაბადებულა და მინდა, რომ მაპატიოთ და გამიგოთ. ახლა კი მშვიდობით, მე ამ ნაცრისფერი ქვეყნიდან მივემგზავრები... მარადისობაში..................................................... „

წერილი კოხტად მოვკეცე და იქვე დადებულ ვარდისფერ კონვერტში მოვათავსე, ზემოდან ჩემი სუნამო ვაპკურე და ჩემი უსაყვარლესი ყვავილი_შავი ვარდი დავადე. ეს ყველაფერი სრული სისულელეა, მაგრამ მინდა, რომ მათ ისეთი ვახსოვდე, როგორიც უკანასკნელად ვიყავი, ბედნიერი და მხიარული, დაიმახსოვრონ ჩემი სუნი და ამ ყვავილის დანახვისას იშვიათად მაინც გამიხსენონ...
ახლა კი მოცდა აღარ შეიძლებოდა, უკვე დიდი დრო იყო გასული და ბინდდებოდა, მართლაც რომ საუკეთესო დრო იყო ჩემი გეგმის განსახორციელებლად. ყველას ეგონებოდა, რომ რომელიმე კლუბში, ან წვეულებაზე ვიყავი და ძებნას გვიანობამდე არ დამიწყებდნენ, შესაბამისად გეგმის შესრულებაშიც არ შემიშლიდნენ ხელს.
მაგრამ, წასვლამდე კიდევ ერთი რაღაც უნდა გავაკეთო. სასწრაფოდ ჩავიცვი, საფულე და მობილური ავიღე, დაბლა ჩავედი, მანქანაში ჩავჯექი და შოპინგ ცენტრისკენ გავემართე. დანიშნულების ადგილზე მალევე მივედი. მანქანა ახლოსვე გავაჩერე, რომ ბევრი დიარული არ დამჭირვებოდა და ცენტრში შევედი. მაშინვე ბავშვების განყოფილებისკენ გავემართე. რაც კი მომეწონა ყველაფერი ვიყიდე, ვინაიდან ბავშის სქესი არ ვიცოდი, ზოგი ცისფერი, ზოგიც კი ვარდისფერი ავარჩიე. ჩემი პატარა დაიკოსთვის ან ძამიკოსთვის ყველაფერი უნდა დამეტოვებინა, რომ როცა გაიზრდებოდა სცოდნოდა, თუ რა ძლიერ მიყვარდა. ტანსაცმლით დაწყებული და სათამაშოებით დამთავრებული ყველაფერი ვიყიდე და ბოლოს დატვირთულმა ძლივს მივაღწიე მანქანამდე. სახლში მისული მაშინვე პატარასთვის განკუთვნილ ოთახში ავედი და ნივთები დავაბინავე, შემდეგ კი ჯესის ოთახში გავემართე. ის როგორც ყოველთვის „ტაილერთან“ იყო და ოთახში უპრობლემოდ შევედი. უკვე გადაწყვეტილი მქონდა რისი საშუალებით დავტოვებდი აქაურობას, ასე რომ მხოლოდ ამ ნივთის აღება და შესაბამისად გამოყენებაღა იყო საჭირო. სასწრაფოდ გამოვაღე ჯესის საწერი მაგიდის უჯრა, იქიდან მისი დანა ამოვიღე, რომელიც ყოველი შემთხვევისთვის იყიდა და ოთახიდან გამოვედი. ამ დანით იმიტომ მინდოდა აქედან წასვლა, რომ სისხლის ბოლო წვეთამდე ჯესის ნივთი ჩემთან იქნებოდა... მან უკვე შინაგანად მომკლა და კარგი იქნებოდა თუ ფიზიკურადაც ის მომკლავდა. ჩემს ოთახში შევედი და დანა სააბაზანოში შევიტანე. შემდეგ კი ჩემი გეგმის ბოლო ნაწილის განხორციელება დავიწყე. ჩემი გარდერობიდან ერთი ყველაზე ლამაზი, გრძელი თეთრი კაბა გამოვიღე და ჩავიცვი, შემდეგ თმები ლამაზად გავიკეთე და არც მაკიაჟი დავიკელი. სარკეში ჩემს გამოსახულებას რომ შევხედე, კმაყოფილმა გავიღიმე, სწორედ ისე გამოვიყურებოდი, როგორც უნდა გამოიყურებოდე შენი სიცოცხლის უკანასკნელ დღეს... მწარეა რეალობა, მაგრამ ეს ასეა, მე დღეს აქაურობას ვტოვებდი და ეს ძალიან მახარებდა, მხოლოდ ერთეულებს თუ აქვთ იმის საშუალება, რომ დაგეგმონ თავისი სიკვდილი და ბედნიერი ვარ, რომ ამ ერთეულებს შორის მეც აღმოვჩნდი.
სააბაზანოში ნელა შევედი, უკვე ნერვიულობას ვიწყებდი, მაგრამ სულაც არ მეშინოდა, მართლა არ მეშინოდა, უბრალოდ იმის გამო ვნერვიულობდი, თუ რას იგრძნობდნენ ჩემი მშობლები და მეგობრები, როცა ასეთ მდგომარეობაში მნახავდნენ. მათთვის განკუთვნილი წერილი ჩემს საწოლზე დავდე და წესით მისი მიგნება არ უნდა გაუჭირდეთ.
დიდი ჯაკუზი თბილი წყლით გავავსე და სურნელოვანი ქაფიც შევურიე. სიმართლე რომ ვთქვათ ახლა მე წყლის ტემპერატურა სულაც არ მადარდებდა, მაგრამ იმ საქმისთვის, რაც უნდა გავაკეთო ნამდვილად მაღალი ტემპერატურაა უკეთესი. სააბაზანო მართლაც რომ შესაფერისად მოვაწყვე. სინათლე ჩავაქვრე, იქაურობა სანთლებით გავანათე. მათი შუქი ძალიან ლამაზად ჩანდა ღია ვარდისფერ კედლებზე. მუსიკალურ ცენტრში დაბალ ხმაზე ჩავრთე დებიუსი და ბოლო აკორდიც ავიღე, ჯაკუზიში ჩავედი, დანით ხელში...
როდესაც სხეულზე თბილი წყალი ვიგრძენი ყოველგვარი ნერვიულობა მომეხსნა და მოვეშვი. ახლა უკვე სულ რამოდენიმე წუთი მაშორებდა უსასრულობას. მარცხენა ხელი წყლიდან ამოვიღე და ჩემს მაჯას კიდევ ერთხელ დავაკვირდი. მარჯვენაში დანა მქონდა მომარჯვებული, რომელიც უკვე ნელ-ნელა ჩემი მაჯისკენ მიიწევდა. მისი ცივი ზედაპირი სველ კანზე შევიგრძენი. ახლა თუ ყველაფერს კარგად გავაკეთებ და დანა ვენამდე ჩააღწევს, მაშინ შედარებით უფრო მალე მოვკვდები. და აი, დადგა ეს მომენტიც და მე დანა ნელა, მაგრამ ძლიერად გადავისვი ვენაზე. თავიდან წვა ვიგრძენი, შემდეგ კი თბილი სითხე. ჩემს თეთრ კაბაზე სისხლის პირველი წვეთიც დაეცა, ამ დროს კი ჩემს გარშემო ყველაფერი დატრიალდა და მე გავფრინდი, უსასრულობაში...

ფიკზე გადასასვლელად დააკლიკეთ სურათს =)
my blog <3
natuka