თავი 3
ვაიმე, ეს რა საშინლად უტაქტო ვინმეა, ღმერთოო!თან გვერდზე გაიწიე რომ მითხრა. ამას ვაჩვენებ ახლა ვინცაა აქ უფროსი. ოჰ, ნეტავ დღეს არ წამესვა ლაქი რომ თავისუფლად გამერტყა.
-მის სკოტ, ასე დიდხანს აპირებთ დგომას?-მომიბრუნდა მასწავლებელი.
-მანამ, სანამ ჩემს ადგილს არ დამითმობენ.
-და სხვა ადგილას რომ დაჯდეთ?
-კი, მაგრამ...
-მის სკოტ, თუ შეიძლება დაბრძანდით და საშუალება მომეცით გაკვეთილი გავაგრძელო,-მკაცრი ხმით გამაწყვეტინა მასწავლებელმა.
ეჰ, რას ვიზამთ, ეს სკოლა ხომ უტაქტოების ბუდეა, თუ მათ ავყევი მალე ალბათ საგიჟეთში მოვხვდები. ასე რომ არ ღირს მათზე გაბრაზება. ამ ერთხელ დავჯდები სხვაგან, მაგრამ შესვენებაზე გავარკვევ ამ უტაქტო ანგელოზს რა დაემართა და ახალ გაცნობილს ასე უხეშად რატომ მელაპარაკა. ჯესის წინა მერხზე მოვთავსდი, წიგნი და ჩემი უსაყვარლესი ვარდისფერი ფუმფულა ბლოკნოტი ამოვიღე და გაკვეთილისთვის მოვემზადე. ეს ერთი საათი ისე უსაშველოდ გაიწელა, კინაღამ გავგიჟდი. ასე არასდროს გამჭირვებია გაკვეთილზე გაჩერება, მაგრამ დღეს აშკარად რაღაც დამემართა. პლიუს ამას, მთელი გაკვეთილი ჯესიზე ვფიქრობდი და მასწავლებელმა რამდენი კითხვაც დამისვა, იმდენივეზე სემის კარნახი დამჭირდა რომ სწორად მეპასუხა.
-ელ, დღეს რა დაგემართა? ხომ კარგად ხარ?-ჩუმად მიჩურჩულა სემმა, რომელიც ჩემს გვერდით იჯდა. სემის ხმის გაგონებაზე ჩვენს წინ მჯდარი ეშლიც ახლოს მოჩოჩდა რომ ყველაფერი კარგად გაეგო.
-არაფერი რა უნდა დამმართნოდა? ალბათ უბრალოდ მზის აბაზანები ბევრი მომივიდა და იმიტომ ვერ ვახერხებ გაკვეთილზე კონცენტრირებას.
-ვითომ? მზის აბაზანები მოგივიდა ბევრი თუ ჯესისთან საუბარი ცოტა?-გამომცდელი ხმით მკითხა ეშლიმ და თან ჩუმად ჩაიფხუკუნა.
-ჯესი? ჯესი ეს რომელი? ახალგადმოსული ბიჭი?-თავი ისე მოვაჩვენე ვითომ სულაც ვერ ვხვდებოდი ვისზე მეკითხებოდა.
-დიახ, ზუსტად, ახალგადმოსული ანგელოზი,-მიპასუხა ეშლიმ და ჩემსკენ ისე შემობრუნდა, თითქოს ჩანთაში ეძებდა რაღაცას. სემიც პირდაპირ თვალებში მომჩერებოდა. ორივენი ჩემს პასუხს ელოდნენ, მე კი პასუხი არ მქონდა იმიტომ, რომ თვითონაც არ ვიცოდი რა მჭირდა.
ამ კითხვაზე პასუხის მოფიქრება ძალიან გამიჭირდა, ბოლოს გადავწყვიტე მეთქვა, რომ ახალი მანქანის ყიდვა მინდოდა, ვერ ამერჩია და იმიტომ ვიყავი ასე დაბნეული, მაგრამ წინასწარ ვიცოდი, რომ ამ პასუხის მერე კიდევ ათასი კითხვა დამატყდებოდა თავს, მაგრამ ბედმა გამიღიმა და ის-ის იყო ამ უაზრობის სათქმელად პირი გავაღე, რომ მასწავლებელმა ჩემზე მოშტერებული ეშლი შენიშნა და ჩვენს მერხს მოუახლოვდა.
-რა ხდება გოგონებო? რამე პრობლემა გაქვთ?-გვკითხა მასწავლებელმა.
-ალბათ ვერ გადაწყვიტეს დღეს რომელი უცხიმო იოგურტი შეუკვეთონ სადილზე,-მაშინვე ვიცანი ჯესის ხმა, რომელიც აშკარად ცინიკურად ლაპარაკობდა ჩვენზე. ნეტავ, რა დაეტაკა? არა, შესვენებაზე ნამდვილად მოუწევდა თავისი საქციელის ახსნა.
-თქვენთვის არაფერი მიკითხავს, მისტერ უილიამს,-ერთადერთი გონივრული პასუხი ჩემი მასწავლებლისგან.
-იცით, ელი და ეშლი რაღაც ფორმულაში ვერ გაერკვნენ და ახსნა მთხოვეს რომ თქვენ აღარ შეეწუხებინეთ,-გაკვეთილთან დაკავშირებული პრობლემისგან როგორც ყოველთვის ჩვენმა მოსიარულე ენციკლოპედიამ_სემმა გვიხსნა. ისე სიმართლე ითქვას, არც გამიგია დღევანდელი გაკვეთილი ფორმულებზე თუ იყო.
-ოო, ეს კარგია ასეთი მოწადინებულები რომ ხართ გოგონებო, მაგრამ თუ დახმარება დაგჭირდებათ მაშინ სემი აღარ შეაწუხოთ და მე მომმართეთ,-ბოლო სიტყვებზე თვალებში შემომხედა და უცნაურად გამიღიმა. ოხ, ეს ბებერიც რომ მე მეარშიყება.
-კარგით, მისტერ ჯონსონ, თუ რამე დაგვჭირდება თქვენ მოგმართავთ,-საყვარლად გაუღიმა ეშლიმ და მასწავლებელიც თავის მაგიდას დაუბრუნდა.
ამის შემდეგ ზარიც მალე დაირეკა და როგორც იქნა საკლასო ოთახიდან გამოვაღწიეთ. ამის შემდეგ ინგლისური გვქონდა და იმედია ჯესის იქ მაინც დაველაპარაკებოდი, იმიტომ რომ ამ გაკვეთილის დამთავრებისთამავე ელვის სისწრაფით გავარდა კლასიდან. ინგლისურზე კიდევ ერთი საშინელება მოხდა. მასწავლებელმა საკონტროლო წერის რვეულები დაგვირიგა და მოგვთხოვა უცხო ტექსტის ანალიზი გაგვეკეთებინა. თან ისეთი უაზრო ტექსტი იყო ვერაფერი გავუგე. კიდევ კარგი, მე და ეშლის სემი გვყავდა და მან დაგვაწერინა, თორემ ნამდვილად არ მივიღებდით შესაშურ შეფასებებს. ინგლისურის დამთავრებისთანავე კაფეტერიაში წავედით. მართალია დიდი რიგი იყო, მაგრამ მე, რა თქმა უნდა, ურიგოდ გამატარეს. ჯესის სიტყვები გამახსენდა და უცხიმო იოგურტი შევუკვეთე. ჩვენ, როგორც ყოველთვის, ფანჯარასთან მიდგმულ მაგიდასთან დავსხედით. ისევ ფიქრებში ვიყავი წასული და სემისა და ეშლის საუბარს არ ვუსმენდი. უცებ კაფეტერიაში ჯესი შემოვიდა, რომელსაც გვერდით კეიტი მოჰყვებოდა და გაუჩერებლად რაღაცას ელაპარაკებოდა. მაშინვე მივხვდი რაშიც იყო საქმე. კეიტი ჩემი ყველაზე დიდი კონკურენტი იყო სკოლაში და ალბათ ჯესისაც მან გამოუჭედა ტვინი ჩემზე ათასი სისაძაგლით. საწყალი ბიჭი, კეიტმა უკვე მოასწრო მისი დამუშავება, მაგრამ მე ხომ ელი სკოტი ვარ! ანუ ჯერ გვიანი სულაც არაა და მე მის გამოსწორებას შევძლებ. უცებ თავში ძალიან საყვარელი აზრი დამებადა.
-გოგონებო, გეგმა მაქვს. თქვენი იმედი მქონდეს?
-რა თქმა უნდა,-ორივემ ერთხმად მიპასუხა.
-თქვენი წინა თვის ტანსაცმელი გადაარჩიეთ და ლამაზად შეფუთეთ.
-ვაუ, ისევ აუქციონი უნდა მოაწყო, ეელ?
-არა, ხვალ ჩვენ ამ ტანსაცმელს სკოლის გაჭირვებულებს დავურიგებთ და...-აღარ დავამთავრე წინადადება, რომ ახსნა არ დაჭირვებოდა, მაგრამ ეშლი, რა თქმა უნდა, ყველაფერს მიხვდა და ჩემს მაგივრად დაამთავრა.
-და ჯესის დავუმტკიცებთ რომ ძალიან კეთილი ხარ,-სამივემ ერთხმად გადავიკისკისეთ.
yochag sayvarelo magrad wer.
elis mgoni ukve sheuyvarda jesi 
