მზის სხივებმა თხელი ფარდის გავლით ოთახში შემოაჭყიტეს და პირდაპირ ჩემს ცხვირზე მოიკალათეს, რამაც ჩემი უკმაყოფილება გამოიწვია. გვერდი ვიცვალე, რომ ჯესის ჩავხუტებოდი, მაგრამ მის ნაცვლად ბალიშზე დადებული წერილი დამხვდა.
„ელ საყვარელო, აეროპორტში წავედი ბილეთების ასაღებად, რომ დღესვე დავბრუნდეთ სახლში და კიდევ ვიღაც კაცმა დამირეკა და მასაც უნდა შევხვდე. შენ მოემზადე, რომ მოვალ თუ არა წავიდეთ. მიყვარხარ ჩემო სიცოცხლევ.“

ჯესის დანაბარების მიხედვით მოვიქეცი და მალევე მოვემზადე, მაგრამ ჯესი არსად ჩანდა. აეროპორტიდან დარწმუნებული ვარ მალევე წამოვიდოდა, მაგრამ ნეტავ იმ უცნობს რაღა უნდოდა? ნეტავ რა ხდება? ალბათ რაიმე სერიოზული საქმეა, თორემ ჯესი ამდენი ხნით არ დაიკარგებოდა.
დაახლოებით ნახევარ საათში ოთახში ჩემი ანგელოზი შემოვიდა, რომელიც ბედნიერებისგან ერთიანად ბრწყინავდა. ესეიგი რაღაც კარგი ამბავი გაიგო, რომელსაც ახლავე მომიყვება!
-ჯეს, შენით მომიყვები რა მოხდა თუ გაიძულო?-ვკითხე დოინჯშემორტყმულმა, მაგრამ ბოლოს მაინც გამეცინა იმის წარმოდგენაზე, თუ როგორ ვაწამებდი ჯესის, რომ ახალი ინფორმაცია გამეგო.
-ვაიმე ელ, რომ გაიგო რა მოხდა არ დაიჯერებ! მეც კი არ მჯერა!
-ამოღერღე ნუ დამტანჯეე!
-ესეიგი, დილით ვიღაც კაცმა დამირეკა და შეხვედრა დამითქვა, იქ მისულს კი თურმე ნამდვილი სასწაული მელოდა. გახსოვს ადრე პლიაჟზე რომ მოგიყევი ჩემი ბავშობის შესახებ? რომ გითხარი, რომ ჩემი მშობლების დაღუპვის შემდეგ ოჯახის ახლობელი მეხმარებოდა? დღეს სწორედ მაგ კაცთან მქონდა შეხვედრა. როგორც ჩანს, სასამართლოებში დახარჯული ფული, ჩვენი ქონების ერთი პროცენტიც კი არ ყოფილა. ბილიმ მამას საბუთები აღმოაჩინა, რომლის მიხედვითაც ჩვენ უკვე მთელს მსოფლიოში ცნობილი რამოდენიმე ფირმის მფლობელები ვართ!
-არ არსებოობს! ვაიმე ჯეს მართლა? რა მაგარიაა! გილოცაავ! ვაიმე რა მაგარიაა!-გავკიოდი ამ ახალი ამბით აჟიტირებული და პატარა ბავშივით დავხტოდი, შემდეგ კი ჯესის ჩავუხტი კალთაში.
-ხომ გეუბნებოდი ვერ დაიჯერებთქო! ჰა, ხედავ რა მაგარი საქორწინო საჩუქარი მოგიწყვე?-გაიღიმა თვითკმაყოფილი მზერით და გულში ჩამიკრა.

რამოდენიმე საათში უკვე სახლში ვიყავით, სადაც არა მარტო ჩემი მშობლები, არამედ ეშლი და სემიც გველოდებოდნენ. ყველაფერი მილიონჯერ მოგვაყოლეს, მაგრამ კიდევ ერთხელ მოსმრნა მაინც არ ჰბეზრდებოდათ. მამა და ჯესი ეზოში გავიდნენ, რომ ჩვენგან დაესვენათ და ქორწილის დეტალები შეეთანხმებინათ, მაგრამ ეს გავიგე თუ არა, მაშინვე გამახსენდა, რომ რაც შეიძლებოდა მოკლე დროში ყველაფერი უნდა მომესწრო და გოგონებს და დედას ვუთხარი, რომ სასწრაფოდ მომზადებულიყვნენ საყიდლებზე წასასვლელად. მე მხოლოდ მზის სათვალე და რამოდენიმე საკრედიტო ბარათი ავიღე.
დედას მერსედესით წავედით და მძღოლიც წავიყოლეთ თავისი მანქანით, რომ ყველაფერი თავისუფლად ჩატეულიყო. გზიდან ჩემს დიზაინერს დავურეკე, რომელსაც თვალდახუჭული ვენდობოდი და შეხვედრაზე შევთანხმდით. მიუხედავად იმისა, რომ შაბათი იყო და მისი სალონი ისვენებდა, მე როგორც განსაკუთრებული კლიენტი მაინც მიმიღო და როცა გაიგო რა საქმეზეც ვიყავი მისული ძალიან გაუხარდა და მომილოცა. სანამ თვითონ კაბებს არჩევდა, რომ მომეზომა და მათ შორის საუკეთესო ამომერჩია, ეშლიმ ინტერიერის დიზაინერიც იშოვა და თვითონ წაჰყვა პლიაჟზე, რომ იქაურობა ზღაპრულად მოერთოთ. როგორც ეშლიმ მითხრა, ეს იქნებოდა მისი საქორწინო საჩუქარი და ხვალამდე იქაურობას ვერავინ ვნახავდით. მაგრამ თუ ყველაფერი ხვალისთვის არ მოესწრებოდა, მაშინ იქაურობას მხოლოდ ქორწილის დღეს ვნახავდით. ასევე მითხრა ჯესიმაც იმ საიდუმლოზე, რომელსაც ვითომდა ტაილერთან სიარულად ნიღბავდა და მე, როგორც სუსტი ნებისყოფის და ძლიერი ცნობისმოყვარეობის პატრონმა, ვეცადე, რომ როგორმე ყველაფერი ხვალამდე მომესწრო. ჩვენი თაფლობის თვე მამამ საკუთარ თავზე აიღო და რომელიღაც კუნძულზე გასამგზავრებელი ბილეთები გვაჩუქა. კუნძულის სახელიც კი არ მქონდა გაგონილი, მაგრამ როგორც აღმოჩნდა, მამამ ასეთი ადგილი სწორედ იმიტომ შეარჩია, რომ არავის შევეწუხებინეთ და თავი მყუდროდ გვეგრძნო.

(ქორწილამდე რამოდენიმე საათით ადრე)
-დეეე, დამეხმარე რა, კაბას ვერ ვიცმევ-გავყვიროდი და VICTORIA SECRET-ის საცლებში გამოწყობილი ოთახში გიჟივით დავრბოდი. ასე ჯერ არასდროს მინერვიულა, როგორც ახლა ვნერვიულობდი, მინდოდა, რომ ყველაფერს ზღაპრულად ჩაევლო.
-ელ დაწყნარდი საყვარელო, ყველაფერი კარგად იქნება-მამშვიდებდა დედა და უკვე კაბის ელვა შესაკრავს მიკრავდა.
-დე გოგონები უკვე მივიდნენ? ჯესი იქ არის? ბეჭდები მოწესრიგებულია? რამე ხომ არ დაგრჩათ?-კითხვას კითხვაზე ვუსვამდი დედას და ვცდილობდი, რომ დავწყნარებულიყავი, რათა მაკიაჟი და ვარცხნილობა არ გამეფუჭებინა.
-ელ! იცოდე დაწყნარდი! ყველაფერი კარგად არის. შენც არაჩვეულებრივად გამოიყურები. ახლა კი ადექი და წავიდეთ, თორემ მამაშენი აღარ დაგელოდება და შენს გარეშე წავა-სიცილით მითხრა დედამ და კაბის შლეიფი ამიწია, რომ კიბეზე თავისუფლად ჩავსულიყავი.