სახელწოდება :ბავშვური ბინდი ავტორი :ЭлисКаллен8051 ორიგინალი:http://twilightrussia.ru/forum/40-5640-1 გადათარგმნის უფლება:მიღებულია. მთარგმნელი:Karkusha=] ბეტა:elle____ დისკლეიმერი :ყველა უფლება ეკუთვნის სტეფანი მეიერს. რეიტინგი :PG-13 პეირინგი :ედვარდი/ბელა, როზალი/ემეტი, ელისი/ჯასპერი, ესმე/კარლაილი. ჟანრი:POV,რომანტიკა. სამარი:როდესაც შეგიყვარდება, იგრძნობ რომ ბედნიერი ხარ. და თუ არა? თუ არ შეგიძლია იყო შენს სიყვარულთან, იმიტომ რომ არ შეიძლება? თუ არ შეგიძლია მიანიშნო რომანტიულ ურთიერთიბებზე,რათა არ შეაშინო? რა მოხდება თუ ვამპირის შეყვარებული 5 წლის ბავშვი აღმოჩნდება?! სტატუსი :ორიგინალი-დასრულებულია. თარგმანი-პროცესშია. განთავსების უფლება: მარტო twifans.ucoz.com
yvelas diiidi madloba komentarebistvis...))) ki bela rogorc chans nel-nela uketesobisken icvleba... (aliluia!))) shemdeg tavs ele targmnis)) axla ase tu ise didi tavebi modis,amitomac cota meti dro dagvchirdeba gadasatagmnad...
♥Am I in love with you? ☐ True ☐ False ☑ It`s Complicated♥
(გავიდა რამოდენიმე ხანი) პირველად მე თავს სასახლეში დამწყვდეულად ვგრძნობდი. არო ჩემით მანიპულირებდა. ვიცოდი რომ მას ვუყვარდი, მაგრამ ჩემი საშუალებით ის რეპუტაციას იმაღლებდა. წინა თვეში 15 წელი შემისრულდა. ამის შემდეგ აროს სხვადასხვა კლანების გასაცნობადაც დავყავდი. კალენებიც იყვნენ ხოლმე, მაგრამ იშვიათად. და შემდეგ ჩემში ნიჭი გაიხსნა. მე შემეძლო შეგრძნება ტყუილისა და სიმართლის. ასევე მქონდა ორი სხვა ნიჭი : განსაკუთრებული სილამაზე და მენტალური ფარი. მაგრამ მესამე ნიჭი ფარის საშუალებით გამომივლინდა. დროთა განმავლობაში ჩემი მიმზიდველობა იზრდებოდა და უმეტესობა მამაკაცის სქესის წარმომადგენლები ჩემდამი სიყვარულით იწვოდნენ. მე ყოვლთვის ვენდობოდი ფელიქსს.. ის ყოველთვის მიცავდა , მაგრამ ერთხელ... ფელიქსმა , დიმიტრიმ , ალეკმა და ჯეინმა დავალება მიიღეს. მე გავოცდი, რადგან ერთ-ერთ მათგანს არო ყოველთვის სასახლის დასაცავად იტოვებდა. აღმოჩნდა რომ ეს უბრალოდ მიზეზი იყო. ახლახან ახალი კლანი ჩამოყალიბდა. აროს მათთან გამგზავრება უნდოდა, რათა ერთ-ერთი ნიჭიერი ვამპირი წამოეყვანა. აქ აროს მე დავჭირდი, რადგან ასეთი ნიჭი მქონდა. იმ დღეს აროს მიღება ჰქონდა. როგორც აროს ქალიშვილი რა თქმა უნდა მეც იქ ვიყავი. მუქი ლურჯი კაბა მეცვა. და ისე ვიყავი დაკავებული რომ ფეხი არ გამომდვოდა და არ წავქცეულიყავი, რომ ის ვერ შევნიშნე. ის თვალს არ მაშორებდა, მთელი მიღების განმავლობაში. მიღების შემდეგ მან სურვილი გამოთქვა, რომ ღამე სასახლეში დარჩენილიყო. ძალიან გამიკვირდა , როცა არომ ძილის წინ ძვირფასი ტანსაცმლის ჩაცმა და თავის მოწესრიგება მთხოვა. მე ამას ყურადღება არ მივაქციე – როგორც ყოველთვის ხალხში კალენებს ვეძებდი, მაგრამ ვიცოდი რომ ისინი არ მოვიდოდნენ. მხოლოდ შემდეგ მივხვდი, რომ არომ იმიტომ გაგაზავნა ისინი დავალებაზე, რომ მე არ დავეცვი. გავიხსენე აროს ნათქვამი ფრაზა გამახსენდა და ყველაფერს მივხვდი. მაგრამ როგორც არაფერი მისი ნათქვამი შევასრულე – მე ყოველთვის ვუჯერებდი მამაჩემს. მე ჩავიცვი ჩემი საყვარელი ცისფერი კომბინაცია და ძილის წინ ვანილის გელით მივიღე აბაზანა. როდესაც დასაწოლად დავწექი, ცუდი წინათგრძნობა გამიჩნდა. მე ავდექი და ფელიქსს დავურეკე. მაგრამ ავტომოპასუხი ჩაირთო. ესე იგი მას ჯერ არ შეუსრულებია აროს დავალება. ფელიქსი მუშაობის დროს ტელეფონს ყოველთვის რთავს, და მხოლოდ მაშინ რთავს, როდესაც შინ ბრუნდება. მოულოდნელად ჩემი ყურადღება კარების ხმამ მიიპყრო.. მან გადაკვეთა ჩემი ოთახი და საწოლს მიუახლოვდა. მე ძალიან შემეშინდა და დავიკივლე : - აქ რას აკეთებთ ?! ეს ის ვამპირი იყო, რომელსაც არო ჩვენს კლანში გაერთიანებას სთხოვდა. მან საწოლზე მიმაგდო და ჩემთვის ღამის ნათურის წართმევას შეეცადა. მე 15 წლის ვიყავი და უკნასკნელი რაც მე მინდოდა – უცხო ვამპირთან ჩაბარება ქალიშვილობის ჩაბარება იყო. რაც შემეძლო ვყვიროდი მაგრამ ჩემს დასახმარებლად არავინ მოვიდა. ჩემი მოსამსახურეებიდან ერთი მოკვდა , ერთს კი ვერ გაუგეს რა სჭირდა. ახლების პოვნა კი ვერ მოვასწარით. ჩემი მთავარი მცველები 1000 კილომეტრით შორს იყვნენ და სხვას მე არც კი ვაინტერესებდი.. როგორ აეწყო არაფერი არა ? მახსოვს, როგორი ტკივილისგან ვკიოდი.. მაგრამ უცებ ის გაჩერდა და შემდეგ..... გონება დაკარგა. მე ვტიროდი და დაფლეთილ ცისფერ კომბინაციას ხელით ვიმაგრებდი. ოთახიდან გავედი. ფეხები ძალიან მტკიოდა ასევე ხელებიც. დალურჯებული ვიყავი. და კიდევ მტკიოდა სული. განადგურებული ვიყავი. არ მინდოდა ფელიქსს ასეთი ვენახე. მე ძველი ბელა აღარ ვიყავი.. უკვე ჩემს თავზეც გულძმარვა მეწყებოდა. მე აღარ შემეძლო ჩემს ოთახში შესვლა. სააბაზანოში შევედი და სისხლი და ცრემლები ჩამოვიბანე. შემდეგ გამახსენდა, თუ რას აკეთებენ ფილმებში ასეთ დროს. რაღაც ჩავიცვი და საფულეს მივვარდი. არო ყოველთვის მაძლევდა ფულს, თუმცა ის არასოდეს დამჭირვებია.. მე ყველაფერი მქონდა... მაგრამ არა ეხლა. სასახლედან გავიპარე. ტკივილით სავსე პირველივე კლუბს მივვარდი, რომელიც დავინახე. სკამზე დავჯექი და სასმელი შევუკვეთე. მე მეგონა ეს სასიამოვნო იქნებოდა , თუმცა პირიქით- ყელს მიწვავდა. მაგრამ ასეთ სიტუაციაში ესეც სასიამოვნო იყო. შოკმა უკვე გადაიარა .. საღ გონებაზე მოვდიოდი და ყველაფერი თვითონ მახსენებდა თავს.... “ მე ვკივივარ, მას კი ეს მოსწონს...” შეწყვიტეთ ! უკვე ახალი სასმელის ბოთლი გავხსენი. “ ის თავს არ დაგანებებს. აროს ეს ვამპირები სჭირდება და ამის მიღებაში შენ დაეხმარები. გინდა შენ თუ არა”. მე ვერავინ დამეხმარება. სიკვდილიც კი.. “გაქცევა ვერ დაგეხმარება. აროს ასეთი სამსახური აქვს შენთვის” - იზაბელა ? – თავი ავწიე და ელისი დავინახე. დიახ, მსმელი აროს ქალიშვილი.. იშვიათობაა... - რა დაგემართა ? – აი უკვე ჯასპერიც გამოჩნდა. უკვე ღრიალი დავიწყე... ელისმა და ჯასპერმა ბარიდან გამომიყვანეს .. სუფთა ჰაერი მაფხიზლებს.. მოწმენდილ ცაზე ვარსკვლავებს ვხედავდი.. ფეხები არ მემორჩილებოდა ამიტომ ელისს და ჯასპერს ჩემი წაყვანა მოუხდათ მანქანამდე. მე მათ ყველაფერს მოვუყვებოდი.. არაფერი მაინტერესებდა... - ელის.. – ჩუმად დავუძახე. - ხო, რა არის ? ახლავე სახლში წაგიყვანთ.. ოღონდ ეს არა.... - არა , გთხოვთ, ოღონდ ეს არა.. – ტირილი დავიწყე.... - ელის , მანქანა შეაბრუნე , ჩვენთან მივდივართ – ჯასპერი ჩემს მხარეს იყო.. - არო ყველას თავს მოგვწყვეტს ! – ელისი მაინც არ დანებდა. - მაშინ აგვიხსნას რატომ იყო თავისი ქალიშვილი ასეთ მდგომარეობაში. არც ჯასპერი ნებდებოდა. ჩამეძინა.... თითქოს უკვე დათბა და ამ დროს ბებიის ხმაც გავიგონე : - ღმერთო ჩემო, რა მოხდა ? – ნუთუ ისინი აქ იყვნენ.. ყველა აქ იყო.... ისინი ჩემთან იყვნენ... სავარძელზე დამაწვინეს და თბილი გადასაფარებელი დამაფარეს. -ელის, რა მოხდა ? – ეს უკვე ბაბუა კარლაილი იყო. - ახლახან დავინახე ეს..... საშინელებაა... – თავი ჩაღუნა ელისმა- აროს ის ვამპირი სჭირდებოდა, რომელმაც თვალი იზაბელას დაადგა. - იზაბელას ? – ეს უკვე მამაჩემი იყო. შეხედეთ რა მიქნეს.. გთხოვთ ამის ნება აღარ მისცეთ, გთხოვთ....... - ემეტ, ის ძალიან ჰგავს ბელას, ჩვენ ის ძალიან დიდი ხანია ვიცით , მაგრამ ეს ის არ არის... – ჩაისუნთქა ედვარდმა. - მომისმენთ ბოლომდე თუ არა ? – ეს უკვე ელისი იყო. უცბად თავში თითქოს რაღაც აფეთქდა და ცრემლები მომაწვა... - დამშვიდდი , საყვარელო.. – თავზე ხელი გადამისვა ბებიამ. - არომ ყველა სასახლიდან გაგზავნა ვისაც შეეძლო ბელას დახმარებოდა და იზაბელას იგივე დაემართა რაც შენ, როუზ. დედაჩემმა ხმამაღლა ჩაისუნთქა და მე სიცივე მომაწვა.. დედაჩემიც გააუპატიურეს ?! არ მჯერა.. გამორიცხულია !
- დაძინება გჭირდება, დაისვენე... – ყურში ჩამჩურჩულა კარლაილმა. რაღაც სიზმარი მესიზმრა... რა თქმა უნდა მასში ისიც მონაწილეობდა.. უცებ გამომეღვიძა , სიზმარი გაქრა. - კარლაილ, როგორ არის ? – ასეთ ბარხატის ხმას ყოველთვის ვიცნობდი... ედვარდი.... - მას არაფერი სჭირს, მის სიცოცხლეს საფრთხე არ ემუქრება... მაგრამ მას სული გაუტყდა... ვიღაცას ჩემი ხელი ეჭირა და მეფერებოდა. თვალები გავახილე და ედვარდი დავინახე. - ძალიან ვწუხვარ - ჩაიდუდღუნა მან.. - ფელიქსი სადაა ? – ვიკითხე მე. - ტელეფონზე გირეკავდა... – და ჩემი ტელეფონი მომაწოდა. სწრაფად ავკრიფე ნაცნობი ნომერი და ფელიქსმაც მიპასუხა: - პრივეტ, ბელზ. წარმოგიდგენია ისეთი ადვილი დავალება იყო, უკვე ვბრუნდებით. ვუთხარი სადაც ვიყავი , მაგრამ რა მოხდა მაგის თქმა ვერ გავბედე. შემეშინდა, რომ შეეძლო აროსთვის რამე დაეშავებინა და ამის შედეგებზე ფქირიც კი არ მინდოდა. რამოდენიმე წამში მოვიდა და კალენებიდან წამომიყვანა. სასახლეში მივედი და გადავწყვიტე ყველაფერი დემეტრისთვის მომეყოლა. ის უფრო მომთმენი იყო . - მე ვიცი რაც უნდა ვქნათ – თქვა დემეტრიმ. - მეც გამიმხილე აბა... - ცოლად გამომყევი !
ჩავახველე. ცუდად ვიყავი... - ბელა, დამშვიდდი, თუ ცოლად გამომყვები ვერავინ გაბედავს რომ რამე დაგიშავოს. - რატომ ? - ბელა, დაფიქრდი , თუ ვინმე რამეს დაგიშავებს , შენზე მისი სუნი დარჩება და აუცილებლად ვიპოვი. არო უარს ვერ მეტყვის იმიტომ რომ ეს ძალიან საეჭვო იქნება. თუ მაინც იტყვის უარს, მაშინ ალეკი და ჯეინი მსახურობაზე უარს ეტყვიან და მას ძალა საერთოდ აღარ ექნება.. აბა გამომყვები ცოლად ? - კი.. უცნაური იყო მაგრამ დემეტრის უკვე ჰქონდა ბეჭედი. ახლა გამახსენდა, რომ ის მან 3 წლის წინ იყიდა. მაგრამ მთელი თვე დამწუხრებული დადიოდა. - შენ შეყვარებული გყავდა მაგრამ მან გული დაგწყვიტა ? – ვკითხე მე . - ზუსტად. მაგრამ ახლა ეს არაა მთავარი – თქვა მან და ხელზე საქორწინო ბეჭედი გამიკეთა. დავხედე – ლამაზად დამუსავებული ოქრო , პატარა ლამაზი ბრილიანტით.. - დარწმუნებული ხარ რომ ეს ბეჭედი მე უნდა მეკეთოს ? – ვკითხე მე. - მე დარწმუნებული ვარ, რომ ჩემი დაიკოს დაცვა მინდა ... კვლავ ბეჭედს დავხედე და გავიღიმე.
