დღეს გამიმართლა,მოღუშული დღე იყო და შემეძლო არ მენერვიულა ჩემს მდგომარეობაზე.პარკში ვიჯექი და ველოდებოდი.ცოტახანში,ჩემთან გოგონამ მოირბინა.მაშინვე ვიცანი.
ლექსი.
ჩვენ ერთმანეთში სურათები გავცვალეთ.არც ისე გავს ლორანს გარეგნობით,თუმცა ხასიათი ისეთივე აქვს როგორიც მას.
-გამარჯობა,ბელა!!_მითხრა და გადამეხვია.ვცდილობდი მის შიშველ სხეულის ნაწილებს არ შევხებოდი,იმისათვის რომ მას არ ეგრძნო ჩემგან წამოსული სიცივე.
-მე მაშინვე გიცანი,_გამიღიმა ლექსიმ.
-გამარჯობა,მეც ასევე,როგორ ხარ??
-კარგად ვარ,წამლები მეხმარებიან,თუმცა არც ისე როგორც ადრე,_გოგონამ მოიწყინა.
-ლექსი,შენ შეიძლება ეს უცნაურად მოგეჩვენოს მაგრამ მე ვიცი რიგორ შეიძლება შენი დახმარება!
-არა.მე ვერავინ ვერ დამეხმარება!_თვალებზე ცრემლები წამოცვინდა.
-მე შემიძლია,თუ შენ უფლებას მომცემ.
-მე ყველაფერზე თანახმა ვარ წამლების გარდა,
-მე ვარ შენი წამალი,_გაუღიმე მე
-რა????_წარბები შეიშმუშნა.
-წავიდეთ,აქ ამის სასაუბრო ადგილი არ არის,_ჩვენ პარკის სიღრმეში შევედით.მე მხოლოდ ერთზე ვფიქრობდი”ნეტავ არ შეეშინდეს ჩემი!”
იქვე მდგომ სკამზე ჩამოვჯექით.
-ლექსი ,ვიცი ეს ძნელი გასაგებია,მაგრამ ეს სიმართლეა,_მან გაიღიმა.
–რა დაგემართა?,გამიკვირდა ძალიან.
-ისე საუბრობ,_გააქნია თავი მან.
-ლექსი მე ვამპირი ვარ,_ამოვისუნთქე,ასე ჯობია ,მჯერა რომ გაიგებს.
-შენ…..ვინ ხარ?????შენ რა ხუმრობ????_გაუკვირდა მას
-არა.
-ვამპირები არ არსებობენ,ისინი მხოლოდ ფილმებში და წიგნებში არიან.
-მეც ეგრე ვფიქრობდი.
-ნუ მეხუმრები!!-წამოიყვირა მან.ასეთ რეაქციას ველოდი კიდეც.ვერაფელს ვერ ვიზამთ ,გადავიდეთ გეგმა”ბ”_ზე.
-მე არ ვხუმრობ,სიმართლეს გეუბნები,_ხელი გაუწოდე.
-რას აკეთებ?
-შეეხე,_მანაც ფრთხილად შემახო ხელი.
-როგორი ცივი ხარ,_მე შემომხედა ,მისი თვალები გაოცებისაგან,გაფართოვდნენ.
-შენ ამიტომ ხარ ასეთი თეთრი?????_იკითხა მან და მეც თავი დაუქნიე.
–და მზე????
-არ ვიწვები ,თუ ამას გულისხმობ,მაგრამ გაბრწყინებით კი ნამდვილად._გავიღიმე.
-ბრწყინავ?_მე ისევ დავუქნიე თავი.
-არ მჯერა,_ჩაიბუტბუტა მან.მე კი ავდექი და გავქრი მისი მხედველობის არიდან.
-ბელა??_დაიყვირა ლექსიმ
-მე აქ ვარ!!_დაუკაკუნე მხარზე და გაუღიმე.
-კარგი ,ეხა მჯერა._აქ კი მივხვდი რას გრძნობდა ედვარდი როდესაც უთხარი რომ ვიცოდი ვინ იყო ის სინამდვილეში.ლექსი მშვიდად იყო,თავდაჯერებული და ……ბედნიერი????

-რითი ხარ გახარებული???_ვკითხვე მე
-მე არც ისეთი სულელი ვარ,შენ გინდა რომ გადამაქციო?_მკითხა მან
-იმ შემთხვევაში თუ შენ გესურვება.
-მე არავინ არ მყავს და არავის არ ვჭირდები,_ჩაიბუტბუტა და თავი ჩახარა.
-გყავს! მე და ლორანი!
-ლორანი??მე მას არ ვიცნობ,_მე გამეცინა.
-მართალია! ის ვამპირია და შენი შორეული ნათესავი,.
-რა? მაგრამ ის რატომ არ მოვიდა?? შენ აქამდე რატომ არ მითხარი???
-შენი რეაქციის მეშინოდა,ლორანს კი შენი ვამპირულ ცხოვრებაში ჩათრევის ეშინია.
-ესეიგი შენ არ გეშინია???
-მე ძლიერი ვარ და გაუმკლავდები.
-მე თანახმა ვარ!
-რა? რაზე ამბობ????
-თანახმა ვარ ვამპირი გავხდე!
გადამაქციე!
შენ ჩემ დად იქეცი და კიდევ მე მისი ნახვა მინდა._მე მისი მესმოდა,მეც ძალიან მომენატრა ლორანი.მასთან ყოველთვის მხიარულად ვარ და ეტყობა რომ ლექსისთანაც იგივე იქნება.
-ეს არც ეგრე ადვილია.უნდა გაგაფრთხილო,_თვალებში ჩავხედე.-ეს მტკივნეული იქნება.მე დაგეხმარები მაგრამ ,ტკივილი მაინც შეგაწუხებს.
-მე თანახმა ვარ,გაუძლებ!
-ძლიერი ხარ.ეს კარგია.მაშინ წავედით.
ლქსი ჩემთან წავიყვანე.
სახლი ვიქირავე ქალაქგარეთ და იქ გადავწყვიტეთ მისი გადაქცევა .

ერთი კვირის შემდეგ….

ლექსისი სიკვდილის შესახებ ყველა დოკუმენტი მზად იყო და ის დღეს ვამპირე უნდა გამხდარიყო.
-მზად ხარ??_ვკითხე მე
-კი ,_დარწმუნებულიმა მიპასუხა.
-მტკივნეული იქნება.
-ვიცი,მადლობა ყველაფრისათვის,_გამიღიმა და ლოყაზე მაკოცა.
-ჯერჯერობით არაფლის!!
ლექსი საწოლზე დაწვა,მისი გული საშინლად ცემდა,ამბობდა რომ არ ეშინოდა.
ფრთხილად შევეხე მის კისერს კბილებით და ვუკბინე .ლექსიმ დაიყვირა,ტკივილმა მთელი მისი სხეული უცაბედად მოიცვა.ხელი ჩავჭიდე და მისი ტკივილის ნახევარი მე მივიღე.ცრემლები წამომივიდა,მას ტკიოდა ამაში კი დამნაშავე მე ვიყავი.
””შენ არ ხარ დამნაშავე!!’” უეცრად ამ აზრმა გამიელვა თავში.
ცოტათი დავწყნარდი მაგრამ ტკივილი მაინც არ ქრებოდა.
ასე გაიარა სამმა დღემ.მე ვტიროდი ლექსი კი ვამპირე ხდებოდა.
დღეს მან კი უნდა გაიღვიძოს.
-ბელა???_ჩაიბუტბუტა ლექსიმ.ტკივილიც გაქრა და მანაც გაახილა თვალი.
-გამარჯობა,_გაუღიმე მე
-გამარჯობა!! ეხა შეგვიძლია ლორანთან წასვლა?_იკითხა მან.
–ასე რატომ მწვავს ყელში??_მკითხა გაკვირვებულმა.
-წყურვილი,გახსოვს მე გიყვებოდი,??_მან თავი დამიქნია_შენ მოგიწევს მისი კონტროლის სწავლა.ეს კი წაიღებს……
-ერთ წელს,_დაასრულა ჩემს მაგივრად.
-კი,და შემდეგ კი ყველაფერი დანარჩენი!!
-კარგი და როდის დავიწყოთ????
-ეხლავე,_გაუღიმე და გავემართეთ ლექსის პირველ ნადირობაზე.