მთელი დღე საყიდლებზე სიარულში დავხარჯეთ. მე პირადად, მგონი რამოდენიმე მაღაზია მთლიანად დავაცარიელე, ისე კი არც ეშლი და სემი ჩამომრჩნენ. რაც კი მომეწონა ყველაფერი ვიყიდე, მიუხედავად იმისა, რომ შეიძლებოდა ის რამოდენიმე თვე ვერ ჩამეცვა, მხოლოდ და მხოლოდ იმის გამო, რომ ამ სეზონის შესაფერი არ იყო. აი წვეულების კაბაზე კი საკმაოდ გავწვალდი. ყველა კაბა ისეთი ერთფეროვანი და მოდიდან გასული იყო, რომ მეგონა წვეულებაზე ჯინსებით მომიწევდა წასვლა, მაგრამ სწორედ მაშინ, როდესაც ეს გავიფიქრე, სემიმ ისეთი არაჩვეულებრივი კაბა დამანახა, რომ კინაღამ სუნთქვა შემეკრა. სიმართლე ითქვას და კაბა ღირებულად თითქმის უმნიშვნელო იყო, მაგრამ მე ძალიან მომეწონა. მისი ზედა ნაწილი შავ კორსეტს წარმოადგენდა, ქვემოთ კი ფუშფუშა ვარდსიფერი ქვედაბოლო ჰქონდა მიმაგრებული. კორსეტზე გულთან მიმაგრებული იყო ვარდისფერი პეპელა, კაბაზე კი შავი ლენტი, რაც ავსებდა ამ ყველაფერს.
ამ კაბის აღმოჩენით საოცრად გახარებულმა, ახლა უკვე ფეხსაცმელზე და შესაბამის აქსესუარებზე დავიწყე ფიქრი. რაოდენ სასაცილოდაც არ უნდა მოგეჩვენოთ, დღეს ისე მომწონდა ყველაფერი ბავშვური, რომ ვარდისფერი კონვერსები, ზოლიანი წინდები და პატარა დიადემაც შევიძინე. ამის დანახვაზე ეშლი სიცილით კინაღამ გაიგუდა, ასეთივე მდგომარეობაში იყო გამყიდველიც.
საყიდლებით იმდენად დაღლილები ვიყავით, რომ უკვე კლუბის არჩევის ძალაც აღარ გვქონდა, ამიტომ გადავწყვიტეთ ამ საქმეში ინტერნეტი დაგვეხმარებინა და სემის მანქანით პირდაპირ სახლისკენ გავწიეთ.
სიმართლე ითქვას კლუბების დიდი არჩევანი არ იყო, მხოლოდ რამოდენიმე მომეწონა, მაგრამ საბოლოო არჩევნისთვის, მაინც გადავწყვიტე ადგილზე მივსულიყავი და ყველაფერი დეტალურად მენახა. ეს საქმე ხვალისთვის გადავდეთ, რადგან ჯერ ერთი უკვე ღამე იყო და მეორეც, ძალიან დაღლილები ვიყავით.
ეშლიმ ბევრი მეხვეწა ჩემთან დარჩიო, მაგრამ მე გულმა ვერ მომითმინა და გადავწყვიტე, რომ სანამ ჯესი გადაწყვეტდა როდის გაემხილა ჩემთვის ყველაფერი, მანამდე მე გამერკვია და სახლისკენ გავწიე. სემიმ არაფრით არ მომცა უფლება, რომ დღევანდელის შემდეგ საჭესთან დავმჯდარიყავი, მით უმეტეს ღამის ლოს-ანჯელესში, როდესაც მანქანები გიჟებივით დაქრიან. საჭესთან თვითონ დაჯდა, ჯერ მე მიმიყვანა სახლში, შემდეგ კი ჩემი დაჟინებული თხოვნით ჩემი მანქანით წავიდა სახლში, მიუხედავად იმისა, რომ მისი სახლი ჩემისგან რამოდენიმა კვარტლის მოშორებით მდებარეობდა და როგორც სემი ამბობდა, არ იყო საჭირო ამდენი შეწუხება, ფეხითაც მშვენივრად მივიდოდა.
სახლში შესულს შუქები ჩამქვრალი დამხვდა, სინათლე მხოლოდ მისაღებში ენთო, ისიც მხოლოდ იმიტო, რომ თუ ვინმეს დაბლა ჩამოსვლა დასჭირდებოდა, კიბეზე არ დაგორებულიყო სიბნელეში. ეს საკმაოდ უცნაურად მომეჩვენა, მაგრამ საათს რომ შევხედე, საერთოდ არ გამკვირვებია, რომ ღამის ორ საათზე ყველას ეძინა. ყველას და მათ შორის ჯესისაც, ჰმ, ისიც კი არ დამელოდა.
გაბრაზებულმა შევაღე ჩემი ოთახის კარი და როცა სრულიად მოულოდნელად სიბნელე სანათის მკრთალმა შუქმა გაფანტა, კინაღამ გული გამისკდა. სანათის გვერდით ჩემი პუფი იყო მიჩოჩებული, პუფში კი ჯესი იჯდა და გაბრაზებული თვალებით მიყურებდა.
-რა მოხდა ჯეს, რა დაგემართა, ასე რატომ მიყურებ?-ვუთხარი და თან კალთაში ჩავუჯექი, მაგრამ მისგან რატომღაც სრული იგნორი მივიღე.
-როგორ თუ რა მოხდა? იცი როგორ ვინერვიულე? სახლში დავბრუნდი და ნატალიმ მითხრა, რომ საყიდლებზე იყავი წასული, შემდეგ კი მთელი დღე მობილურზე გირეკე, შენ კი ის საერთოდ გამორთული გქონდა.
-ამმ.... ალბათ ავარიის დროს რამე დაემართა-ჯანდაბა! რა სულელი ვარ! როგორ წამომცდა.
-რაა? რომელი ავარიის? ელ რა მოხდა?
-არაფერი საყვარელო, დამშვიდდი. უბრალოდ დღეს კინაღამ სატვირთომ გამიტანა და...-ვუთხარი და ვაკოცე, რომ ეს დაძაბული გარემო ცოტათი განმემუხტა.
-ელ, შენ მე მაგიჟებ. არ შეიძლება ასე თავისუფლად ილაპარაკო იმაზე, რომ თურმე დღეს კინაღამ სატვირთომ გაგიტანა.
-ხო კარგი, მაპატიე რომ აღარ ვნერვიულობ იმაზე, რაც არ მომხდარა. შენ გირჩევნია ის მითხრა, ამ ბოლო დროს რა ხდება? ჯერ იყო და ტაილერთან დაიწყე სიარული და მთელ საღამოებს მასთან ატარებ, შემდეგ პლიაჟზე წასვლაზე მითხარი უარი, ახლა კი ჩემი გულსაბნევი აიღე და მითხარი რომ ყველაფერს მალე გავიგებდი. აღარ მოვიდა დრო რომ ყველაფერი გავიგო?-ვკითხე სრული სერიოზულობით, ჯესის კი ამ კითხვაზე სახე გაეყინა და თითქოს დაიბნა კიდეც.
-არაფერი ელ, რა უნდა ხდებოდეს? უბრალოდ ის გულსაბნევი რაღაცისთვის მჭირდება, მაგრამ თუ გინდა შემიძლია დაგიბრუნო და სხვა რამ ვიშოვო-მითხრა ნაწყენი ხმით-აი დანარჩენს კი რაც შეეხება, მე გითხარი, რომ ყველაფერს მალე გაიგებდი და ძალიან გთხოვ მანამდე ნურაფრის გარკვევას ეცდები, სანამ მე არ გეტყვი ყველაფერს. შევთანხმდით?
-გულსაბნევი არ მინდა, გამოიყენე რაშიც გჭირდება, მაგრამ შეთანხმებას რაც შეეხება, არც იოცნებო. სანამ ყველაფერს არ ამიხსნი, არ მოვისვენებ.
-კარგი, როგორც გინდა, მაგრამ ჯერ მაინც ვერაფერს გაიგებ. ახლა კი მაპატიე, მაგრამ უნდა წავიდე. შენ რომ გელოდებოდი ტაილერთან ვერ წავედი და ახლა ალბათ უკვე ბრდღვინავს.
-ოჰ, ბოდიში რომ გალოდინე. შეგიძლია მიბრძანდე-ვუთხარი ნახევარი ტონით ამაღლებული ხმით და ხელი კარისკენ გავიშვირე-მიდი არ დაგაგვიანდეს, გელოდებიან!-ვუთხარი და უკვე გაღებულ კარში გავაგდე.

ფიკზე გადასასვლელად დააკლიკეთ სურათს =)
my blog <3
natuka