( ბელა )

არო მის ბანდასთან ერთად გამოვიდა ველზე.მე აროს თვალს არ ვწყვეტდი მაგრამ ამასთანავე დანარჩენებსაც ვაკვირდებოდი.მთელი ჩემი იჯახი ფარი დავაფარე.
-არტემიდა,ვხედავ რომ უკვე აქ ხარ,_თავისი მსახიობური ნიჭის გამოყენებით,მითხრა არომ და მიესალმა დანარჩენებსაც.
-მოხარული ვარ შეხვედრით.
-ვისთვის როგორ,_წარომოთქვა თავისი სიტყვა ემეტმა.
-მართალია,_შენიშნა არომ.
-არტემიდა……..
-ბელა,_გავაწყვეტინე მე მას.
-შესანიშნავია! ბელა მე ისევ მსურს რომ შენ ჩვენ შემოგვიერთდე.
-მე კი მსურს რომ შენ და შენი ბანდა,აორთქლდეთ ჩემი ცხოვრებიდან ._დაუყვირე მე.
-ოო, ასე მკაცრად რატომ?_იკითხა მან..
-არო არ ღირს შენგან წმინდანის გამოყვანა.ჩვენ ყველამ კარგად ვიცით ვინც ხარ და რისთვისაც მოხვედი,გაუბღვირე მე.
-სწორი ნათქვამი იქნება ვისთვის,_გაიღიმა მან.ოხ ეხა დიდი სიამუვნებით გაუგლეჯდი თავს.
-ეხა მაგას არავითარი მნიშვნელობა არ აქვს,რადგან შენ ვერავის ვერ მიიღებ !
-შემიძლია უკანასკნელი ზომობი მივიღო,_დაიწყო არომ გაბრაზება,ეს მისი სახის გამომეტყველებაზე იყო ნათელი.
-რაც გინდა ის მიიღე,ჩაუღიმე მე.
-ძალიან კარგი,_გაიბღვირა ის.
-მაგრამ იცოდე ბელა ,რაც აქ მოხდება ყველაფერში დამნაშავე მხოლოდ შენ იქნები,_მან ხელი აწია და შეტევაც დაიწყეს.ეს რაღაც უაზრობა იყო,ისინი რიცხობრივად ბევრად გვაჭარბებდნენ,მაგრამ რამოდენიმე წუთის შემდეგ გავთანაბრდით,ჩვენს მხარეს დანაკარგი არ იყო.
ელისი ჯეინს ებრძოლებოდა,ემეტი და ჯასი ფელიქსსა და დედეტრეს .ლორანი ალეკს,ნიკი კი ჰაიდის .მე აროსაკენ გავემართე,რომელიც გაცოფებული თვალებით აკვირდებოდა მომხდარს.მის ძმებს უკვე გაუსწორდი, მისკენ მივემართებოდი როდესაც ადგილზე გავიყინე.ვიკი,მას ერთერთი ვამპირე ეკავა ხელში ,რომელსაც მოერია.მის ზურგთან კი ედუარდი გაჩნდა უეცრად.
რას აკეთებს?
ეს შეუძლებელია!მან ხომ იცის ,რომ ვიკი ჩემთან არის,ის რომ შეიცვალა.
ყველაფერი შენელებული კადრივით მოხდა.
-ვიკი!!!_დავიყვირე მე.მან თველებში შემომხედა და გამიღიმა,თითქოს იცოდა რაც უნდა მომხდარიყო.მის თვალებში ჩანდა, რომ მას ეს უნდოდა.
-ედვარდ ,არა!!!_დავიყვირე მე.
ამ დროს კი მან ვიკი ერთი ხელის მოქნევით გაანადგურა.მე სიბრაზემ და ტკივილმა შემიპყრო.ლოყებზე ცრემლები წამომივიდა.ვგრძნობდი ჩემი თვალები ,როგორ ხდებოდა ნახშირივით შავი.
კალენები მე და ედვარდს გვაკვირდებოდნენ,მათ თვალებში საფრთხე და შეშფოთება იკითხებოდა.
-რისთვის?_დავუყვირე.
-ბელა,მე…….დაიწყო ედმა.
-მოკეტე!!
-არ მჯერა!!!!!_არომ ჩაიღიმა:
-ყველაფერში დამნაშავე შენ ხარ ბელა! მე გაგაფრთხილე,_ჩაიღიღინა მან.
მე თავი ვეღარ შევიკავე და ნაწილებად გავგლიჯე არო.სიბრაზე და აუტანელი ტკივილით ვივსებოდი.ედვარდს თვალებში ჩავხედე,
ის წუხს???
-ედვარდ როგორ შეგეძლო????????
ის……ის….ჩემი და იყო!!!_ვუყვიროდი მას .
-შენი თვალები,ჩაიბუტბუტა ემმა.
-დიახ,ისინი შავია!!კიდევა არის კითხვები??_ვყვიროდი სიმწრისაგან.
-ედვარდ რისთვის??_დაწყნარდი,მთხოვა როუზმა.
-მას ……. ბელას განადგურება უნდოდა,_წარმოთქვა ედმა.
-რაებს ბოდავ????არ გაბედო ეგრე საუბარი!!!!
-ბელა,დაწყნარდი!,მშვიდად._მომიახლოვდა ლორანი.
-რას ამბობს??ვიკის არ შეეძლო!!!_ვეცადე მისი ხელებიდან გავთავისუფლებულიყავი.
-მშვიდად,_მჩურჩულებდა ის,ჩვენთან კი როზალი მოვიდა.
-ბელა,დაწყნარდი,გესმის?_მის თვალებს შევხედე და ნელ ნელა დამშვიდება დავიწყე.
-ასე,ყველაფერი კარგად არის.
-არა,მე ვიკი ვერ გადავარჩინე!!ყველაფერი ცუდად არის!
-არა,ყველაფერი რიგზე,_ჩამჩურჩულა მან.სიწყნარის ტალღები ვიგრძენი,რომელებიც ნიკისა და ჯასპერისაგან მოდიოდა.როზალი გადამეხვია.
-სახლში წავიდეთ,_ყველანი გავემართეთ სახლისაკენ.სასტუმო ოთახში მთელი ოჯახი ედვარდის,საქციელს განიხილავდა,მაგრამ მე მათ არ უსმენდი.ვფიქრობდი,იმაზე თუ რა უნდა მექნა ეხლა.მე ხომ დარჩენას ვერ შევძლებ.ვერ შევძლებ ასეთი რამე ვაპატიო.

( როზალი )

არ შემეძლო მეცქირა,თუ როგორ იტანჯებოდა ბელა.მასში ბევრი ადამიანური თვისება დარჩა,ვიდრე თითოეულ ჩვენთაგანში.ის ტიროდა და ამით უკვე ყველაფერი ნათქვამია.ვამპირი ,რომელიც ტირის.ეს უბრალო არ არის.ის იტანოჯებოდა როდესაც ჩვენ დავტოვეთ და ის დააჯილდოვეს ასეთი ტანჯვისათვის,მაგრამ ეტყობა ,რომ მას ეს ყველაფერი არ ჭირდება.
ყველა ედვარდის საქციელს განიხილავდა,როდესაც სახლში მივედით,ბელა კი თავის ფიქრებში ჩაიძირა.გადავწყვიტე ხელი არ შემეშალა და დრო მიმეცა ფიქრისათვის.გადაწყვიტოს რა იქნება მისთვის უკეთესი.
ყველას მიაჩნდა ,რომ მე ის არ მიყვარდა,მაგრამ ეს ას არ არის.უბრალოდ არ შემეძლო მისი გაგება,ის მზად იყო სიცოცხლე დაეთმო ვამპირისათვის.
-ედვარდ ,რისთვის???_იკითხა კარლაილმა.
-მისი აზრები,ისინი ყვიროდნენ…….მას მოკვლა უნდოდა,_გაჩუმდა ედი.
-ვისი?_იკითხა ემმა.
-ბელასი,_ჩაიბურტყუნა ედვარდმა,ყველანი ადგილზე გაიყინა და ედს გახედეს.
-არ მჯერა,_თქვა ბელამ,მისმა თვალებმა კი გამუქება დაიწყეს.
-გეყოთ,_დავიყვირე მე.-ორივენი დაწყნარდით.

-გეყოთ,_დაიყვირა როუზმა.-ორივენი დაწყნარდით.
-მე წავალ!!_ჩავიჩურჩულე.
-არა,ბელა,არ გინდა,_წამოიყვირა ელმა.-მე ძალიან დიდი დრო გავატარე შენს გარეშე.ჩვენ არცერთს არ გვინდა ხელთავიდან შენი დაკარგვა.
-ელი,საყვარელო,მაპატიე მაგრამ ასე არის საჭირო,არ შემიძლია დარჩენა,მე ჯერ კიდევ არ ვარ მზად,არ შემიძლია ვაპატიო.
-როდის?როდის იქნები მზად?_დაიყვირა მან
-ელის,_შეაჩერა როუზმა.ისეთი შთაბეჭტილება მრჩება,თითქოს მხოლოდ მას ესმის ჩემი.
-როუზ,არ გინდა,_გავხედე მას და გაუღიმე.
-გამიგეთ,მარტო ყოფნა მჭირდება.ვიქტორია ჩემი და იყო.ის დამეხმარა ყველაფერს გავმკლავებოდი.მან ყველა ჩემი საიდუმლო იცოდა.და მისი დაკარგვა კი ,საკუთარი ნაწილის დაკარგვას ნიშნავს.და ამასთან ერთად,იმის ცოდნა რომ მისი მკვლელი,შენი საყავრელი ადამიანია……._სათქმელი ვეღარ დავამთავრე,თვალებიდან კი ცრემლები წამომივიდა.
-ბელა,მაპატიე .მე მესმის რასაც განიცდი!,მაგრამ ძალიან მენატრებოდი._მითხრა ელისმა და უფრო ძლიერ მომეხვია.
-არაუშავს,_გაუღიმე მე.
-ერთი ღამით მაინც დარჩი,_მთხოვა მან.
-რათქმაუნდა._ძალიან მიმძიმდა ედვარზე ყურება.არ შემეძლო იმის დაჯერება რომ,ეს მან გააკეთა.
მე ყველაფერზე კარგად უნდა დავფიქრდე.

ჩვენ მთელი ღამის განმავლობაში ვსაუბრობდით.მე ვუყვებოდი ,თუ როგორ ვცხოვრობდი და რა გადამხდა თავს.კალენებმა ლორანი და ნიკი თავიანთ ოჯახში მიიღეს.მათ ერთად გადაწყვიტეს ემართათ.დიახ,თქვენ არ მოგესმათ,კალენებმა ვალტურის ადგილი დაიკავეს.ეხლა ისინი გაუძღვებიან ჩვენს სამყაროში წესრიგის დამყარებას,მე კი მეცოდინება სად უნდა მოვძებნო ისინი.იმიტომ რომ მათ გადაწყვიტეს ვალტურიში გადასვლა.დარწმუნებული ვარ ელისი იქ ყველაფერს თავისი გემოვნებით დაალაგებს.
ედვარი მთელი ღამე არ ჩანდა,ის კიდევ დღისით წავიდა და აქამდე არ გამოჩენილა.
მე ეს მიხაროდა.

დილით ადრე,გადავწყვიტე ეზოში გავსულიყავი და მარტო მეფიქრა.ერთი ადგილი ვიცოდი,
ხის ქვეშ ,
ჩამოვჯექი და თვალები დავხუჭე.
-ბელა?_ისეთმა ნაცნობმა და ისეთმა საყვარელმა ხმამ მკითხა.
-დიახ ედვარდ,ეს მე ვარ.
-შეიძლება შემოგიერთდე?_ფრთხილად მკითხა მან.
-რათქმაუნდა,_გვერდით მომიჯდა და ასეთ სიწყნარეში სადღაც ხუთი წუთი გავატარეთ.შემდეგ ვიგრძენი,როგორ შემეხო ხელზე.
-მაპატიე,_ჩაიჩურჩულა მან.
-არ შემიძლია.უცებ გამორკვევაც კი ვერ მოვახერხე ,ვიგრძენი როგორ მაკოცა მან.
-ედვარდ არა,_მოვიცილე და თვალებში ჩავხედე.
-არ წახვიდე,_მთხოვა მან.
-არ შემიძლია,_ვუპასუხე და ერთადერთი ცრემლი მოსწყდა ჩემს თვალს.
-რატომ?
-ვიკი ,ის ჩემი და იყო,შენ კი მოკალი.ფიქრობ ამის გააზრება ადვილია???
-მაპატიე,_კიდევ ერთხელ მითხრა მან.
-მაგრამ მისი აზრები…………..
-გაჩუმდი,გაგონებაც არ მინდა.გაიგე მე გაბრაზებული ვარ შენზე და არ ვიცი რას უნდა ველოდე ჩემი შესაძლებლობისაგან.არ მინდა დანარჩენების დაკარგვა!!
-არ დაკარგავ,_განმიცხადა დარწმუნებულმა.
-ედვარდ,_მისი სახელი ისეთი სიყვარულით წარმოვთქვი ,რომ მისი თვალებში იმედის ცეცხლი აინთო,
-სიკვდილი ყოველთვის ჩვენს გვერდით არის.ამ შემთხვევაში ეს მე ვარ,_თავი დამიქნია გაგების ნიშნად.
მე ის მიყვარს.ამას მივხვდი.მაგრამ არ შემიძლია ვაპატიო.არ ვიცი რატომ ,უბრალოდ არ შემიძლია.
-შემპირდი რომ დაბრუნდები,გთხოვ! ჩემთვის არა,ელისისათვის,მას შენს გარეშე არ შეუძლია,_შემევედრა ის.
-გპირდები.მხოლოდ იმისათვის ღირს დაბრუნება,ვნახო თუ როგორ გადააკეთებს ის ვალტურის სასახლეს,_გავიღიმე.
ედვარდის ტუჩები ღიმილმა მოიცვა,მაგრამ მაშინვე შეიცვალნენ.
-რა დროისათვის დაბრუნდები?
-არ ვიცი.შეიძლება ერთი წლის შემდეგ,ან კიდე ორის ,მაგრამ ამაზე ადრე არა,_ვუპასუხე მე.
-ოდესმე მეპატიებ?
-არ ვიცი,_ჩავიჩურჩულე მე.
-დავბრუნდები ელისის გულისათვის!!!!_ავდექი და წამოვედი.ლოყებზე ცრემლები მდიოდა.რატომ არ შემიძლია ვაპატიო.
რატომ გააკეთა ეს????
რატომ????

( ედვარდი )

“”ბელა მაპტიე””,გაიფიქრა ვიქტორიამ.
რისთვის? თავიდან დავუწყე მის აზრებს კითხვა.
”ბელა ,შენი დროც არის!!,შენ უნდა მოკვდე!!””,
ფიქრობდა ვიკი,.რა??მან ხომ ბელა გადაარჩინა!!
“ეხლა!
ვიქტორიამ ვამპირის ძვლები მოისროლა.მეც უკვე მის გვერდით გავჩნდი რომ შემეჩერებინა.
”შენ მოკვდები,ბელა ,ასეა საჭირო!””,
ის ბელასაკენ გაბრუნდა და გაუღიმა.რატომ იღიმება?
მე ერთი ხელის მოსმით გავანადგურე ის და ძველები მოვისროლე!!!
ბელა ტიროდა,მიყვიროდა მაგრამ მე არ ვუსმენდი.მე მივხვდი,ვიქტორიას ეს უნდოდა,მას სიკვდილი სურდა.
ბელა ძალიან გაბრაზებული იყო,მისი თვალები ცეცხლს აფრქვევდნენ.ვცდილობდი ამეხსნა მაგრამ,ყოველ ჯერზე მაჩუმებდა.ჩემი არ ჯეროდა.მან თქვა რომ წავა.ის რომ არ შეუძლია მაპატიოს.მე ვხედავდი როგორ იტანჯებოდა,როდესაც მიცქერდა,მის თვალებში,ტკივილს გაბრაზებას და წყენას ვხედავდი.
გადავწყვიტე წავსულიყავის.ხელი რომ არ შემეშალა.
მთელი დღე–ღამე ტყეში გავატარე.
როდესაც გათენდა,სახლისაკენ გავემართე.ბელა უკვე წასული უნდა ყოფილიყო.სახლის ირგვლივ სიწყნარე იყო,სახლიდან გამოსული ხმები ისმოდა მხოლოდ.როდესაც ეზოს მიუახლოვდი, განსხვავებული სუნთქვა მომესმა.
ბელა? კი ეს ის არის.მისი სურნელი.ღმერთო ჩემო ის არ მაპატიებს.
-ბელა?.
-დიახ ედვარდ,_მიპასუხა მშვიდად.
-შეიძლება შემოგიერთდე?_
-რათქმაუნდა,_გვერდით მიუჯექი და ასეთ სიწყნარეში სადღაც ხუთი წუთი გავატარეთ.
თავი ვეღარ ევიკავე და ვაკოცე,არ შემიძლია თავიდან დავკარგო ის.
-მაპატიე,_ვიცოდი რომ არ მაპატიებდა მაგრამ,იმედი მაინც არ ქრებოდა.
-ედვარდ არა,_მომიცილა და თვალებში ჩამხედა.
-არ წახვიდე,_ვთხოვე მე
-არ შემილია,_მიპასუხა და ერთადერთი ცრემლი მოსწყდა მის თვალს.
-რატომ?
-ვიკი ,ის ჩემი და იყო,შენ კი მოკალი.ფიქრობ ამის გააზრება ადვილია???
-მაპატიე,_კიდევ ერთხელ ვუთხარი.
-მაგრამ მისი აზრები…………..
-გაჩუმდი,გაგონებაც არ მინდა.გაიგე მე გაბრაზებული ვარ შენზე და არ ვიცი რას უნდა ველოდე ჩემი შესაძლებლობისაგან.არ მინდა დანარჩენების დაკარგვა!!
-არ დაკარგავ,_განვაცხადე დარწმუნებულმა.
-ედვარდ,_ სახელი ისეთი სიყვარულით წარმოთქვა,რომ იმედი მომეცა
-სიკვდილი ყოველთვის ჩვენს გვერდით არის.ამ შემთხვევაში ეს მე ვარ,_თავი დაუქნიე გაგების ნიშნად.
-შემპირდი რომ დაბრუნდები,გთხოვ! ჩემთვის არა,ელისისათვის,მას შენს გარეშე არ შეუძლია,_შევევედრე .
-გპირდები.მხოლოდ იმისათვის ღირს დაბრუნება,ვნახო თუ როგორ გადააკეთებს ის ვალტურის სასახლეს,_გამიღიმა.
ჩემი სახე ღიმილმა მოიცვა ამის დანახვამ,მაგრამ მაშინვე შეიცვალა.
-რა დროისათვის დაბრუნდები?
-არ ვიცი.შეიძლება ერთი წლის შემდეგ,ან კიდევ ორის ,მაგრამ ამაზე ადრე არა,_მიპასუხა მან.
-ოდესმე მეპატიებ?
-არ ვიცი,_ჩაიჩურჩულა მან.
-დავბრუნდები ელისის გულისათვის!!!!
ადგა და წავიდა.
რატომ??????
თავიდან რატომ ვკარგავ მას???????

vax tamuuu axali tavi droze dade