***
ჩვენ ჩახუტებულები ვიწექით და სუნთქვის აღდგენას ვცდილობდით. ბელას გული მშვიდად ძგერდა ჩემი მარცხენა ხელის ქვეშ. ვუყურებდი მის დახუჭულ თვალებს, საფეთქლებს, რომლებიც ზოგჯერ ირხეოდნენ. მარცხენა ხელი ჩემს მკერდზე ედო, თან თმებზე მეთამაშებოდა. ჩემთვის სამყაროში არ არსებობდა იმაზე დიდი სიამოვნება ვიდრე ჩემს კანზე მისი რბილი სხეულის შეგრძნება. ნაზად ვაკოცე ბელას თმებს, ღრმად შევისუნთქე მისი არომატი, საშუალება მივეცი მას, რომ ჩემს სხეულში გაჟღენთილიყო.
- იცი, ედვარდ, მიხარია, რომ შენ ხარ ის მამაკაცი, ვისთანაც ჩემს უკანასკნელ დღეებს გავატარებ. - ჯანდაბა! იცის ბელამ რაღაც შეუფერებელისსათქმელად დროის შერჩევა.
- რა უბრალოდ ლაპარაკობ შენს სიკვდილზე! - მე განვაგრძე ნაზად მის ხელზე თითებით გზის გაკვლევა, თუმცა გაბრაზებამ შემიპყრო.
- თუ სიკვდილს შენთან ერთად შევხვდები, მე მისი არ მეშინია.
- მე არ მოგცემ სიკვდილის უფლებას. - მის გადარწმუნებას შევეცადე.
- მე შენ არ დაგტოვებ, ედვარდ!
- არა, დამტოვებ! შენ არ უნდა დაკავშირებულიყავი ჩემთან! ეს არასწორია! ჩვენ არ უნდა…
- თითქოს ეს რამეს შეცვლიდა!
ბელა საბანში გახვეული გავარდა ოთახიდან და გაურკვევლობაში დამტოვა.

«თითქოს ეს რამეს შეცვლიდა!» რისი თქმა სურდა მას ამით?

მე მესმოდა, რომ ეს არასწორი იყო. ახლა ეს ღამე. თუმცა შეიძლება იფიქრო, რომ მეშევძლებდი ბელას ასე უბრალოდ გაშვებას. მეშინოდა იმის აღიარების, რომ რაღაც გრძნობა, რომელსაც მე ვერ ვარკვევდი რა იყო, წარმოუდგენელი სისწრაფით იზრდებოდა ჩემში. ის ყოველდღე იზრდებოდა, ყოველ წუთს ავსებდა ჩემს გულს.
მას შემდეგ, რაც საკუთარ თავთან მარტოდავრჩი მდუმარე ოთახში, შემეძლო გამოვტყდომოდი საკუთარ თავს.
მე მიყვარდა ბელა. მიყვარდა ის ჩემი აკრძალული სიყვარულით. ამ გრძნობამ ჯერ კიდევ მაშინ შემიპყრო, როცა ის პირველად დავინახე, პარკში. ეს გრძნობა იმ დღიდან უფრო და უფრო ძლიერდებოდა, ყურადღებას არ აქცევდა ჩემს წინააღმდეგობას.
და ბელა. მას იზიდავდა ჩემსკენ. მან ჩემს ცხოვრებაში სინაზე შემოიტანა, ჩემს გულს სიცოცხლე შთაბერა.
მივხვდი, რომ გოგონა გავანაწყენე, შარვალი ჩავიცვი და მის მოსაძებნად გავემართე.
ბელა ჩემგან ზურგით იდგა, ხელებით სამზარეულოს მაგიდას ეყრდნობოდა, რომელსაც ბარის მაგიდის ფორმა ჰქონდა. იმის მიხედვით, როგორ შეკრთა მისი სხეული, მივხვდი, რომ მან გაიგო ჩემი შემოსვლის ხმა. მაგრამ ბელა არ ჩქარობდა შემობრუნებას.
- ბელა, მე... - ვერ გადამეწყვიტა მასთან მისვლა, ასე ვიდექი მისგან რამდენიმე სანტიმეტრში.
- არ გინდა. ყველაფერი კარგადაა.
- არა, არ არის კარგად! - მასთან მივედი, ჩავეხუტე და ცხვირი მის კისერში ჩავრგე. - მაპატიე. მე ის მაშინებს, რაც შეიძლება მოხდეს. ვერ გადავიტან ასეთ დანაკარგს.
ბელა მკვეთრადშემობრუნდა ჩემს მკლავებში, თხელი თითები მოხვია ჩემს სახეს.
- არ მინდა იმ სამყაროში ცხოვრება, სადაც შენ არ იქნები.
- მაგრამ შენ...მმმ...მე...
- მე შენ მიყვარხარ, ედვარდ. არ ვიცი, როგორ მოხდა ეს, მაგრამ ჩემთვის რთულია ვისუნთქო იმ სამყაროში, სადაც შენ არ ხარ. შენ ჩემი ჰაერი გახდი, შენ საკუთარი თავითშემივსე მთელი სამყარო. და მე არ მინდა იმ სიცარიელეში ცხოვრება, სადაც შენ არ ხარ.
- ბელა. – თავისი აღიარებით მან მთელი ჩემი უკარება ხასიათი ერთ საათში დაანგრია, ნაწილებად დაშალა. - შენ - ჩემი სული, ჩემი გული ხარ. და მე შენ ჩემი კრიმინალური სიყვარულით მიყვარხარ. პირველი დანახვიდან მიყვარხარ. ჩემი ცხოვრება წვიმასავით ნაცრისფერია, სიკვდილივით ჩუმი. მაგრამ შენ ის ნათელი სხივით გაანათე. შენ ჩემი გზის მანათობელი ცისარტყელა ხარ, შენ მე გადარჩენის იმედს მაძლევ, თუმცა შენ თავად ხარ ჩემი გადარჩენა. ჩემი გული იქამდე განაგრძობს ძგერას, სანამ შენი იძგერს. და მე არ დავნებდები სანამ შენ ისუნთქებ. ეს ყველაფერია რაც მე შემიძლია შეგპირდე, მიყვარდე ჩემი კრიმინალური სიყვარულით.
- კრიმინალური სიყვარული... ხოლო მე შენ ჩემი სასოწარკვეთილი სიყვარულით მიყვარხარ.
მეტი ვეღარ შევიკავე თავი, ბელა მაგიდის ცივ ხეზე მივაჭირე, ვნებიანად ვაკოცე, ამის გარეშეც გაბერილ ტუჩებზე. მან მიპასუხა ჩემს ალერსზე, თითები ჩემს თმებში შეასრიალა, მეჩურჩულებოდა, რომ ვუყვარდი და მხრებს ცრემლებით მისველებდა.
ბელა ხელში ავიყვანე და საძინებელში წავიყვანე. ჩვენი ლოჟა, ჩვენი კრიმინალური სიყვარულის სავანე,პერიოდი, რომელსაც აუცილებლად გაუვიდოდა ვადა, აძლიერებდა ჩვენს გრძნობებს, აახლოვებდა მის დასასრულს.
დღეები უზარმაზარი სისწრაფით მიქროდნენ, ღამეებს დღეები ცვლიდნენ, შემოდგომის შემცვლელად ზამთარი მოდიოდა. ჩვენი ცხვორება უფრო და უფრო რთულდებოდა. უკვე მეოთხე კვირაა ბელა სახლიდან არ გასულა, ეს არ იყო უსაფრთხო. დილით მას თავბრუ ეხვეოდა ხოლმე, მაგრამ ექიმის ნახვაზე უარს ამბობდა, სუფთა ჰაერის უკმარისობას იმიზეზებდა.
- მე შენ მიყვარხარ. - ბელამ როგორც ყოველთვის დილით ადრე გამაღვიძა.
- მე კი შენ. – ნამძინარები საყვარელი ადამიანის ტუჩებს დავეწაფე.
- შეწყვიტე. უნდა გამიშვა, სანამ შენს მობილურზე მრეკავს ნერვები საბოლოოდ არ დაწყდომია.
-ტელეფონი რეკავს? მერე რას გაჩუმებულხარ?
- შენ სიტყვის თქმა არ მაცალე!
გაღიმებულ ბელას ვაკოცე და ხელით მოვძებნე ტელეფონი.
- ჯეიკობ ბლექ?
- საკუთარი პერსონით, ძმაო. დიდხანს ლაპარაკი არ შემიძლია, ზედმეტი კითხებს ნუ დამისვამ. გახსოვს ჩვენი ადგილი? ხვალ დილით, ხუთზე, იქ დაგელოდები. ეცადე „კუდების“ გარეშე იყო.
- უჰუ! – ერთადერთი რისი თქმაც ამ მომენტში შემეძლო.
- ვინ იყო?
- ჯეიკი. გახსოვს, მასზე გიყვებოდი?
- და რა უნდოდა?
- შეხვედრა. – ბელას სახეზე დაბნეულობის წაკითხვა შევძელი.
- და შენ არ ფიქრობ, რომ…
- დარწმუნებული ვერ ვიქნები. მაგრამ წავალ, უნდა გავერკვე. ჯეიკი ყოველთვის მეხმარებოდა.
- და თუ არ გაგიშვებ? - ღიმილით მკითხა ბელამ და სააბაზანოსკენ წავიდა.
- აბა,სცადე! –გავეკიდე, „დუშკაბინაში“ შევაგდე და წყალი მოვუშვი.
თავიდან ბელა შეკრთა მის ზურგზე ცივი წყლის შეხებისგან, მაგრამ შემდეგ მიიღო თამაშის წესები, ცივ მინაზე მიმაჭირა და თბილი წყალი მოუშვა.

***
ჩვენი თბილი ბუდე რომ დავტოვე, ისეთი შეგრძნება მქონდა, რომ მკაცრ რეალობაში გადავეშვი. ჩემი ტუჩები ჯერ კიდევ ინახავდნენ ბელას არომატს,რომელიც ადგა, რომ ჯეიკობ ბლექთან შეხვედრაზე გავეცილებინე. ჩვენი ღამე გამახსენდა, აბრეშუმივით ნაზი და ათასი ანთებული სანთელივით ცხელი. მე უკვე მენატრებოდა მისი კანი, კოცნა, ცხელი ჩახუტება, ვერ წარმომიდგენია ჩემი ცხოვრება მისი გულისცემის ხმის გარეშე.
ცხოვრება მორიგ სულელურ თამაშს მეთამაშებოდა, დანის წვერზე მაყენებდა. ადრე მხოლოდ საკუთარ თავს ვენდობოდი, მხოლოდ საკუთარ ბედზე ვფიქრობდი. მაგრამ ახლა ბელას სიცოცხლე ჩემთვის მთელ სამყაროზე მნიშვნელოვანი იყო. სამი კვირა, რომელიც ნამდვილად უკანასკნელი გახდებოდა ჩემს სიცოცხლეში, ჩემთვის ყველაზე ბედნიერად დარჩება.
ჩემი მდუმარე გული, რომელიც არ ცნობდა სიყვარულს, გალღვა. ახლა ის ბელას გულთან ერთად ცემდა. ბელა - ჩემი სული, ჩემი სამყარო იყო.
რა უსამართლოა ბედი! გაძლევს და მერე გართმევს - ეს მისი პრივილეგირებული უფლებაა. ის უფრო მეტს გართმევს, ვიდრე გაძლევს,ფესვებს გითხრის, სულს გიკლავს.
უკვე მივეჩვიე „კუდებს“, რომლებიც შეუცვლელად დამყვებოდნენ, სადაც არ უნდა წავსულიყავი. მათგან თავის დაღწევა უფრო და უფრო რთულდებოდა, მათ უკვე იცოდნენ ყველა ჩემი ტრიუკი. მაგრამ მე გამჭრიახი ვიყავი, პროფესიონალი.
შეხვედრის ადგილას მისვლა იოლად გამომივიდა, ნიუ-იორკის სამხრეთ ნაწილის ყრუ სკვერში. სკვერის შორეულ კუთხეში გადაყირავებულ ხეზე ჯეიკობი იჯდა.
- პუნქტუალური ხარ. - მხარზე მივარტყი ხელი.
- შენ კი გაფუჭდი. - ჯეიკობმა ხელი ჩამომართვა.
- მამაშენის ბიჭები არ მაძლევენ მშვიდად ამოსუნთქვის საშუალებას.
ჩემსიტყვებზე ჯეიკობის სახემ პირქუში გამომეტყველება მიიღო.
- სწორედ ამაზე მინდოდა შენთან დალაპარაკება.
- რა მოხდა, ძმაო?
- მამაჩემი და შენ ახლა ბარიერის სხვადასხვა მხარეს ხართ.
- არ ინერვიულო, მე შენგან არაფერს არ ვითხოვ. მესმის, რომ ის მამაშენია.
- საქმე ამაში არ არის ედვარდ. მე არ მინდა იმ მხარეს ყოფნა.
- რა? რას ამბობ ჯეიკობ? - არ მეგონა თუ საუბარი ასე შემოტრიალებოდა.
- მამაჩემის მეთოდები არ მაწყობს. შენზე კარგად არავინ არ იცის როგორი მიუღებელია ჩემთვის ასეთი ცხოვრება.
- ბილის შენთვის მხოლოდ საუკეთესო უნდა.
- ჰო. ის მე საცოდავი არსებობისთვის მწირავს, ჩემგან მკვლელს ქმნის. შენ იცი, რომ მან ამ ქვეყნიდან მომაშორა, როდესაც ეს ყველაფერი დაიწყო? წესით აქ არ უნდა ვიყო. არავინ არ იცის ჩემი ნიუ-იორკში ყოფნის შესახებ.
- შენ რა, ბილის მითითების გარეშე მოქმედებ?
- ვაშლი ვაშლის ხისგან. ედვარდ შენ უნდა გაიქცე. შენზე ნამდვილი ნადირობა იწყება, ხუმრობები დამთავრდა. მოშორდი ამ ქალაქს, მე დაგეხმარები.
- არ შემიძლია! და ყველანაირ შემთხვევაში ბილი არ დაუშვებს, რომ ეს მოხდეს.
- ის შენს წინააღმდეგ არის. ყველაფერი იციან.
- რა იციან?
- გეყოფა ედვარდ. მათ დიდი ხანია ყველაფერი იციან, უბრალოდ მომენტს ელოდებიან და თქვენც ჩავარდებით. მათ დაინახეს ის.
- მაგრამ…
- გუშინ საღამოს ბილის ხალხმა დაინახა, როგორ გავიდა ის შენი სახლის სადარბაზოდან, მაგრამ იქ ბევრი ხალხი იყო და არ გარისკეს.
- დაინახეს?
- ჰო.
თითქოს თავში კონდახი ჩამარტყეს. ბელა სახლიდან გავიდა. მაგრამ რატომ? მე რატომ არ მითხრა? რა ჩაიფიქრა?
გამახსენდა, რომ გუშინ ცოტახნით გავედი, რომ რამდენიმე საქმე მომეგვარებინა. უცნურად მომეჩვენა ბრწყინვალება მის თვალებში, მისი სიჩუმე. მაგრამ ამას არანაირი მნიშვნელობა არ მივანიჭე, ბოლო დროს ის ხშირად გრძნობდა თავს ცუდად.
ღმერთო! ის შეიძლება დაეჭირათ! სიბრაზემ დამარტყა თავში, საფეთქლების ფეთქვას ვგრძნობდი! რა ჯანდაბაა, რას აკეთებს?!
- რად გინდა ის, ძმაო! - ჯეიკმა თავისი შავი თვალები მომაპყრო სახეზე.
- ეს რთული…
- იქნებ, ამიხსნა?
ვიცოდი, რომ ჯეიკობი ჩემს მხარეზე იყო, მაგრამ არ შემეძლო ბოლომდე ვნდობოდი. მესმის, რომ იმის გაფიქრებაც კი, რომ ერთადერთმამეგობარმა შეიძლება გაგცეს,შეურაცხმყოფელი იყო. მაგრამ ვერ გავრისკავდი.
- არ ვიცი, რა გითხრა. მაპატიე.
- შენ ის გიყვარს?
- რა? – ბიჭის გამჭრიახობამ გამაკვირვა.
- ბრმა ხომ არ ვარ, მეგობარო. ერთიანად ანათებ და თან ასეთ რთულ სიტუაციში. ყველაფრის მიუხედავად,გახარებული ვარ შენ გამო.
- მადლობა.
- მაგრამ, რაც არ უნდა იყოს, თქვენ საფრთხე გემუქრებათ. ახლა შენ მასთან ხარ, ახლა შენ მტერი ხარ.
- ვერ ვხედავ გამოსავალს. ჯერ. ყოველ ღამე, როდესაც მის მშვიდ სუნთქვას ვუსმენ, მეზიზღება ჩემი თავი იმის გამო, რომ გამოსავალს ვერ ვპოულობ.
- გამოსავალი ყოველთვის არის. ეს შენც იცი! მე მინდა, რომ დაგეხმარო.
- არა, ჯეიკ. მე არ გაგხვევ ამაში. ისიც საკმარისია, რომ ჩვენი სიცოცხლეა საფრთხეში.
- ეს ცხოვრება არ არის, ედვარდ. ძალიან დავიღალე. ეს ჩემი ერთადერთი შანსია ტყვეობიდან თავის დასახსნელად, ერთადერთი საშუალებაა ამ წყეული კარუსელიდან ჩამოსასვლელად. სანამ შესაძლებლობა გაქვს…
- ისროლე! – დავამთავრე მის მაგივრად. – ჯეიკ, ეს პირდაპირი სიკვდილია. მე არ შემიძლია შენ ეს გთხოვო.
- შენ არც მთხოვ, მე თავად გთხოვ, რომ ასეთი ბედისგან მიხსნა.
- შენ გესმის, რომ საკუთარი მამის წინააღმდეგ მოგიწევს წასვლა?
- მესმის. ის მას შემდეგ აღარ არის ჩემთვის მამა, რაც ამ სისხლიან ბიზნესში ჩამრთო. ალბათ ვერასდროს ვერ შევძლებ მისთვის ამის პატიებას.
ჯეიკობი მართალი იყო. ბილიმ თავის ვაჟს ცხოვრება დაუნგრია, სამუდამო მკვლელობებისთვის გაიმეტა.
- რა გეგმა გვაქვს? - უკვე მხიარულად მკითხა ჯეიკობმა.
- გეგმა არ არსებობს.
- ცუდია.შეუმჩნევლად უნდა ვიმოქმედოთ. და რადგან შენ გეგმა არ გაქვს, მე ავიღებ ჩემ თავზე თქვენი კრიმინალური სიყვარულის გადარჩენას, თქვენი კრიმინალური კუპიდონი გავხდები, იარაღით ხელში.
- შენც გაქ რა ხუმრობები. - დავტუქსე ის და მისი გეგმის ყურადღებით მოსასმენად მოვემზადე.