ხუთი ახალგაზრდა, ეიფელის კოშკიდან ღამის პარიზს გაჰყურებდა. თითოეული მათგანი თავისთვის ფიქრობდა. სიჩუმეს მხოლოდ გრილი ნიავის ჟღურტული და ქვედა სართულზე მყოფი რესტორანიდან გამომავალო ხმები არღვევდა.
როცა დატკბნენ ხედის ყურებით გადაწყვიტეს ელისეის მინდვრებზე წასულიყვნენ.

ელისეის მინდვრები. 22:07

ბელა პლედში გახვეული იჯდა და თავის ახალ მეგობრებს უყურებდა. ისინი ერთმანეთისგან იმდენად განსხვავდებოდნენ... ელისი და რაილი... ორი უბრალო, მხიარული და მოსიყვარულე წყვილი. მათი სიყვარული ჰაერშიც კი იგრძნობოდა. ტანია და ედვარდი... ო, როგორ უჭირდა ბელას ამ ორზე ფიქრი და მათი ყურება. ტანია, ედვარდს ეჯდა კალთაში და ორივეს მოხვეული ჰქონდათ პლედი. ედვარდი სიგარეტს აბოლებდა. მისი მზერა, ერთ, რაღაც გაურკვეველ საგანზე იყო მიმართული. უსასრულობაში იყურებოდა.
ბელა თავს ცოტა უხერხულად გრძნობდა. ელისი და რაილი...ედვარდი და ტანია... თვითონ მარტო...
უცებ თავში ამოუტივტივდა თვისი პირველი შეყვარებულის სახე. ჯეიკობ ბლექი... მასთან ერთად ის მართლა ბედნიერი იყო. ფაქტიურად მთელი მისი თინეიჯერული ასაკი ამ ბიჭთან ერთად ჰქონდა გატარებული. თავიდან უბრალოდ მეგობრობდნენ, მაგრამ შემდეგ, მათ შორის სიყვარულის ის ლამაზი სიმები გაიბა,რომლებიც ასე აერთიანებს ორ მარტოსულ გულს.
ჯეიკობს მამა გარდაეცვალა...ბელა სულ მის გვერდით იყო...ამხნევებდა, უვლოდა... მამა მისთვის ყველაფერი იყო, გმირი...იდეალი...სრულყოფილი ადამიანი და კაცი.
ამ დროს ბელა და ჯეიკი უფრო დაახლოვდნენ. და საბოლოოდ შეყვარებულებიც გახდნენ. შეიძლებოდა ახლაც ერთად ყოფილიყვნენ ერთი შემთხვევა რომ არა...
ჯეიკი მოტოციკლეტებით იყო გატაცებული. გიჟივით დაყავდა ტრასებზე და მაგისტრალებზე მოტო. ბელა სულ აფრთხილებდა...ეშინოდა რომ რამე არ მოსვლოდა. ამაზე ჯეიკი სულ იცინოდა და ამშვიდებდა. მაგრამ ერთხელაც ბელას შიში გამართლდა. ჯეიკი სერიოზულად დაშავდა და საბოლოოდ საავადმყოფოში გარდაცივალა.
ეს 2-3 წლის უკან მოხდა.
ბელას დაბურძგლა და ცრემლი მოადგა, რომ არავის არ დაენახა უცბად მოიწმინდა და ორგვლივ მყოფთ გადახედა.
სიჩუმე...აუტანელი სიჩუმე ბელას შიგნიდან ჭამდა.
როგორც გამოჩნდა მარტო მას არ ეშლებოდა ნერვები.
-რა უბედურებაა! აქ თუ საგლოვიაროდ მოვედით, მაშინ ჯობია უკან წავიდეთ! - აფეთქდა ელისი.
რაილიმ გაიღიმა.
-მართალი ხარ, ელის. - დაეთანხმა ტანია.
-მოდით დავლიოთ რა...და მერე მოგვაფიქრდება რამე კარგი თამაშები! - გაიღიმა ედვარდმა.
მართლაც სმა დაიწყეს. Jack Daniel’s - მა უცებ მოიყვანა ყველა გონზე.
ამასობაში ტანიამ თამაში მოიფიქრა.

(აი თვითონ თამაში)

ბელა თავიდანვე უარზე იდგა. იცოდა ორმ გაუჭირდებოდა. მაგრამ ტანიამ მაინც არ დაანება თავი.
წრეში დაჯდნენ. პირველმა ტანიამ დაიწყო. კარტი ტუჩებთ დაიკავა, ედვარდს უნდა გამოერთმია და ელისზე გადაეწოდებინა. პირველმა, მეორე... მესამე თამაშმა კარგად ჩაიარა, სანამ ელისმა არ მოითხოვა ადგილები გაეცვალათ. ისე მოხდა, რომ ედვარდი ბელას გვერდით აღმოჩნდა. დაიწყო თამაში. ტანია...ელისი...რაილი...ბელა... ბელას კარტი ჰქონდა მიწებებული და ედვარდისკენ შეტრიალდა. ისიც უახლოვდებოდა. მისი მწვანე თვალები წვავდნენ გოგონას. ბოლოს ედვარდმა კარტი აიღო და თამაში გაგრძელდა.
ნელ-ნელა ბელა თავისუფლებას გრძნობდა. ეტყობა სასმელი მოქმედებდა.
ითამაშეს „წითელი, ყვითელი, შავი...“ ბელას ორჯერ მოუწია რაილიზე გარტყმა და სამჯერ ისეთი ინტიმური კითხვები დააყარეს რომ სად წასულიყო არ იცოდა.
ბოლოს ყველა მინდორზე გაწვა და ვარსკვლავებს უყურებდნენ.
ბელა თავს თავისუფლად, ლაღად გრძნობდა. გონება დაბინდული ჰქონდა.
ვერ გეტყვით ასე რამდენი წუთი თუ საათი გავიდა ...
უცებ ელისს ნაყინი მოუნდა. რაილის და ტანიას ჩასძინებოდათ. ამიტომ ბელა და ელისი წავიდნენ საყიდლად.
სანსამ ისინი რიგში იდგნენ, ბელას ვიღაცის ხმა მოესმა.
-ბელა! ბელა! - შეტრიალდა და სებასტიანი დაინახა.
-სებასტიან! - მიირბინა ბიჭთან და გადაეხვია (ავტ. შენიშვნა : -ო ესღა გვაკლდა არა? ))
-აქ რა გინდა?
-მეგობრებთან ერთად ვართ. გადაწყვიტეს ჩემთვის პარიზი ეჩვენებინათ. - გაიღიმა ბელამ.
-აა...გასაგებია. შენს მეგობარს არ გამაცნობ? - და ელისს გაუღიმა.
- რა თქმა უნდა. ელის ეს სებასტიანია. სებასტიან - ელისი. - ერთმანეთს ხელი ჩამოართვეს.
-ერთმანეთს საიდან იცნობთ? - იკითხა ელფმა.
-სახვითი ხელოვნების წრეზე ვართ ერთად. - გაუღიმა სებასტიანმა.
-ხომ არ შემოგვიერთებოდი? - შესთავაზა ელმა.
- შეიძლება? უხერხულობას ხომ არ მოგაყენებთ?
-არა რა სისულელეა! წავედით!
ნაყინები იყიდეს და ბავშვებისკენ გაემართნენ.
აღმოჩნდა რომ რაილი იცნობდა სებასტიანს. ისინი ერთად დადიოდნენ კალათბურთზე.
ედვარდიც მეგობრულად მიესალმა ახალ ნაცნობს. ტანიამ ბელას რაღაცნაირად შეხედა, მაგრამ საბოლოოდ მაინც მიესალმა.

საღამო გრძელდებოდა.

სებასტიანმა ბევრი სასაცილო ანეკდოტი მოყვა, რაილი ფოტოებს იღებდა, ედვარდი ვისკის წრუპავდა, ტანია უცნაურად იყურებოდა, ელისი მხირულობდა, თავის Iphone-ში მუსიკები ჩართო და ბელას ეცეკვებოდა.
საბოლოოდ ყველა დაიღალა. იქნებოდა 3-4 საათი.
გადაწყვიტეს სახლებში წასულიყვნენ.
წასვლის წინ სებასტიანი ბელას ხელზე ეამბორა. ბელამაც გაუღიმა და ლოყაზე აკოცა.
როცა შემოტრიალდა ედვარდის მზერა დაიჭირა. გაწითლდა, მაგრამ ვითომ არაფერიაო ისე გააგრძელა გზა მანქანამდე.
სახლში მისვლისას უღონოდ მიესვენა ლოგინზე და ტკბილად ჩაეძინა.