სამარი:ის წავიდა,დატოვა მარტო!განიცდიდა,იტანჯებოდა და გადააქციეს!ახლა ის სხვაა,ის ვამპირია!!!მაგრამ ის არ გავს არცერთ მისდაგვარს!!!და მხოლოდ მისი ცრემლები მოგვითხრობენ მის შესახებ ყველაფერს...
oiiiiiii axali mkitxvelebiiii mogesalmebit yvelas nacnobebo da ucnobebo dzalian did bodishs vixdi bavshvebo ubralod pirvelidan swavla damewyo da mainc xom icit pirvelad wavedi yniversitetshi da sesiebze "vampiris cremlebs " xom ar mouyvebi ise principshi amis chabareba rom momiwios xo umaglesi shepaseba garantirebuli meqneba diplomshi xo exa xumrobis gareshe martla ar vici zustad rodis iqneba magram vecdebi rom am tvis bolomde davamtavro imedia mapatiebt miyvarxart dzalian da madloba rom kitxulobt
-ბელა,ძალიან გთხოვ წავიდეთ!!_მევედრებოდა ლექსი, -გთხოვ!!! -ლექსი არა,ჯერ კიდევ არ ვარ მზად ამისათვის!!! -როდის????? როდის იქნები მზად????_დაიყვირა მან,მაშინვე მომაგონდა კალენების სატუმრო ოთახი .მაშინ ელისმაც ეს კითხვა დამისვა.ათი წელი.მე შევპირდი რომ ადრე დავბრუნდებოდი.დავპირდი ,მაგრამ ვერ შევასრულე მიცემული სიტყვა.როგორი სულელი ვარ,ამ მომიენტის გაწელვით ხომ ვერაფერს ვერ ვცვლი.ტკივილს ვაყენებ საკუთარ თავსაც და ელისს.ეხლა კი კიდევ,ლექსი და ლორანი,საერთოდ კალენებს.ლექსის მიუბრუნდი და გადავეხვიე. -მაპატიე!!!მაპატიე! დამნაშავე ვარ_ვჩურჩულებდი დ ცრების ვიწმენდი. -ბელა,დაწყნარდი! -მე……მე შევპირდი მათ,რომ მალე დავბრუნდებოდი,მაგრამ უკვე ათი წელი გავიდა.,მე მათ მოვატყუე! -ბელა,დამიჯერე ისინი გელოდებიან! –შეიძლება შენ მართალი ხარ! მაგრამ,რომ დავრწმუნდეთ,ჩვენ გავემგზავრებით! -არ არის სავალდებულო……………. -არა,ლექსი,ჩვენ მივდივივართ! მოემზადე! -ბელა, მიყვარხარ! მადლობა_გამიღიმა და მომეხვია. -ჩვენ სახლში მივემგზავრებით!!!_ჩავიჩურჩულე მე ,მაგრამ მანმადე ლორანს მივწერ.
(ლექსი)
ბელა,ის ვამპირია,თუმცა რას ვამბობ ეს ჩემს გარეშეც კარგად იცით.,მაგრამ არის კიდევ რაღაც,ის ჩემთვის მეორე დედა გახდა,,კი უცნაურად ჟღერს მაგრამ მან მე გადამარჩინა.მეორე შანსი მომცა.ის როგორც ანგელოზი ,გამოცჩდა არსაიდან და ყველაფერი მასწავლა,რაც თვითონ იცის.ამ ათი წლის განმავლობაში მის შესახებ ბევრი რამე შევიტყვე და გავიგე ისიც რომ,ის ხშირად მიდის,მიდის ტოვებს ახლობელ ადამიანებს,იმიტომ რომ ასეა საჭირო.მაგრამ ,მე არ მინდა რომ მან მიმატოვოს. ის და ედვარდი უნდა შერიგდნენ, ამისათვის კი ვალტურიში წასვლა არის საჭირო.ვიცი ,რომ ბელას კიდევ უნდა დაცდა მაგრამ,ის შეპირდა იმათ,რომ იფრო ადრე დაბრუნდებოდა.ის ძალიან დიდხანს აწვალებდა საკუთარ თავს და მათსაც,მე კი მზად ვარ ყველაფერი გავაკეთო მის საკეთილდღეოთ. ბელა ოთახში იყო და წოგნს კითხულობდა,გარეკანს შევხედე და გამეღიმა “წვიმის უღელტეხილი” (მთ.შენიშვნა" Грозовой перевал ").უკვე რამდენჯერ წაკითხა???? სათვალავიც ამერია. -ისევ მას კიаხულობ? -აჰა,_გამიღიმა ისე რომ თავიც არ აუწევია წიგნიდან -ბელა როდის?_მე მეტი არაფერი ვთქვი რადგან მან იცოდა რაზეც ვეკითხებოდი. -ეხლა არა! -რატომ? -დრო არ არის!_ადგა და კუხნისაკენ გაემართა. -ბელა ძალიან გთხოვ,წავიდეთ!_ვედრებით გავყევი მის გზას_გთხოვ !!!! -ლექსი არა.კიდევ არ ვარ მზად!!!!!! -მაშინ როდის? როდის იქნები მზად???_უკვე თავი ვეღარ შევიკავე,არ მინდოდა მეყვირა მაგრამ ვეღარ შევჩერდი.ბელა ადგილზე გაიყინა.მის სახეს ვერ ვხედავდი ,მაგრამ შემდეგ ჩემსკენ გამობრუნდა,და გადამეხვია,ის ტიროდა. -მაპატიე!მაპატიე! დამნაშავე ვარ,_აკანკალებული ხმით დაიწყო მან. -ბელა,შენ რა დაგემართა,დაწყნარდი!!!! -მე…… მე მათ შევპირდი რომ უფრო ადრე დავბრუნდებოდი,მაგრამ უკვე ათი წელი გავიდა,მე მათ მოვატყუე_ეხა მეც გამახსენდა,ბელამ მომიყვა მისი ბოლო შეხვედრა კალენებთან.მაშინ ელისმაც იგივე კითხვა დაუსვა რაც ეხლა მე. -ბელა,დამიჯერე ისინი გელოდებიან. -შეიძლება მართალი ხარ! მაგრამ დაზუსტებით რომ გავიგოთ ,ჩვენც გავემგზავრებით! -აუცილებელი არ არის…………. -არა ლექსი,ჩვენ მივდივართ! გაემზადე! -ბელა,მიყვარხარ! ძალიან დიდი მადლობა!_გაუღიმე და გადავეხვიე. -ჩვვენ სახლში მივემგზავრებით!!!_ჩაიბუტბუტა ბელამ ჩუმად ,მის ხმაში მოწყენილობის ნოტები ისმოდა,ეხლა მას გული ტკივა ,მაგრამ როდესაც ედვარდს შეხვდება ყველაფერი კარგად იქნება.მას ისინი უყვარს,მათ კი ის. ყველაფერი კარგად იქნება,არ ვიცი რატომ მაგრამ მჯერა რომ ასეა.
xooooo ar gamlaxot exa dzalian gtxovt shemicodet mainc :) es roca dro mqonda mashin gadavtargmne es mtliani tavi ar aris magram me orad gavyavi rogorc ki shevdzleb shemdegsac davdeb :)