|
სიყვარულის დედოფალი
|
|
|
|
|
|
| nati_cullen | თარიღი: კვირა, 2012-06-10, 11:53 PM | შეტყობინება # 155 |
 400
 Offline | თავი 19
რამოდენიმე წუთში უკვე ჩემს ლოგინზე ვიჯექით და ვლაპარაკობდით,თითქოს წამით დამავიწყდა ჩემი სადარდებელი თუმცა...არა...რატომ უნდა მოვიტყუო,არაფერიც არ დამვიწყებია,პირიქით უფრო მომინდა გოგოებისთვის ყველაფერი მომეყოლა ამიტომ დათო გარეთ გავიდა.წასვლის წინ მადლიერებით სავსე სახით შევხედე.თურმე როგორ მომნატრებია გოგოები...ორივე ანუკის ბებოსთან
იყვნენ,რამოდენიმე კვირის წინ ავად გახდა და მომვლელი არავინ ყავდა,რადგან გამოცდები უკვე დასრულებული გვქონდა სამივეს შეგვეძლო წასვლა.უნდა წავსულიყავით კიდეც მაგრამ ლუკასთან ერთი თვით დაშორება წარმოუდგენლად მეჩვენებოდა.გამეღიმა რადგან გამახსენდა რომ ეხlა ერთი თვით კიარა....არა ამაზე არ უნდა მეფიქრა,უბრალოდ უნდა დავმტკბარიყავი
გოგონების მოსვლით.ბევრი ვიჭორავეთ,თუმცა არა ისინი ჭორაობდნენ სოფლელ ბიჭებზე საუბრობდნენ და ჩემს აყოლიებას ცდილობდნენ.ბოლოს ორივე გაჩუმდა და სანამ რამეს ვიტყოდი ანუკიმუცებ მკითხა.
-შეგიძლია აგვიხსნა დათოს რა უნდა?_სახე ხელებში ჩავრგე და ამოვიდუდღუნე
-ოღონდ ეგ არა გთხოოოოვთ._ანუკიმ ჩაიხითხითა და სახე ამაწევინა.
-როგორ არა ქალბატონო სწორედაც რომ ეგ.
-მოკლედ რამოდენიმე ხნის წინ წამოცდა რომ შევუყვარდი მაგრამ ამ სიყვარულმა ცხოვრების შეხედულება შეუცვალა,მერე გაიქცა და სკოლაში ისევ ძველი დათო დაბრუნდა,როცა ლუკა ეზოდან გაიტაცეს ჩემ გამო გაყვა და გაარკვია სად მიიყვანეს რომ დახმარებოდა,რაც ლუკა წავიდა მის მერე გვერდიდან არ მშორდება და ცდილობს გამახალისოს,მოკლედ სიყვარული ამიხსნა._ერთიამოსუნთქვით ამოვთქვი და განაჩენის მოლოდინში გოგონებს გავხედე,ანუკის პირი ქონდა დაღებული ნინი კი ლოგინიდან წამოხტა ხელები ჩემ წინ აღმართა და ჩემსკენ მოახლოებული სახით მკითხა:-მოიცა მოიცა რაოო?
საცოდავი თვალებით გავხედე და სანამ რამეს ვიტყოდი დამასწრო:-ვაიმე ლუკა უკვე მეცოდები.სკამზე ჩამოჯდა და ხელი შუბლთან მოისვა.-კარგი,ახლა რა უნდა ვქნათ?
ამ კითხვის შემდეგ ყველაფერი ერთმანეთში აირია,ორივე ერთად ლაპარაკობდა თუმცა დამიჯერეთ არცერთიs არ მესმოდა.როგორ მინდოდა ლუკა ზუსტად ახლა ჩემს გვერდით ყოფილიყო,ლოგინიდან წამოვდექი და კუთხეში გადავინაცვლე,იმ წუთში ცხოვრება უსამართლოდ მიმაჩნდა.ხელებზე დავიხედე,ხელებზე რომლებითაც სულ სულ ცოტა ხნის წინ ლუკას ვეხვეოდი,ახლა კი მხოლოდ ჩემი
სხეული დამრჩენოდა,საკუთარ თავს ვეხვეოდი და უდიდეს დანაკლის ვგრძნობდი.გულში...გონებაში...სამყაროში...სულ ცოტა ხნის წინ შემეძლო თავი მის მხარზე დამედო და მსოფლიოში ნებისმიერ განსაცდელს შევჭიდებოდი დღეს კი მხოლოდ მუხლები შემჩენოდა,ისიც მხოლოდ იმიტომ რომ ცრემლებით დამესველებინა.ოთხად მოკეცილს ორივე გვერდიდან ხელები მომეხვია
და ჩახუტება ვიგრძენი.უკვე ვტიროდი თუმცა ცრემლებმა იმატა,ასე ჩაძირულმა ამოვთქვი ის ტკივილი რაც მტანჯავდა:-მენატრება,ღმერთო როგორ მენატრება,ყოველ წამს ერთად ვიყავით ყოველ წამს შემეძლო მოვხვეოდი ახლა კი ორი კვირაა არ მინახავს,სიცარიელე და მოგონებები დამრჩა,მხოლოდ სიცარიელე და მოგონებები,მენატრება_ამოვიქვითინე ბოლო სიტყვა და თითქოს ასე ლოდივით დამძიმებული გული სულ სულ ცოტათი შემსუბუქდა.შემსუბუქება უფრო დამეტყო roca ჩემი ტელეფონის ხმა გავიგონეთ.ჩემს თვალებში ნაპერწკალი გამოჩნდა,რომელიც ეკრანის დახედვისას
გაიზარდა,მაიძულა გამეღიმა ცრემლები მომეწმინდა და ზარისთვის მხიარული ხმით მეპასუხა რადგან მისთვის ჩემი სევდა არ გადამედო.სწორედ ამიტომ მიყვარდა ასე უჩვეულოდ ეს ნაპერწკალი...
შეტყობინება შეასწორა nati_cullen - კვირა, 2012-06-10, 11:57 PM | |
|
|
|
|
| nati_cullen | თარიღი: ორშაბათი, 2012-06-11, 0:18 AM | შეტყობინება # 158 | |
400
Offline
| | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
საყვარლები ... შემდეგი დადე რა მალეე 
:) 
au mec :|| da rashi gaQ?