თავი 1
დილით როგორც ყოველთვის ბეთჰოვენით გავიღვიძე. მაშინვე საათს შევხედე. უკვე 7 საათი იყო, ესე იგი უნდა ავმდგარიყავი. ჩემი სახის კანს ზუსტად იმდენ ხანს ეძინა, რამდენიც საჭიროა და აღარ იყო საჭირო ზედმეტი განებივრება. დღეს ორშაბათი იყო და ამიტომ გუჩის თხელ კაბასა და პრადას ფეხსაცმელებში გამოვეწყვე. ზუსტად ისე მეცვა, როგორც ზაფხულის ცხელ დღეს შეეფერებოდა, მაგრამ სანამ ჩავიცვამდი მანამდე, რა თქმა უნდა, შხაპი მივიღე, თმა დავივარცხნე და სახის კანის დამატენიანებელი ნიღაბიც გავიკეთე. ნამდვილად ვერ გავწირავდი ჩემს ნაზ კანს სკოლის მტვერისთვის. როდესაც ყველაფერი დავამთავრე და ჩემი ქერა კულულები უკან ზარას თმისსამაგრით შევიკარი, მსუბუქი მაკიჟის გაკეთებაც მომინდა. დიდი არაფერი გავიკეთე, რომ კანი არ გამეღიზიანებინა, მხოლოდ თვალის ჩრდილი წავისვი, რათა ჩემი მშვენიერი ცისფერი თვალები უფრო ლამაზი გამოჩენილიყო. 8 საათზე უკვე მზად ვიყავი. ჩემს ტანისამოსთან შეხამებული ფერის ჩანთაც ავარჩიე და კიბეზე დავეშვი.
-ელ, საყვარელო, უკვე გაემზადე? -ეს ჩემი უსაყვარლესი დედიკო, ჯესიკა იყო.
-რა თქმა უნდა, დედა. ხომ იცი, სკოლაში ადრე უნდა მივიდე, რათა ყველამ დამინახოს თუ რა მშვენიერი ვარ. გაკვეთილებზე ჩემი სილამაზით ტკბობას ისედაც ვერ ახერხებენ, ამ სიამოვნებას არ მოვაკლებ ბავშვებს და ადრე მივალ სკოლაში.
-ელიზაბეტ! ხომ იცი რომ ვერ ვიტან როცა ასე ლაპარაკობ?
-მე კი ვერ ვიტან როცა ელიზაბეტს მეძახი,-დედამ იმდენად გამაბრაზა ამ სახელის დაძახებით, რომ კინაღამ წარბები შევიჭმუხნე, არადა ეს ჩემს კანს სულაც არ მოუხდებოდა. კიდევ კარგი დროზე გამახსენდა. უბრალოდ დედას ნაზად გავუღიმე იმიტომ, რომ ეს ღიმილი ყველას აჯადოვებდა, შემდეგ ლოყაზე ვაკოცე და გარეთ გავედი.
-ელ, ძვირფასო დღეს ფეხით მიდიხარ?-დედამ სამზარეულოს ფანჯრიდან გამომძახა.
-არა, რა თქმა უნდა, ასე ხომ ჩემს პრადას ფეხსაცმელებს გავაფუჭებ. ის იმისთვის არ შეუქმნიათ, რომ ზაფხულში ცხელ ასფალტზე იარო.
-ოჰ, შენ და შენი ცნობილი ფირმები! ნეტავ, როგორ არ გერევა ერთმანეთში?
-დედაა!-აღშფოთებით წამოვიძახე. როგორ შეიძლებოდა რომ ეს ფირმები ერთმანეში ამრეოდა? ეს იგივე იქნებოდა სახეზე ალოეს ნიღბის ნაცვლად შოკოლადის მუსი რომ წამესვა.
-კარგი, კარგი. მაშინ თუ მაგ შენი შანელის ფეხსაცმელების გაფუჭება არ გინდა შემოდი და შენი მანქანის გასაღები და სკოლის ჩანთაც გაიყოლე.
-ვაი, გასაღები და ჩანთა სულ გადამავიწყდა. ჰოდა, რაც მთავარია, ეს ფეხსაცმელები შანელის კი არა პრადასია.
როგორც იქნა სახლიდან გამოვაღწიე და უკვე ეშლის სახლის გზაზე მივდიოდი ჩემი უმშვენიერესი ვარდისფერი კაბრიოლეტით. რა ფირმის იყო ჩემი ავტომობილი ხანდახან ახლაც მავიწყდებოდა, მაგრამ ამას რა მნიშვნელობა ჰქონდა? მთავარია რომ ჩემი ტანსაცმლის უმრავლესობას უხდებოდა, ხოლო რომელსაც არ უხდებოდა, იმას მაშინ ვიცვამდი როცა ვერცხლისფერი ვოლვოთი მივდიოდი. ფიქრებში გართული კინაღამ ეშლის სახლს გავცდი. უცბად დავამუხრუჭე და დავასიგნალე. ეშლიმ სამზარეულოს ფანჯრიდან გამომხედა და დამინახა თუ არა რომ მე ვიყავი, მაშინვე გამოიქცა.
-ელ, საყვარელო, როგორ ხარ?
-კარგად, ეშლი, შენ?
-მშვენივრად. სემი უკვე სკოლაშია?
-არა, მასაც გავუვლით და ყველანი ერთად მივალთ. ჰო მართლა, დღეს დილით ნიღაბი გაიკეთე?
-ამმ, კი აბა რაა, მაგის გარეშე როგორ გამოვიდოდი სახლიდან?-ეშლი ასეთი დაბნეული მხოლოდ მაშინ იყო, როცა მატყუებდა.
-ეშლი! ახლავე მითხარი, მთელი დილა ისევ ენდრიუსთან მესიჯობაში გაატარე, ხო?
-ოო, კარგი რა, ეელ, ნუ იცი მასე. შენც გეყოლება შეყვარებული და მერე ვნახავთ როგორ მოიცლი ნიღბებისთვის.
-ვაიმე, უბრალო ბიჭის გამო მე ჩემს სახის უნაზეს კანს ვერ ვუღალატებ.
-ჰოდა მაშინ ბედნიერებას გისურვებ შენს სახის კანთან,-ეშლი საყვარლად ახითხითდა. როცა ასე იცინოდა წამში მავიწყდებოდა გაბრაზება.
მთელი გზა თავის და ენდრიუს ამბებს მიყვებოდა. ენდრიუ 5დღის წინ გაიცნო და ახლა მასზე აფანატებდა, მაგრამ რატომღაც დარწმუნებული ვიყავი, რომ ეს დიდხანს არ გაგრძელდებოდა. ალბათ იმიტომ, რომ ყოველთვის ასე ხდებოდა. უკვე სემიც შემოუერთდა ჩვენს კომპანიას. კიდევ კარგი, მას მაინც არ დავიწყნოდა ნიღაბი. ის ნამდვილი დედოფალი იყო ამ მხრივ, ნუ, რა თქმა უნდა, ჩემს შემდეგ. მე და სემი ძალიან ვგავდით ერთმანეთს ხასიათით იმიტომ, რომ ორივე მარტო ვიყავით. როგორც იქნა სკოლამდეც მივაღწიეთ. ავტოსადგომზე საუკეთესო ადგილი, რა თქმა უნდა, ჩემთვის გაენთავისუფლებინათ. მანქანა დავაყენე და სამივენი ერთად გადმოვედით. ნამდვილ პრინცესებს ვგავდით და უკვე აღარ გამკვირვებია, როცა ყველა ჩვენ გვიყურებდა, ბიჭები სიამოვნებით, ხოლო გოგონები კი შურით ანთებული თვალებით!
მიყვარხართ ძალიან ძალიან :*
siujeti magaria 
darwmunebuli var, rom dzalian kargi gamogiva 
velodebi shemdeg tavs mainteresebs movlenebi rogor ganvitardeba.
