|
ლოს-ანჯელესის ანგელოზი
|
|
|
| ♥vampiressa♥ | თარიღი: შაბათი, 2011-02-19, 0:02 AM | შეტყობინება # 137 |
 ♫ la tua cantante ♫
 1449
 Offline | madloobt 
Quote (renesme) rodis dasruldeba????????romel tavshi?????
eg zustad metvitonac ar vici. albat jer kai xani ara 
ფიკზე გადასასვლელად დააკლიკეთ სურათს =)
my blog <3
natuka
| |
|
|
| ♥izabella♥ | თარიღი: შაბათი, 2011-02-19, 0:20 AM | შეტყობინება # 138 |
 ♫♪ hakuna matata ♫♪
1176
Offline
| | |
|
|
|
|
| eeek | თარიღი: შაბათი, 2011-02-19, 11:59 AM | შეტყობინება # 141 |
142
Offline
| vaimeee sawyali jesiii.es eli debilia raa:Dprincipebis gamo siyvarulze uari rogor unda tqva ar mesmis:D
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
| Renesmee | თარიღი: კვირა, 2011-02-20, 0:38 AM | შეტყობინება # 148 |
 მილზე მობრახუნე ჭინკა
177
Offline
| უიმე, რა სიბოროტეა :))
თუმცა.. ელის ადგილას ყოფნა არ გიცდიათ? :?
მაოცებთ )
♥.. Renesmee..♥
| |
|
|
| ♥vampiressa♥ | თარიღი: ორშაბათი, 2011-02-21, 11:36 PM | შეტყობინება # 149 | |
♫ la tua cantante ♫
1449
Offline
| 
თავი 10
პირველივე გაკვეთილი ჯესისთან ერთად მიტარდებოდა და თანაც მისტერ ბლექი გვიტარებდა. წინასწარ გული მისკდებოდა და ვფიქრობდი რა შეიძლებოდა მომეგონებინა, რომ ამ გაკვეთილზე არ შევსულიყავი. ბევრი ვიფიქრე, მაგრამ ვერაფერი ვერ მოვიფიქრე ისეთი რომ დაეჯერებინათ. ნუ შეიძლებოდა ისე გამეკეთებინა, ვითომ ცუდად გავხდი და საერთოდ წავსულიყავი დღეს სკოლიდან, მაგრამ ამ შემთხვევაში ეშლის ვერ გადავურჩებოდი. მთელი დღე იმაზე ლაპარაკით გამიბურღავდა ტვინს, რომ ენდრიუ ტყუილად მოიყვანა. ვაიმე ენდრიუ! აღარც მახსოვდა. აუუ, ეხლა ესეც დაემატება ამათ და სკოლაში დღეს ნამდვილად რაღაც მოხდება. ჯერ ეხლა თუ არაფერი მოხდა ხომ სასწაული იქნება, მაგრამ დარწმუნებული ვარ, რომ ენდრიუ ჯესის ვერ გადაურჩება. არა, ისე მაინც რაღაცნაირად მესიამოვნა ჯესის ასეთი ყურადღება. მაინც რა დეგენერატი ვარ. ჩემი იდიოტური პრინციპების გამო ასეთ ბიჭს ვკარგავ.
ამ ფიქრებში გართული მივუყვებოდი დერეფანს რომ უცებ ჩემი სახელი გავიგონე. როდესაც შევტტრიალდი და ჩემს უკან კუთხეში მიყუჟული კეიტი და კიდევ რამოდენიმე გოგონა დავინახე სულაც არ გამკვირვებია. რა იყო გასაკვირი იმაში, რომ კეიტი სკოლის ყველაზე პოპულარულ გოგოს ჭორავდა. ძალიან დამაინტერესა, ახლა რას მომიგონებდა და ნაბიჯს შევუნელე.
-ჰოდა გოგონებო, ესეიგი გუშინ რა დავინახეე-დაიწყო კეიტმა-ჯესი და ელი კაფეტერიაში იჯდნენ და კინაღამ აკოცეს. თუ გული არ გამისკდებოდა არ მეგონა. თან ეს ელი ვინ ყოფილა, ჯესი ჩვეულებრივ იჯდა, ეტყობოდა, რომ სულაც არ აინტერესებდა ”ბარბის” ბჟუტური, ელი კი არ ჩერდებოდა და ლაპარაკობდა. ბოლოს ჯესიმ უთხრა ნუ დამღალე არ მაინტერესებო, წამოდგა და წავიდა. ელი კიდე გაეკიდა და ყვირილი დაუწყო, უარის თქმა როგორ გამიბედეო-კეიტმა როგორც იქნა დაამთავრა ახალი ჭორი და ბოლოს ღრმად ამოისუნთქა. აშკარად ეტყობოდა რომ გოგონებისგან პასუხს ელოდა, მაგრამ ამაოდ. აი მე კი, საცაა მივვარდებოდი და გავპუტავდი. არა მაინც საიდან მოიგონა ეს სისულელე?
-ელ გაკვეთილზე გვაგვიანდება-ყურში ჩამჩურჩულა ჩემმა ანგელოზმა, ხელი ჩამავლო და კლასისკენ წამიყვანა. ვერ მივხვდი აქ საიდან გაჩნდა, მაგრამ მისი ხელის შეხებისას კი ნამდვილად ჟრუანტელმა დამიარა მთელს სხეულში, გული კი უცნაურად შემიფრთხიალდა.
გონს მხოლოდ მაშინ მოვეგე, როდესაც ჯესიმ კლასში მდგარ ყველაზე ბოლო მერხთან დამსვა და თვითონაც გვერდით მომიჯდა. ვერ ვხვდებოდი როგორ შეეძლო ასე მოქცეულიყო იმის შემდეგ, რაც წეღან ამდენი ბავშვის თანდასწრებით ვუთხარი. მოშტერებული მიყურებდა და თვალები უბრწყინავდა. ნეტავ მეც ასე თავისუფლად შემძლებოდა ჩემი გრძნობების გამოხატვა. არა როგორ შეიძლებოდა, რომ ჩემი ანგელოზისთვის გული მეტკინა? როგორ შეიძლებოდა... ვიღაცის მზერა საშინლად მწვავდა და მგონი ვხვდებოდი ვინც იყო ეს ”ვიღაც”. სამამდე დათვლაც არ დამჭირდა, რომ ჩვენი მერხის წინ ეშლი აესვეტა და ჩაახველა. სემი უკან ედგა და ექაჩებოდა, მაგრამ ეშლი არ მიჰყვებოდა.
-უკაცრავად, მაგრამ ეს ჩემი ადგილია-დაიწიკვინა ეშლიმ და ჯესის თვალები დაუბრიალა.
-ელ, ეს თქვენი სავიზიტო ბარათია-ახითხითდა ჯესი და მე გადმომხედა-შენც ასე არ გამეცანი?!
-ოჰ, ვერ გაიგე რაც გითხარი?-არ ცხრებოდა ეშლი.
-ეშლი, მოდი დღეს სხვაგან დაჯექი, კარგი?-ვთხოვე ეშლის. მან და სემმა გაკვირვებისგან ერთდროულად დააღეს პირები, შემდეგ თვალები გაუბრწყინდათ და სიცილით გაგვეცალნენ.
-დღეს დილას მომხდარზე თუ ფიქრობ არ ინერვიულო, არ მწყენია. ვიცი რომ ეს შენი იმიჯისთვის იყო აუცილებელი-სიჩუმე ჯესიმ დაარღვია. მასწავლებელი კი ჩემს ჯინაზე იგვიანებდა.
-ასე რატომ ხარ დარწმუნებული?
-ელ, სახეზე გაწერია ყველაფერი. ცოტა შენი თავის მართვა უნდა ისწავლო. აბა მითხარი, შენ რომ ჩემს ადგილას ყოფილიყავი იმ სიტყვებს დაიჯერებდი გუშინდელის მერე? ან ის სიტყვები რომ მართალი ყოფილიყო ეშლის არ გაყვებოდი ან არ მომთხოვდი, რომ ადგილი დამეთმო მისთვის? როცა რაღაცას აკეთებ, მეორე ნაბიჯი ისეთი არ უნდა მოაყოლო, რომ საკუთარი თავი გაყიდო-თვალი ჩამიკრა ჯესიმ.
-კი მაგრამ...
-არანაირი მაგრამ. ჰოდა მართლა, არ იფიქრო, რომ გუშინ რომ არ გამოგყევი ეს იმას ნიშნავს, რომ არ მაინტერესებ. უბრალოდ ეს ერთ-ერთი დამახასიათებელი თვისებაა გოგონებში, შეგრცხვა და გაიქეცი. მე კი უბრალოდ იმიტომ აღარ გამოგყევი, რომ შენთვის ტირილის საშუალება მომეცა.
-არ მიტირია!
-ჰო აბა რაა, მე ვტიროდი საჭირო ოთახში მთელი ნახევარი საათი-ენა გამომიყო.
-საიდან იცი?
-აჰა, ხომ გაგაფრთხილე არა? უკვე გაყიდე შენი თავი. არაფერიც არ ვიცოდი, უბრალოდ ხომ გითხარი, დაკვირვებული ადამიანი ვარ და გოგონების ხასიათებშიც ვერკვევი. მე ერთ-ერთი ტიპიური ფილმიდან მოგიყევი ნაწყვეტი, შენ კი არც კი შემეწინააღმდეგე, უბრალოდ მკითხე საიდან ვიცოდი ეს. ესეიგი რაც ვთქვი სიმართლეა-პირღია ვუყურებდი-ისე ვერ მეტყვი რა გატირებდა?-ეშმაკური თვალებით შემომხედა და არც ღიმილი დაიშურა.
-არა!-ნამეტანი ხმამაღალი წამოძახილი მომივიდა და მთელი კლასი ჩვენსკენ შემოტრიალდა. ეშლი თვალებით მჭამდა და აშკარად ჩემს ახსნა-განმარტებას ელოდა დასვენებაზე. რამე უნდა მომეფიქრებინა რომ ჩემი წამოძახილი გამემართლებინა. და უცბად მომაფიქრდა.
-არა, არ წამოგყვები კინოში, მე დაბალ ფენასთან არ ვურთიერთობ-ამ სიტყვების წარმოთქმა და კლასის შეტრიალება ერთი იყო. კიდევ კარგი გადავრჩი და დაიჯერეს. მაგრამ ჯესის კი ეტყობოდა, რომ ეს ბოდიალი არ დაიჯერა. მერხზე თავი დაედო და ბჟირდებოდა. როცა კაი ხანი არ მომაქცია ყურადღება ფეხსაცმლის ქუსლი ჩავარჭე ფეხში და ჯესის ღმუილიც გავიგონე.
-აბა, ამიხსნი რა იყო ამაში ჩასაბჟირებელი?
-ისეთი საყვარელი იყავი, და თან სასცილო-სიცილს არ წყვეტდა ჯესი-პატარა ბავშვს დაემსგავსე უცბად. მაინც რაში გჭირდება ამდენი სისულელის მოგონება?
-ეს რა შუაშია? აბა რა მექნა?
-კაი კაი, ნუ ბრაზდები. არა მაინც რა საყვარელი იყავი იცი? გაბუსხული პატარა ბავშვი-ჩაიხითხითა ჯესიმ, შემდეგ ორივე ხელი მხრებზე მომხვია და გულში ჩამიკრა. ოღონდ ეს არა! ოღონდ ახლა არა! ღმერთო, ვერაფრით დავიმორჩილე ჩემი გულის ცემა, რომელმაც პიკს მიაღწია და მისი ხმა ყურებში გუგუნად მესმოდა. ჯესიმ დაეჭვებით შემომხედა, შემდეგ ჩაიცინა და უფრო მაგრად ჩამიკრა გულში. თავს ყველაზე ბედნიერ ადამიანად ვგრძნობდი მთელს მსოფლიოში, მაგრამ ეს აღარ უნდა გაგრძელებულიყო. ძალა მოვიკრიბე და შევეცადე ჯესის მკლავებისგან გავნთავისუფლებულიყავი, მაგრამ ამაოდ, უფრო ავიხლართე. მიხვდა რასაც ვცდილობდი და თვითონვე შემიშვა ხელი, შემდეგ მხრებზე ჩამოყრილი კულული უკან გადამიწია, გამიღიმა და თქვა:
-მართალი ხარ! იმიჯი ყველაფერია!
-ოხ რას ამოიჩემე ეს იმიჯი რა! რა შუაშია ეგ!
-აბა რა, არ გესიამოვნა?
-დიახაც-ცოტა დამაკლდა რომ ენა არ გამოვუყავი.
-კიდევ ვერ მომატყუე-უკვე ნერვებს მიშლიდა-შენმა გულმა გაგყიდა-მხოლოდ შევუბღვირე სხვა არაფერი მითქვამს, მან კი ენა გამომიყო და კიდევ ერთხელ გაიცინა.
-ნეტავ მისტერ ბლექს კლასში ამოსასვლელად რამდენი ხანი სჭირდება? გავიდა მთელი გაკვეთილი-ვითომ უკმაყოფილოდ ვთქვი, სინამდვილეში კი კიდევ მინდოდა ჯესისთან ლაპარაკის გაბმა და ეს უბრალოდ მიზეზი იყო.
-დღეს აღარ მოვა.
-რაა, საიდან იცი?
-უბრალოდ დამიჯერე, დღეს მისტერ ბლექს თვალითაც ვეღარ იხილავ.
-რა უქენი?
-არაფერი ისეთი, უბრალოდ მოვუგე.
-გასაგებად ილაპარაკებ თუ ძალით ამოგაგლიჯო სიტყვები?
-მოვუგე, შენი გული მოვიგე.
-რაა? ანუ?
-ოჰ არ გინდა ეხლა თავის მოკატუნება რა. შენ თვითონაც ხომ იცი, რომ შენი იმიჯი არაფერ შუაშია. უბრალოდ გიყვარვარ და ამის აღიარება არ გინდა-აი თვითმკლაყოფილი იდიოტიც, მაგრამ მაინც საყვარელი.
-რა სისულელეებს როშავ. მე და შეენ?-ჩავიფხუკუნე, ვითომ უდარდელად-სრული სისულელეა.
-ჰო ნამდვილად.
-მაგრამ მოიცა, ეს ბლექის გაცდენასთან რა შუაშია?
-დავენიძლავე, რომ თუ ჩაგეხუტებოდი და შენ წინააღმდეგობას არ გამიწევდი გაკვეთილსდ გააცდენდა.
-ოხ შე...-აღარ ვიცოდი რომელი სიტყვით შემემკო, მაგრამ მან ტუჩებზე თითი ამაფარა-არ თქვა ის, რასაც მალევე ინანებ-ამ დროს ზარიც დაირეკა, ჯესი წამოხტა და კლასიდან გავარდა, თან მომაძახა:
-სახლში შევხვდებით!
ფიკზე გადასასვლელად დააკლიკეთ სურათს =)
my blog <3
natuka
| |
|
|
|
