ლოს-ანჯელესის ანგელოზი
|
|
bachia_bachia555 | თარიღი: ოთხშაბათი, 2011-03-02, 7:11 PM | შეტყობინება # 241 |
![bachia_bachia555]()
206
Offline
| Quote (natuka) ელ, სასწრაფოდ მხარდამჭერთა გუნდის გასახდელში ჩამოდი. ჯესი საფრთხეშია! “ ai es ra iyo?? intrigaaa axal tavs rodis dadeb?
| |
|
|
|
|
|
aNs_VolTuri | თარიღი: ოთხშაბათი, 2011-03-02, 8:40 PM | შეტყობინება # 245 |
 The Walking Dead
342
Offline
| | |
|
|
|
|
dodo | თარიღი: ხუთშაბათი, 2011-03-03, 2:03 PM | შეტყობინება # 248 |

267
Offline
| mec minda! saprotetso aqcia: "axali tavi dade tore" dade!
| |
|
|
|
|
♥vampiressa♥ | თარიღი: შაბათი, 2011-03-05, 3:30 PM | შეტყობინება # 251 |
 ♫ la tua cantante ♫
1449
Offline
|  თავი 15 შეტყობინების დანახვისთანავე ადგილზე გავიყინე და კინაღამ მობილური ხელიდან გამივარდა. ვიფიქრე რომ ვიღაც მწარედ გამეხუმრა, მაგრამ ხუმრობის კვალობაზე შეტყობინება საკმაოდ სერიოზული და საშიში ჩანდა. ათასმა აზრმა გამიელვა თავში. თავს უფლებას არ ვაძლევდი წარმომედგინა რა შეიძლებოდა რომ ჯესის მოსვლოდა. იმის გაფიქრებაზეც კი, რომ შეიძლებოდა უბრალო ნაკაწრი ჰქონოდა ცუდად ვხდებოდი და ახლა ნამდვილად ვერ წარმოვიდგენდი ჯესის მდგომარეობას. გოგონები ძალიან აღელდნენ ჩემი ასეთი სახის დანახვისას. -ელ რა დაგემართა? ერთიანად გაფითრდი-მითხრა სემმა და სკამზე ჩამომსვა. -არაფერი, უნდა წავიდე. მაპატიეთ გოგონებო, სასწრაფოდ უნდა წავიდე-სკამიდან წამოვხტი და სკოლიდან გავვარდი, რომ გასახდელში წავსულიყავი. ეტყობა ექსტრემალური მდგომარეობის ბრალი იყო, რომ ჩემი ტვინი ასე სწრაფად ამუშავდა, თორემ სხვა შემთხვევაში ჯერ კარგად გავიაზრებდი ჩემთვისაც საშიში იყო თუ არა იქ წასვლა. მაგრამ ახლა ეს სულ არ მაინტერესებდა. უნდა წავსულიყავი და ჯესი გადამერჩინა, წინააღმდეგ შემთხვევაში ჩემს სიცოცხლესაც აზრი დაეკარგებოდა. იმის შემდეგ რაც ჯესი ჩემს ცხოვრებაში გამოჩნდა, ყველაფერი თავდაყირა დააყენა და ალხა უბრალოდ უფლებას არ მივცემდი, რომ წასულიყო. მისით ვსუნთქავდი, თუ ის წავიდოდა მეც ვეღარ ვიარსებებდი. მხარდამჭერთა გუნდის გასახდელთან მალევე მივედი და მაშინვე შიგნით შევვარდი. მართალია აქ ბევრ დროს ვატარებდი, მაგრამ ახლა თითქოს მეუცხოვა აქაურობა, ერთი სული მქონდა როდის გავიდოდი. -ჯეს! ჯეს სად ხარ?-დავიკივლე ბოლო ხმაზე, იმიტომ რომ თითქმის მთელი გასახდელი გადავატრიალე, მაგრამ ჯესი ვერ ვიპოვე. -ჯეეეს!-ყვირილს არ ვწყვეტდი, მაგრამ ამაოდ. ნუთი ისე ცუდად იყო, რომ პასუხიც ვერ გამცა? ნუთუ ხმის ამოღებაც ვერ მოახერხა? ამ აზრის გაფიქრებისთანავე უცნაურად შემაკანკალა. თავი გავიქნია, რომ საშინელი ფიქრები გამექრო და გადავწყვიტე კიდევ ერთხელ კარგად მომეძებნა, თან ყვირილს არ ვწყვეტდი. ის-ის იყო გასახდელის ყველაზე ბნელ ადგილას მივედი, რომ უცბად ვიღაცამ ყელში ხელი წამიჭირა და კედელს ამაკრა. (ჯესი) უკვე დიდი ხანი იყო იმის შემდეგ გასული რაც ელი და გოგონები მასწავლებელმა დატოვა. წესით უკვე უნდა გამოსულიყვნენ, მაგრამ არსად ჩანდნენ. ელის გარეშე, უკვე ვეღარ ვძლებდი. ისე მენატრებოდა, თითქოს საუკუნე იყო გასული იმის შემდეგ რაც სკოლაში დავტოვე. იმედია მალე გამოვიდოდა, თორემ უკვე გაძლება აღარ შემეძლო. საერთოდ რაც ეს გოგო გამოჩნდა ჩემს ცხოვრებაში, ძალიან შემცვალა. ვერასდროს წარმოვიდგენდი, თუ შეიძლებოდა ოდესმე ვინმე ასე ძლიერ შემყვარებოდა. ეს რაღაც ყოვლისმომცველი გრძნობა იყო. ის წუთები, რომელსაც მის გარეშე ვატარებდი საუკუნედ მეჩვენებოდა. მისი ყურებითაც კი ვკმაყოფილდებოდი. ჩემთვის მთავარი იყო, უბრალოდ მისი სიახლოვე მეგრძნო და მის ზღვასავით ცისფერ თვალებში მეყურებინა რომ გავბედნიერებულიყავი. ჰმ! ჩემს თავზე მეცინებოდა. ადრე გოგონები მხოლოდ გასართობად მჭირდებოდნენ. გარეგნობაც ხელს მიწყობდა და მამიკოს ფულებიც, რომ გოგონები გარს დამხვეოდნენ, მაგრამ მას მერე რაც ყველაფერი დავკარგე თითქოს გავქრი ამ ქვეყნიდან. მთელი ქონება იმ სასამართლოებზე დაიხარჯა, რითაც დავამტკიცეთ, რომ ჩემი მშობლების სიკვდილი ტექნიკური გაუმართავობის ბრალი იყო. ახლა ყველასთვის უბრალოდ ჯესი უილიამსი ვიყავი, ადრე კი ჩემი თხოვნის მიუხედავად ყველა სრული სახელით, ჯეისონით მომმართავდა. თითქოს სამყარო ჩემს გარშემო ბრუნავდა და რომ მეთხოვა, დედამიწაც კი გაჩერდებოდა ჩემს გამო. სიმართლე ითქვას, ადრე სენტიმენტები და რომანტიკა სრული უაზრობა მეგონა, ყოველთვის იმას ვიღებდი რაც მსურდა და ვთვლიდი, რომ არც სიყვარული იყო ჩემთვის რთული მისაღები. ვისაც თითს დავუქნევდი ყველა ჩემი გახდებოდა, მაგრამ აღმოჩნდა, რომ მწარედ ვცდებოდი. ამ ყველაფერს მას შემდეგ მივხვდი, რაც აქ გადმოვსახლდი. მხოლოდ ლოს-ანჯელესში მდებარე პატარა ბინა გადარჩა გასაყიდი ჩვენი უძრავი ქონებიდან და აქაც სწორედ ამიტომ ჩამოვედი. ბედი მწყალობდა, რომ სკოლაში სტიპენდიით ჩავაბარე, თორემ ალბათ ახლა ქუჩაში ვიდგებოდი და ნარკოტიკს გავყიდდი, ან თვითონ გავხდებოდი მისი მონა. ახლა კი ყველაფრის მიუხედავად მაინც ბედნიერი ვიყავი, იმიტომ რომ ელი მყავდა. მან სამყარო სულ სხვანაირად დამანახა და მიმახვედრა, რომ ყველაფერი ისე არ იქნება, როგორც მე მსურს. ახლა კი ეს მე მევალებოდა. მე უნდა შემეცვალა ელი, მე უნდა მიმეცა მისთვის მიზანი და დამენახებინა ჭეშმარიტი ცხოვრება, რომ მისთვის ეს სულელური პრინციპები მომეშლევინებინა. თუ ამას ვერ შევძლებდი მაინც ისე მეყვარებოდა როგორც ახლა, მაგრამ ასე თვითონ დაიტანჯებოდა. ასე რომ, მე ახლა ერთადერთი მიზანი მქონდა_გამომეფხიზლებინა ელი.
ფიკზე გადასასვლელად დააკლიკეთ სურათს =) my blog <3 natuka
| |
|
|
|
|
|
|