წყვდიადი
|
|
saaali | თარიღი: კვირა, 2010-12-26, 2:02 PM | შეტყობინება # 1 |
 Life sucks either way
990
Offline
| სახელწოდება: წყვდიადი ავტორი: saaali ბეტა: stupid_l@mb დისკლეიმერი: გმირების სახელებზე საავტორო უფლება აქვს სტეფან მეიერს+მე ჟანრი: მელოდრამა, დრამა, რომანტიკა... რეიტინგი:G (General) პეირინგი: ბ.ს. სტატუსი: წერის პროცესშია პროლოგი თვალები გავახილე და გაშტერებული ვიდექი.. ჩემს ირგვლივ სრული წყვდიადი იყო და სიცარიელე. თითქოს ვიღაცას დავემარხე მიწაში სადაც არც ხალხის ხმა აღწევს და არც დღის ნათელი ..არ ვიცი რა ადგილას ვიყავი, მაგრამ ეს ადგილი ღმერთს უხვად ჰქონდა დაჯილდოვებული სიცარიელით, სიბნელით და სიცივით; მაგრამ მერე ყველაფერი გავიაზრე და უფლის მადლობელი ვიყავი , რომ ესეთი სატანჯველი გამომიგზავნა.ეს და არა სიკვდილი.. ვინ თქვა რომ სიკვდილი ადამიანების ყველაზე მწარე სასჯელია ?? არა იგი მხოლოდ ლაჩრებისთვის არის, რომლებსაც ცხოვრების სირთულეების ეშინიათ და ბრძოლის მაგივრად გაურბიან მათ... მაგრამ განა მე თვითონ ლაჩარი არ ვარ ?? ყველაზე დიდი სულმდაბალი არსება ვარ რაც კი არსებობს დედამიწაზე და ჩემს თავს ვერასდროს ვაპატიებ იმას რაც ჩავიდინე.. აი სწორედ ეს იყო ჩემი დასჯა! მე არ მოვკვდებოდი, ჩემს თავს შვებას არ მივცემდი პირიქით ჩემს შეცდომაზე პასუხს მთელი ცხოვრების განმავლობაში ვაგებდი .. პირველი თავი მეორე თავი მესამე თავი მეოთხე თავი
www.caribbeanpirate.ucoz.com www.gossipgirl.ucoz.org
შეტყობინება შეასწორა saaali - კვირა, 2010-12-26, 8:41 PM | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
saaali | თარიღი: სამშაბათი, 2011-04-19, 9:28 PM | შეტყობინება # 68 |
 Life sucks either way
990
Offline
| თავი 6 საშინელებაა, როდესაც ერთ მშვენიერ დილას იღვიძებ და აანალიზებ, რომ ყველაფერი შეცდომა ყოფილა. ბევრსაც ნანობ, ცრემლებს ღვრი, მაგრამ ეს არაფერს არ ცვლის. შეგიძლია იოცნებო და ამ სამყაროში ყველაფერი შენი სურვილისამებრ მოაწყო, მაგრამ რეალობაში განვლილი ცხოვრებიდან საერთოდ არაფრის შეცვლა არ შეგიძლია. წარსული იგივე.. ფაქტები კი, კარგად მოგეხსენება, ყველაზე ჯიუტები არიან და შეცვლას აღარ ექვემდებარებიან. მაშინ, ალბათ, გიჩნდება კითხვა: რა შეიძლება გავაკეთო? დამიჯერე, მომხდარს ნამდვილად ვერ შეცვლი. ერთადერთი, რაც შეიგიძლია არის ის, რომ ჩემოდანი ჩაალაგო, სადღაც შორს წახვიდე და ახალი ცხოვრება დაიწყო, ისევე როგორც მე. ზუსტად არ ვიცოდი რომელი საათი იყო, მაგრამ გარეთ საკმაოდ ბნელოდა. ესეც ასე, ყველაფერი ჩავალაგე, მაგრამ სიფრთხილეს თავი არ სტკიოდა. ოთახებში დავბოდიალობდი და თან ვამოწმებდი რამე ხომ არ მრჩებოდა. თან ვცდილობდი ეს ყველაფერი მალე დამემთავრებინა, რადგან სანამ ვინმე დაბრუნდებოდა წასული უნდა ვყოფილიყავი. ისევ საძინებელში შევედი, ჩემოდანი ავიღე, პალტო მოვიხურე, გამზადებული წერილი მაგიდაზე საყვავილეს გვერდით დავდე და წამოვედი. კარები მოვიხურე და ერთხელაც არ მომივლია იმ სახლისთვის თვალი სადაც ჩემი სიცოცხლის ნახევარზე მეტი გავატარე. ყველაზე მეტად ამ სახლიდან წასვლა მინდოდა და ნამდვილად არ ვნანობდი ასე რომ ვიქცეოდი. როგორც კი შენობიდან გამოვედი, ტაქსი გავაჩერე. მძღოლი თავაზიანი აღმოჩნდა, მანქანიდან გადმოვიდა , ჩემი ბარგი დააბინავა და კარები გამომიღო, რომ ჩავმჯდარიყავი. -აეროპორტში უნდა მიმიყვანოთ, ოღონდ რაც შეიძლება ჩქარა, - მძღოლმა მხოლოდ თავი დამიქნია, კარები მომიხურა და მანქანა ორ წამში დაიძრა. საღამო იყო, სიცივე და თან ყველა ახალი წლის დღესასწაულისთვის ემზადებოდა, ამიტომ გზები არც ისე გადაჭედილიყო და სულ რაღაც ნახევარ საათში უკვე აეროპორტში ვიყავი და იტალიის რეისის ბილეთს ვყიდულობდი. რათქმაუნდა, იყო რაღაცეები, რის გამოც გული დამწყდებოდა. ისინი, ვინც ჩემი გაქცევის გაგებისთანავე შემიძულებდნენ და აღარასოდეს კარგად აღარ გამიხენებდნენ (თუ კიდევ მოუნდებოდათ საერთოდ).. მიუხედავად ამ ყველაფრისა და მიუხედავად ახალი ცხოვრების დაწყებისა ისინი მაინც ყოველთვის მეყვარებიან და მემახსოვრებიან. ანდა როგორ შემეძლება საკუთარი შვილების დავიწყება? ე. კ.
www.caribbeanpirate.ucoz.com www.gossipgirl.ucoz.org
შეტყობინება შეასწორა saaali - სამშაბათი, 2011-04-19, 9:29 PM | |
|
|
|
|
|
saaali | თარიღი: ხუთშაბათი, 2011-05-12, 1:13 AM | შეტყობინება # 72 |
 Life sucks either way
990
Offline
| | |
|
|
|
|
|