სახელწოდება:Je t'aime [color=FF00CC]ავტორი:Karkusha=] ბეტა:Karkusha=] დისკლეიმერი:გმირების სახელები ეკუთვნის ს.მეიერს.(ზოგიერთი მე დავამატე) დანარჩენი ყველაფერი ჩემია. რეიტინგი:G/PG-13 პეირინიგი:უცნობია ჟანრი:Romance სამარი :ბელა უმაღლესი განათლების მისაღებად საფრანგეთში მიემგზავრება. რა მოხდება როდესაც, მწვანეთვალებიან ლამაზმანს შეხვდება? როგორ განვითარდება მისი ცხოვრება? სტატუსი: პროცესშია. ავტორისაგან:პირველად გადავწყვიტე ფანფის წერას მოვკიდო ხელი. დიდი ხანია რაც ფანფებს ვკითხულობ და სიმართლე გითხრათ ჩემთვის ვწერდი კიდევაც. ამ ნაწარმოების დაწერა უეცრად გადავწყვიტე =) იმედია მოგეწონებათ. ჯერ მე თვითონაც არ ვიცი მოვლენები როგორ განვითარდება,ამირომ ყველანაირ სიგიჟეს ელოდეთ!=] P.S. ახალი თავი ყოველ კვირას დაიდება. სწავლა და უამრავი პრობლემა მაქვს,ამიტომაც გთხოვთ გამიგოთ. =)
большое спасибо! очень рада что Вам нравится!)))) принимаю в ряди наших читателев!))) я понятие не имею почему вы на русском пишите,но уверяю Вас со мной не будет проблем! еще раз рада вас видит!)))
♥Am I in love with you? ☐ True ☐ False ☑ It`s Complicated♥
Ave Maria! Vergin del ciel, sovrana di grazie e madre pia, che accogli ognor la fervente preghiera, non negar a questo straziato mio cor tregua al suo dolor! Sperduta l'alma mia si prostra a te, e pien' di speme si prostra ai tuoi piè, t’invoca e attende che tu le dia la pace che solo tu puoi donar. Ave Maria!
ყოველ კვირას უწევდა ედვარდს ამ სიმღერის შესრულება. ის ახლა რომში, სანტა-მარია-მადჟორეს ტაძარში იმყოფებოდა თავის ოჯახთან ერთად. ოჯახში რა თქმა უნდა, კარლაილს და მის „ქვეშევრდომებს“ ვგულისხმობ. იჯდა და დაღლილი თვალებით შესცქეროდა მოჩუქურთმებულ ჭერს. მოკლედ, ედვარდი იტალიაშია. ცხოვრობს იქაური ცხოვრებით. ცდილობს არ გაიხსენოს პარიზი. საერთოდ დაივიწყოს იქაურობა და მამამისს ამოუდგეს მხარში. გაგიკვირდებათ, მაგრამ კარლაილმა სწორად ამიტომ ჩამოიყვანა ამ სიშორეზე. მან ედვარდს დაურეკა და უთხრა რომ აქ სჭორდებოდა. თუ რატომ არ აუხსნია და ედვარდიც დაემორჩილა. იტალიაში ჩასვლის თანავე, კარლაილთან სალაპარაკოდ გასწია. დაცვის ბიჭები ჩამოიშორა და ფრთხილად დააკაკუნა კაბინეტის ძველ, ფიჭვის კარზე. - მობრძანდით. - გაისმა გამყინავი ხმა. ედვარდს გააჟრჟოლა. იმის მიუხედავად, რომ კარლაილი მამამისი იყო, მას მაინც ჰქონდა ერთგვარი შიში ამ პიროვნების მიმართ. თავს ძალა დაატანა და კარები შეაღო. გარშემო სიმშვიდე სუფევდა. მუქი, შინდისფერი ფარდები ჩამოეფარებინათ ფანჯრებზე, სიბნელე რომელიც შექმნილი იყო, მყუდორებას ჰქმნიდა. აქ თითქმის არაფერი შეცვლილიყო. გრძელ, უზარმაზარ მაგიდასთან კარლაილი იჯდა. გამჭოლი მზერით შეჰყურებდა შვილს. ბოლოს წამოდგა და გადაეხვია. თუმცა ედვარდს თითქოს ფეხები იატაკზე შეეზარდაო. უძრავად იდგა. - ედვარდ. მიხარია რომ გხედავ. - სერიოზული სახით უთხრა კარლაილმა. - მეც. - ძვლივს ამოიღო ხმა ედმა. - ალბათ გაინტერესებს რატომ დაგიბარე... - კარლაილი კვლავ მაგიდასთან დაჯდა. - კი. - საქმე იმაშია, რომ უკვე დროა საქმის ყურში ჩაგაყენო. უკვე დროა ჩემი ადგილის დასაკავებლად დაიწყო მომზადება. - შენი ადგილის?! - განცვიფრდა ედვარდი, რითაც კარლაილის ღიმილი გამოიწვია. თუმცა ეს ღიმილი მის თვალებს არ შეხებია. - ხო. რა გაგიკვირდა?! შენ ჩემი ერთადერთი მემკვიდრე ხარ და დროა მოემზადო. - მაგრამ... - ედვარდს გააწყვეტინეს. - არა,ედვარდ. არანაირი მაგრამ არ მიიღება. მე უკვე ყველაფერი გადავწყვიტე. - პარიზი?! სწავლა?! - ედვარდმა აღარ იცოდა რა ეფიქრა. - ოხ, კარგი რა! - ჩაიცინა კარლაილმა. - არ მითხრა, რომ შენ იქ რამეს აკეთებდი ნარკოტიკებით გამოტენვის მეტი! -.... - ედავრდი დუმდა. ნუთუ გაიგო?! - ხო, გეგონა ვერ გავიგებდი?! შენ მე უბრალო კაცი ნუ გგონივარ. ჩემი შესაძლებლობები უკიდეგანოა. ამაში შენ თვითონაც დარწმუნდები. ედვარდი კვლავ დუმდა. ცდილობდა გდაეხარშა კარლაილის ნათქვამი, მაგრამ ეს არც თუ ისე კარგად გამოსდიოდა. - ასე, რომ დღეიდან ჩემი პირადი თვალყურის ქვეშ იქნები. კაცად უნდა დაგაყენო. ნამდვილ მამაკაცად. აი, მერე კი რაც გინდა ის ქენი. უნდა ისწავლო იარაღის ხმარება, უნდა გაერკვიო ყველა მნიშვნელოვან საქმეში. უნდა იყო სასტიკი და შეუწყნარებელი. ვიცი, რომ უკვე ხვდები რა საქმითაც ვარ დაკავებული. დღეიდან კი საქმის ყურში იქნები. ბოლოსდაბოლოს ჩემი შვილი ხარ! დარწმუნებული ვარ, შენგან ნამდვილი მაფიოზი დადგება! - გაეცინა კარლაილს. ედვარდი გაშტერებული უყურებდა. მას არ უნდოდა ამაში მონაწილეობის მიღება... მაფიოზობის ამბავი, რომ გაიგო იმის მერე დაიღუპა, ახალ კი თვითონაც მოუწევს ამ საქმის კეთება. - თანახმა ხარ?! - ხმას აუმაღლა კარლაილმა. ედვარდმა სუსტად დაუქნია თავი.
აი აქედან დაიწყო ყველაფერი. და ამის გამოა დღეს რომ ამ ტაძარში ზის. საქმე იმაშია, რომ კარლაილი ყოველ კვირას დადის ეკლესიაში. რათა პოლიციას თავგზა აუბნიოს. ერთი შეხედვით პატიოსანი კაცის როლს თამაშობს, მაგრამ სინამდვილეში ყველაზე გაიძვერა ადამიანია დედამიწაზე. ედავრდი პია მეხუთეს საფლავის ქვასთან ახლოს იჯდა და ცდილობდა ყურადღებით მოესმინა მღვდვლისთვის. მაგრამ მაინც ფიქრებში წავიდა და კარლაილის მონათხრობი გაახსენდა თავისი კლანის შესახებ.
„ ჩვენი კლანი ყველაზე ძლიერი იტალიური კლანია. ჩვენი წარმომადგენლები არიან ასევე ჩიკაგოში. იქ დასახლებულა 1914 წელს ჩვენი დიდი ბაბუა ნიკოლა როსინი. ახლაც, მისი ნათესავები ჩიკაგოში ცხოვრობენ. ნიკოლა შვიდი წლის იყო, როდესაც ქურდობაში დაიჭირეს. მან, იმ დრიონდელი ყველაზე ძლევამოსილი მაფიოზი ედვარდ კალენი გაქურდა. სწორედ მის საპატივცემლოდ დაგარქვეს ეგ სახელი. ედვარდმა დაიჭირა ნიკოლა და გარიგება დადეს, რომლის თანახმადაც, ნიკოლას ედავრდთან უნდა ემუშავა. შემდეგ ის მისი მარჯვენა მკლავი გახდა. ყველაფერში თან ახლდა. როდესაც თვრამეტი წელი შეუსრულდა, ნიკოლა როსინი გადაიქცა ნიკოლა კალენად და ედვარდის ადგილი დაიკავა, რადგანაც ეს უკანასკნელი „ავტოკატასტროფაში“ დაიღუპა. შემდგომში ბაბუაშენს მოუყოლია ჩემთვის,რომ თვითონ შეუკვეთა ედვარდის მოკვლა. მოკლედ, ის დაქორწინდა და გაუჩნდა უამრავი შვილი. მათ შორის მე. დაიმახსოვრე ედვარდ, ყოველთვის უნდა იამაყო შენი ბაბუით! მან შეუძლებელი შექმნა და ჩამოაყალიბა უძლიერესი კლანი. და ჩემს შემდეგ, ამ კლანის სათავეში შენ მოექცევი!„
-ედვარდ! - ედვარდმა იცნო კარლაილის გამყინავი ხმა და მისკენ გაიხედა. -წავედით ედვარდ! - კარლაილი წამოდგა სკამიდან და გასასვლელისკენ გაეშურა. უკან კი დაცვა მიყვებოდა. ედვარდი ნელა წამოდგა. გაისწორა სმოკინგი და მამამის გაჰყვა. ახალი დავალების შესასრულებლად მიდიოდნენ.
საფრანგეთი. ვერსალი. ვერსალის პარკი. არ ვიცი მერამდენედ გეუბნები ამას მკითხველო..მგონი „დახუჭე თვალები“ უკვე ძალიან ბანალურად გამოვა. ძალიან მინდა ის გადმოგცე, რისი გადმოცემაც ფურცელზე შეუძლებელია. მინდა გაგრძნობინო, მინდა სრულიად სხვა სამყაროში გადაგიყვანო. მინდა ყურში ჩაგჩურჩულო ის სიტყვები, რომლებიც დაგეხმარებიან ამ სამოთხეში მოხვდე. მისმინე... ხედავ ხეებს? დიდ, ბებერ,მაგრამ ამავდროულად სიცოცხლით სავსე ხეებს?! მის დაბურულ ტოტებს...მწვანე ფოთლებს, რომლებიც მზის სხივებზე კაშკაშებენ?! შორს, ამ ტოტოების ზემოთ კი ლაჟვარდი ცა მოჩანს. ფოთლების შრიალის, ტოტების შეხების ხმა გესმის. გარშემო მწვანე, ხასხასა ბალახი და სხვადასხვა ფერი ყვავილები. ჩიტების ჭიკჭიკი, იქვე ახლოს შადრევნის ხმა ისმის. იქვე, ძველ ბერძნულ სტილში შესრულებული თაღებიანი „სახლი“. იქ შიგნით, კი გოგო ზის. ლამაზი, თეთრი ჰაეროვანი კაბა აცვია. ყავისფერი, გრძელი თმები მხრებს უმშვენებენ. ფეხებზე კი სანდლები აცვია. წიგნს კითხულობს. იმდენადაა ჩაფლული წიგნში, რომ ვერც კი გრძნობს, როგორ უახლოვდება ერთი ყმაწვილი. ის ნელი ნაბიჯებით მიიწევს გოგონასკენ. მისი სილამაზით მოხიბლული, თვალს ვერ აცილებს. უახლოვდება...მზეს ჩრდილავს. გოგონამ თვალები ასწია და მის სტუმარს შეხედა. ბიჭმა გაუღიმა. - მაპატიეთ, რომ ხელს გიშლით...მაგრამ იქნებ მარტოობისგან დაღლილი სული შეიფაროთ? - გოგონას გაეცინა. - მობრძანდით. - ბიჭმა მის გევრდით ადგილი დაიკავა. - თქვენი სახელი, მშვენიერო არსებავ? - ამ ფრაზამ ისევ გოგონას სიცილი გამოიწვია. -ბელა. მოდი შენობით მომმართე. - და ხელი გაუწოდა. -მე ნიკოლა ვარ. - ბიჭმა ხელი ჩამოართვა.- როგორც გინდა. რას კითხულობ? - „სიამაყე და ცრურწმენა“. -ოო...საინტერესოა. - გაიღიმა ბიჭმა. -ხო. ეს ჩემი საყვარელი წიგნია. აღარც ვიცი მერამდენედ ვკითხულობ. - ჩაიცინა ბელამ. - არა, ნამდვილად კარგი წიგნია. მისი ავტორის ბედი კი საწყენია. - ნადმვილად. - ბელა პარიზელი ხარ? - არა... - გაიღიმა ბელამ და ჩამოშლილი თმა ყურზე გადაიწია. - ჩამოსული ვარ. - მეც. - გაიცინა ნიკოლამ. - მაგრამ აქცენტი რომ არ გაქვს უცხოელის?! - არა,საფრანგეთი ჩემი მშობლიური ქვეყანაა. დიდი ხნის წინათ აქ, პარიზში ვცხოვრობდი, მაგრამ შემდეგ... - ნიკოლამ ამჯობინა აღარ დაემთავრებინა. სულაც არ უნდოდა ბელას სცოდნოდა მის ისტორია. ბელამ წიგნს დახედა და ხელი ნაზად გადაუსვა. ნიკოლა თვალს არ აცილებდა. - იყავი შიგნით? - ჰკითხა ნიკოლამ და ვერსალის ციხე-სიმაგრეზე მიუთითა. ბელამ თავი დაუქნია და გაუღიმა. - ვინმესთან ერთად ხარ? - არა. მარტო ვარ. - მაშინ წინააღმდეგი რომ არ იქნები ფინჯან ყავაზე,რომ დაგპატიჟო? - თანახმა ვარ! - გაიცინა ბელამ. ნიკოლა წამოდგა, ბელაც ადგა, კაბა გაისწორა, წიგნი ჩანთაში ჩადო და ნიკოს შეხედა. ამ უკანასკნელმა ხელი გაუწოდა, ბელამ თავისი ხელი ჩადო და ასე ხელი-ხელ ჩაკიდებულები გაუყვნენ მეფეების სასახლიდან გასასვლელ გზას.
ფოტოკრებული
სანტა-მარია-მადჟორეს ტაძარი რომში.
კარლაილი.
ედვარდი ამ თავში.
ვერსალის პარკი.
ბელა ამ თავში.
ნიკოლა ამ თავში.
♥Am I in love with you? ☐ True ☐ False ☑ It`s Complicated♥
შეტყობინება შეასწორა Karkusha=] - ხუთშაბათი, 2011-04-21, 1:38 AM
vaaaaaiiiiii taaaam es ragac moulodneloba iyo chemtvis,ale maleeeee ai ra gitxra ra dzalian magari tavi iyo,rogorc yoveltvis pu arlaili mtlad shemdzulda chven edikas ki ravici ra vtqva,me chaviqnie xeli ukve nu suratebi rom vnaxe dzalan mimewona,karlaili suratshi martla mapiozs gavs au me momewona nikola da bella ertad xo da iaron exa xelixelchakiddebulebma shen kidev chemo uniciereso adamiano ,dzalian magari xar,miyvarxar da ase gaagrdzele
აი ძალიან მაგარი თავი იყო . კარლაილი რა საზიზღარი ადამიანია. რატომღაც მე ედწარდი მეცოდება და კიდევ მაქვს იმედი რომ გამოსწორდება . ნიკოლა ძალიან საყვარელია ბელა და ნიკოლა ძალიან საყვარელი წყვილი იქნება . უნიჭიერესი ადამიანი ხარ და უმაგრესად წერ .
ახალი თავიიიი. რა კარგია თააამ <3 ჯერ დავიწყებ იმით, რომ შენი წერის მანერა აიიი ძალიან მომწოოონსსს. საინტერესოდ და გასაგებად წერ. თან მესამე პირია და მაგარია ძალიააან თვალწინ წარმომიდგება ხოლმე ყველაფერი ე.ი. ახლა ედვარდი უნდა ჩაუდგეს ყველაფერს თავშიი? უფ, ახლა ეს კარგა ხანი კიდევ არ გამოსწორდება მაგრააამ იმედი ბოლოს კვდებაააა ნიკოლა და ბელა? ცუდი წყვილი ნამდვილად არ არის... ე.ი. ასეთი არჩევანი იქნება: ედვარდი და ბელა ან ნიკოლა და ბელაა? მგონი არჩევანი მართლაც ძნელი იქნება, მაგრამ ვნახოოთ.. მე ჯერ-ჯერობით მაინც ედვარდისკენ ვარ და რა ვიცი
renesme, დიდი მადლობა ჩემო საყვარელო!)) ძალიან მიხარია,რომ მოგწონს! ეს კომენტარები ჩემთვის ბერვს ნიშნავს! ხო ედიკოს რაც შეენხება)) დროებით ხელი რომ ჩაიქნიე ეგ კარგია))) ჯერ მაინც არ გამოსწორდება)))) ★Gvanca★, დიდი მადლობა!)))) მიხარია რომ ნიკოლა მოგეწონათ!
Quote (RoB-dOd)
საშინლად არეული მაქვს ტვინი ,მაგრამ უამრავი რაგაც გავიგე
რა ვერ გაიგე მითხარი))) შეიძლება დაგეხმარო))))
Quote (RoB-dOd)
ხომ დასაფიქრებელი ადგილია? თუ ვცდები ინტრიგანო შენ!
იმ ედვარდ კალენს ჩვენს ედვარდთან არანაირი კავშირიი არ აქვს!)))
დიდი მადლობა ჩემო საყვარელო!)) ძალიან მიხარია,რომ მოგწონს! ეს კომენტარები ჩემთვის ბერვს ნიშნავს! ხო ედიკოს რაც შეენხება)) დროებით ხელი რომ ჩაიქნიე ეგ კარგია))) ჯერ მაინც არ გამოსწორდება)))
araplis genacvale sxva gza ar damitove da mec chaviqnie
ოჰოჰოჰოჰოჰჰჰ ეს გოგოო ვინაა კაცო? საიდან მოვიდა? ისე მაიმუნურად წერს, ლამისაა გავგლიჯო რომ მომმართავ ხოლმე, უფრო გასაგლეჯი ხარ ჰო ახლა სერიოზულად: მოკლედ, ძალიან მომწონს შენი წერის მანერა, ის რომ მესამე პირში წერ, ალბათ უკვე გითხარი რომ კარგი არჩევანია. მითუმეტეს მკითხველს რომ მიმართავ და მასთან ერთად მიყვები ამბავს, თთქოს შენც ჯერაც არ იცი რა ხდება, ეგ უფრო ზახვატივაიუშია. შენი ემოციების ჩართვა და ასე ვთქვათ ლირიკული გადახვევები ძალიან მომწონს. რაც შეეხება სიუჯეტს: ძალიან საინტერესოა! განსაკუთრებით ის წინა თავები მომეწონა, ნიკოლა რომ გამოჩნდა. იცი, შენ წარმოიდგინე და გული არ დამწყვეტია ის "უცნობი" ნიკოლა რომ არ გამდოგა. ეს მოულოდნელობის შეგრძნება ხანდახან ძალიან მაგარია! ახლა კიდევ უფროგრანძიოზნი რამეს ველი უცნობთან დაკავშირებით. ჰო, ნიკოლა მომეწონა. საყვარელი ბიჭია. საწყალი... რა აღარ ხდება ცხოვრებაში. ბელას რომ შეახვედრე, ნამდვილად კარგი გადაწყვეტილება იყო. ^^ თან აშკარად ბელასაც სიმპატია გაუჩნდა მის მიმართ. მოკლედ ახალი რომანის სუნი მცემს.. ედვარდი არ მომწონს, იდიოტია სუფთა. თიმ ნიკოლა! იყოს მამამისთან ახლა და ითამაშოს მაფიოზობანა, ეგრე მოუხდება. ასე რომ, შენი ფიკი მიყვარს ძალიან! პ.ს დაპირება ხომ არ დაგვიწყებია?
Oooh, baby I've been flying...Mama, there ain't no denyin'
მგონი არჩევანი მართლაც ძნელი იქნება, მაგრამ ვნახოოთ.. მე ჯერ-ჯერობით მაინც ედვარდისკენ ვარ და რა ვიცი 
