|
New life..New story
|
|
| mary-black | თარიღი: კვირა, 2010-11-07, 3:33 PM | შეტყობინება # 1 |
 55
 Offline | სახელწოდება: New life...New story
ავტორი: mary-black
ბეტა: stupid_l@mb
დისკლაიმერი: მეიერის პერსონაჟებიდან შენარჩუნებული იქნება მხოლოდ სახელები.
რეიტინგი: G (General)
პეირინგი: ე/ბ, რ/ე , ე/ჯ, მ/რ.
ჟანრი: იუმორი, რომანტიკა, ანგსტ
სამარი: ბელა და ედვარდი მეგობრები იყვნენ, ედვარდი სხვა ქალაქში გადავიდა და ბელა მიხვდა რომ მას იგი უყვარდა. გავიდა 6 წელი, ისინი შეიცვალნენ. როცა ორ ადამიანს უყვარს ამას ვერ გაექცევი და თუ ეცდები სიყვარული გიპოვის. ეს არის უბრალოდ ისტორია იმაზე თუ რა ძნელია გაექცე საკუთარ თავს! სტატუსი: წერის პროცესშია
ავტორისგან: ფიკი იქნება ბევრი სიურპრიზით, იქნება ორი ახალი პერსონაჟი, ბევრი ცვლილება და იუმორი. იმედია მოგწონებათ! ყველა თავს ექნება საუნდტრეკი! პროლოგი
ყველა ადამიანის ცხოვრებაში დგება მომენტი როცა გინდა გამოლანძღო მთელი სამყარო დაყარო ჩემოდანები დანებდე და დაბრუნდე იმ ადგილას რომელსაც სახლად თვლი. მაგრამ ამის ნაცვლად აეროპორტის თაბამშრომელს მადლობას ვუხდი ჩემოდნებს ხელში ვიღებ, და მივდივარ იქ სადაც ოდესღაც ჩემი სახლი მეგონა. გილოცავ ბელა, როგორც იქნა დაბრუნდი "სახლში"... პირველი თავი (ამავე შეტყობინებაშია);
მეორე თავი;
მესამე თავი;
Flashback part one;
მეოთხე თავი;
Flashback part two;
მეხუთე თავი. -----------------------------
თავი 1. ghostos of my past სანამ აეროპორტის შესასვლელთან ვიდექი და ძმა ვუცდიდი, უნებურად მოგონებებში ჩავიძირე. ზუსტად 20 წლის წინ შტატ ვაშინგტონის ყველაზე წვიმიან ქალაქ ფორქსში დავიბადე მე, სვონების ოჯახის უმცროსი წევრი, იგივე "პატარა ფერია" დედაჩემის განმარტებით, ან "ეშმაკის საჩუქარი" როგორც ჩემი ძმა მეძახდა. ჩემი მშობლები რენე და ჩარლი ღარიბი ოჯახებიდან წმაოსული ორი ახალგაზრდა რომელიც დიდ მოვალზე ოცნებობდა და აისრულეს კიდევაც. მათ დიდი ბიზნესი ააწყეს და მიუხედავათ იმისა რომ ფული საკამრისზე მეტი გვქონდა მაინც ამმ უფლისგან მიტოვებული ადგილას ვცხოვრობდით. ჩემი ძმა ემეტი შიშისმომგვრელად დიდი დაკუნთული გიგანტი რომლისტვისაც საკამარისია გაიღიმოს რომ თვალწინ ფუმფულა სათამაშო გაგიჩნდეს. მე და ემეტი ძალიან ახლოს ვიყავით იმის მიუხედავათ რომ 4 წელი განსხვავება იყო მაინც ყოველთვის ერთად ვთამაშობდით და წლების განმავლობაში ჩვევაც ჩამომიყალიბდა რომ თუ რაიმე სისულელეს ვაკეთებდი თავს ასე ვიმართლებდი: "მე ემეტ სვონის და ვარ!" და ამით ყველაფერი იყო ნათქვამი. ჩვენს ოჯახში კიდევ ორი შვილი იყო ჩემი უფროსუ დები, ტყუპისცალები რომლებიც მტრებისტVIს ძუკნები ელისი და მიკილა სვონები, ჩვენთვის კი ელი და მიკა იყვნენ. ერთი შეხედვით ყველაფერი იდეალურად იყო მაგრამ მარტო ჩვენთან არა . ფორქსში ცხოვრობდა კიდევ ერთი შეძლებული ოჯახი რომლებთანაც ჩარლი და რენე იმ დროიდან მეგობრობდნენ რაც იარული ისწავლეს. ესმე და კარლაილი თბილი გულით და კეთილი ღიმილით ხვდებოდნენ ჩვენს ოჯახს და ალბათ ამიტომაც რაც თავი მახსოვს ჩვენ მათ შვილებთან ძალიან ახლოს ვიყავით. უფროსი ედვარდი იყო, ოდნავ წითური თმით, უსაზღვროთ მწვანე თვალებით ნამდვილი ჯელტმენის მანერებით ნებისმიერი გოგონას ოცნება იყო. თუმცა თავიდან მე მასში მხოლოდ მეგობარს ვხედავდი, ჩვენ ერთმანეტIს ყოველთვის უსიტყვოდ გვესმოდა, ვიცავდით, ვეხმარებოდით. მოკლედ საუკეთესო მეგობრები ვიყავით. როუსი და ჯასპერი ტყუპები იყვნენ თუმცა ძალიან განსხვავდებოდნენ როსალი სამოდელო გარეგნობის ტემპერამენტიანი ლამაზმანი იყო, ჯასპერი კი მუდამ მშვიდი მაგრამ მხიარული და კეთილი. რობერტი როუსზე და ჯასზე უფროსი იყო თუმცა ხასიატით მეორე ემეტი იყო ბავშვური კეთილი ოდნავ სულელიც. და რაოდენ უცნაურიც არ უნდა იყოს ჩვენი მეგობრობა დროდადრო ნამდვილ სიყვარულში გადაიზარდა იმას ვგულისხმობ რომ ჩამოყალიბდა შემდეგი წყვილები: როუსი და ემეტი მათი დანახვისას ალბათ სუნთქვაც ძნელი იყო იმდენად ლამაზია წყვილი და თანაც ემეტის შემხედვარეს შეგეშინდებოდა სუნთქვა. ელისი და ჯასპერი იდეალურად ავსებდნენ ერთმანეთს, მუდამ აქტიური შოპოგოლიკი ელი მხოლოდ ჯასპერის დამამშვიდებელ ღიმილს ექვემდებარეობდა. და ბოლოდ მიკაილა და რობერტი, ისინი ერთმაეთს 6წლიდან ხვდებოდნენ მაგრამ ტუ 13 წლამდე ეს უბრალოდ ხუმრობა იყო შემდეგ მათი ურთიერთობის და სიყვარულის ნებისმიერი რომანის გმირებს შეშურდებოდა. მხოლოდ მე და ედვარდი ვიყავით "თავისუფლები" რის გამოც ოჯახის წევრები დაგვცინოდნენ ხოლმე. როცა 16 წლის ვიყავი ედვარდი სასწავლებლად გადავიდა სხვა ქალაქში და სწორედ მაშინ მივხვდი რომ მე ის მიყვარდა მაგრამ ედვარდმა მოულოდნელად გაწყვიტა ჩემთან ურთიერთობა. თუ თავიდან ყველა დღე მირეკავდა, ცოტა ხანში კვირაში ერთხელ, შემდეგ თვეში და საბოლოოდ აღარც ჩემს ზარებს პასუხობდა. მეც გადავიწყვიტე დამევიწყებინა ამიტომ სასწავლებლად ნიუ-იორკში გადავედი. ახლა კი 20 წლის ასაკში დავბრუნდი, თანაც ვიცი რომ აქ ედვარდია ჩემი ოჯახი ხალხი რომელიც არ მინახავს ამდენი წელია. მაშ ასე კეთილი იყოს თქვენი მობრძანება ჩემს ახალ ცხოვრებაში, რადგან ამ წლების მანძილზე ძალიან შევიცვალე.
შეტყობინება შეასწორა mary-black - კვირა, 2010-11-07, 3:39 PM | |
|
|
|
| mary-black | თარიღი: სამშაბათი, 2010-11-09, 3:09 PM | შეტყობინება # 17 | |
55
Offline
| Quote (AnasteishA) დაპირებული საუნდტრეკები სადაა? tongue
ver shvarchie erti raime konkretuli magram sehmdeg tavshi musikas didi datvirtva eqnebaდამატებულია (2010-11-09, 3:09 PM)
---------------------------------------------
stupid_l@mb, madloba :*:*:*
| |
|
|
| ☆AnasteishA☆ | თარიღი: სამშაბათი, 2010-11-09, 3:31 PM | შეტყობინება # 18 |
 Love is an inscrutable kind of magic
1075
Offline
| | |
|
|
| DiiiK♥ | თარიღი: სამშაბათი, 2010-11-09, 3:32 PM | შეტყობინება # 19 |
 You're just too good to be true ...
1004
Offline
| | |
|
|
|
| mary-black | თარიღი: სამშაბათი, 2010-11-09, 4:46 PM | შეტყობინება # 21 | |
55
Offline
| თავი 3. სიურპირიზი , ჯეიკი და როკ 'ენ როლი! ...ჩემს წინ ედვარდი იდგა ვარდებით ხელში. 5 წითელი და ერთი თეთრი....მას ახსოვს!
-ჰეი, რა გჭირს?-გვერდით ჩამოჯდა და ფრთხილად მომიწმინდა ცრემლი-ყველაფერი რიგზეა?
-კი უბრალოდ...ამდენ ემოციას ერთად ვერ გავუძელი-ხომ არ ვეტყოდი რომ მის გამო ვტიროდი
-ხო მართლა ეს შენ-და ვარდების თაიგული გამომიწოდა. 5 წითელი და ერთი თეთრი
-გახსოვს? -და გამეღიმა უბრალოდ იმიტომ რომ არ დაივიწყა რომ ახსოვდა ის რაც ოდესღაც ხუმრობით ვუთხარი
-ყოველთვის მახსოვდა-მისი ღიმილი.ღიმილი რომლისთვისაც თავს გავწირავ, რომლიც ასე მენატრებოდა.
-ემეტმა თქვა რომ 2 საათში კლუბში მივდივართ, შენი ჩამოსვლის აღსანიშნავად. კლუბი გახსოვს?
-რათქმაუნდა-ამას რა დამავიწყებს პრაქტიკულად ამ კლუბში ვართ გაზრდილები. მაგრამ ეს არ იყო ტიპიური ღამის კლუბი ეს იყო სავაჭრო ცნეტრის მსგავსი შენობა სხვადასხვა განყოფილებებით და დანიშნულებით.
-საცეკვაოდ მივდივართ?
-არა დასავლეთ კორპუსში პატარა კაფე გახსნენს და იქ წავალთ, თანაც ცოცხალი მუსიკაა
-ცოცხალი მუსიკა?-აღტაცება ვერ დავმალე ეს იდეალური შანსი იყო რომ მეგობრებისთვის ახალი გატაცება მეჩვენებინა. სამქე იმაშაა რომ სანამ ვსწავლობდი მუსიკამ ძალიან გამიტაცა ამიტომ რამოდნეიმე ინსტრუმენტზე დაკვრა და ვოკალი დავამუშავე. მახსოვს ემეტი ბავშვობაში დამცინოდა რომ სმენა არ მაქვს. იმედი მაქვს შესაძლებლობა მომეცემა რამე შევასრულო.
-ედვარდ მე გამოვიცლი და საათში მისაღებში ვიქნები.-და გავიქეცი სანამ მან რამის თქმა მოასწრო მაგრამ თითქოს ვიგრძენი როგორ გამომაყოლა თვალი და შემიძლია დავიფიცო რომ ჩაიცინა.
დღეს გადავწვიტე მოკლე შავი კაბა წვრილი წითელი ქამრით მკერდის ქვეშ. მაღალქუსლიანი წითელი ფეხსაცმელი და მოკლე ტყავის ქურთუკი. ჰმ მშვენიერია. სარკეში ჩემს ანარეკლს თვალი ჩავუკარი და მისაღებში ჩავედი ყვეანი მზად იყვნენ ელისს და მიკას თითქმის ერთნაირი ვარდისფერი კაბები ეცვათ მუხლამდე ბრიტელების გარეშე. როუსს ისამანისფერი მოკლე კაბა დახურული მხრებით. ბიჭებს კი ჯინსები და მაისურები. ყველას გავუღიმე და წავედით. კლუბის კაფე უფრო პატარა რესტორანს წააგავდა, ნაზი განათება და პასტელის ფერები აქ ნამდვილად არ იყო. ოდესმე ყოფილხართ ბაიკერების კლუბში? თუ არა ეს რესტორანი იყო თითქმის ცივილიზებური როკ-ბარი ბაიკერების სტილში. შუაში საცეკვაო დარბაზი. კედლები წითელისა და თეთრის შეხამებით. სავარძლები შავი ტყავით. მგონი ამ ადგილისთვის იდეალურად გამოვეწყე. სცენასთან ახლოს მივედით და პირველ მაგისდასთან მოვკლათდით. ყველამ რაღაც შევუკვეთეთ და საუბარი დავიწყეთ როცა სცენასთან ძალიან ნაცნობი სილუეტი დავინახე. თავიდან მეგონა რომ მომეჩვენა და მეგობრებს მივუბრუნდი. მაგრამ როცა ვიღაცამ მხარზე ხელი დამადო მივბრუნდი და თვალებს არ დავუჯერე. ჩემს წინ იდგა იმდენად ლამაზი ბიჭი რომ ადვილად შმეიყვარდებოდა სხვა რომ არ მიყვარდეს, მაგრამ უფრო ძნელი დასაჯერებელი იყო რომ მე მას ვიცნობდი. მეტიც საუკეთესო მეგობრები ვიყავით უნივერსიტეტში.
-ჯეკიიიიიი-გიჟივით ავკივლდი და "მივახტი". მანაც სიცილი დაიწყო და ხელში ამიტაცა.
-აქ საიდან?-ვთქვით ერთდორულად და გაგვეცინა. ეს არაერთხელ მოხდა სიმართლე ვთქვა ყოველთვის ასე იყო ხან ერთდროულად ვლაპარკობდით ხან ერთმანეთის აზრს ვასრულებდით. ერთმანეთს საკუთარ თავზე უკეთესად ვიცნობდით.
-მე აქ ვცხოვრობდი ჯეიკ და ეს მშვენივრად იცი. აი შენ კი აქ რა გინდა?
-მე და ჩემ ჯგუფს გამოსვლა გვაქვს-რათქმაუნდა ჯეიკს მშვენიერი ჯგუფი ყავდა. ორიგინალური სახელწოდებაა-ბელს მინდოდა რაღაც მეთხოვა
-გისმენ ჯეიკ, ხომ იცი შენთვის ყველაფერს გავაკეთებ
-ბი მოკლედ საქმე ასეა დენი ავადაა და ჩვენთან ერთად ვერ გამოხვალ? კონცერტი ჩაგვეშლება-მე კი სიცილი ამიტყდა იმიტომ რომ ჯეიკმა შეეცადა შრეკიდან კატის თვალები გაეკეთებინა უშედეგოდ რადგან ეს არასდროს არ გამოდიოდა. მაგრამ მე ეს არც მინდოდა.
-თანახმა ვარ ჯეიკ-და ყურში წავჩურჩულე რაღაც. გამოსვლაც ხომ ეფექტური უნდა იყოს
ჯეიკი წავიდა ინსტრუმენტების შესამოწმებლად მე კი ჩემებთან დავბრუნდი.
-ბელს ვინ იყო ის ბიჭი?-ოღონდ ეს არა ვიცი როდის უბრწყინავს როუსს ასე თვალები
-როუს არც კი იფიქრო ჩვენ მეგობრები ვართ-როუსმა ტუჩები დაბერა-და გეყოფა გეგმის მზადება ყველაფერი უაზროა
-ბელა ისე მეც მაინტერესებს ეს ბიჭი ვინ იყო ნაცნობი სახე აქვს-ფრთხილად თქვა ედვარდმა
-ჩემი საუკეთესო მეგობარია უნივერსიტეტიდან არამგონია ნანახი გყავდეს ფლორიდაში ცხოვრობს
-გასაგებია-ჩაიბუბღუნა. აქ რაღაც ხდება მაგრამ ამის გარკვევა ვერ მოვახერხე რადგან სცენაზე ჯეკი გამოვარდა.
-ჰეი გამარჯობა ყველას. როგორ ხასიათძე ხართ?აი რა ხდება სამწუხაროდ დენი დღეს ავადაა ამიტომ დღეს ჩვენ ჯგუფს საპატიო სტუმარი ეყოლება. ქალბატონებო და ბატონებო თქვენს წინაშეა იზაბელა სვონი-ვთქვა რომ ჩემები შოკში იყვნენ ეს არაფრის თქმას არ ნიშნავს. მე კი ფრაზა "ყბა დაკარგეს" ხატოვანი გამოთქმა მეგონა. ამ დროს ნელი ნაბიჯით ავედი სცენაზე და დასარტყამ ინსტრუმენტებს მივუჯექი. დიახ არ მოგესმათ დასარტყამი ინსტრუმენტი. ეს ჩემი ერთ-ერთი გატაცება იყო, ბასები, მხიარულება ეს ყველაფერი მხოლოდ დადებითს იწვევდა ჩემში. ამ დროს ჯეიკმა დათვლა დაიწყო ეს მუსიკა ბარაბანებით იწყება ამიტომ ყურადგებით ვუსმენდი ერთი, ორი სამი (fall out boys-I don't care)......ბარაბანებს რიჩი და სტივი აყვნენ გიტარებით და მელოდია გაერთიანდა. ჯეიკმა მიკროფონი აიღო და სიმღერა დაიწყო. ვუკრავდი და ვიხსნებდი ყველაფერს რაც უკავშირდებოდა ამ მუსიკას. ყველაზე ბედნიერ დღეებს მას შემდეგ რაც აქედან წავედი. ჩემი მეგობრები კი შოკში მიყურებდნენ სანამ მთელი დარბაზი ცეკვავდა. ბოლო კუპლეტზე ჯეიკს მეც ავყევი და როგორ ყოველთვის იდეალური დუეტი გამოვიდა. ბოლო აკორდები, ბოლო დარტყმა და დარბაზი ოვაციებით ფეთქდება. ჯეიკი თავს ხრის და მაყურებელს ეუბნება
-იმედია მოგეწონათ ახლა კი მინდა ერთი სიმღერით სცენა ბელას დავუთმო-ე სიყო ჩემი თხოვნა ჯეიკისთვის. მე ახლა უნდა შემესრულებინდა სიმღერა რომელიც ტკივილს მომანიჭებდა. მაგრა უნდა მემღერა ეს მისთვის. ეს სიმღერა ედვარდისთვის იყო...
soundtrack-fall out boys-I don't care
| |
|
|
|
|
| mary-black | თარიღი: სამშაბათი, 2010-11-09, 8:39 PM | შეტყობინება # 24 | |
55
Offline
| Quote (AnasteishA) ukve shemdeg tavs velodebiiiiiiii happy
madlba yvelas.....:*:*:* shemdegi tavi flashback iqneba 2 nawilad aqedan erti edvardis versia am istoriis dasawyisis
| |
|
|
| ★Gvanca★ | თარიღი: სამშაბათი, 2010-11-09, 9:52 PM | შეტყობინება # 25 |
 Don’t hate the player, HATE the game!
883
Offline
| umagresia magrad momewona es tavi ra magari iyo bella ro ukravda
Quote (mary-black) გიჟივით ავკივლდი და "მივახტი"
| |
|
|
| mary-black | თარიღი: სამშაბათი, 2010-11-09, 10:12 PM | შეტყობინება # 26 | |
55
Offline
| FLASHBACK part 1. ...მუდამ ხმაურინაი ქალაქის ცნეტრში უჩვეულო სიჩუმე სუფევდა. ჩამოწოლილ ბინდში იფანტებოდა არემარე და ათას ხმაში ირეოდა. სადღაც ამ სახლებს შორის გოგონა სევდიანი თვალებით ფანჯრის რაფაზე ჩამომჯდარი გულმოდგინედ იწერდა რაღაცას უბის წიგნაკში. გრძელი თმა ჩანჩქერივით ჩამოყრილიყო მხრებზე, შეჭმუჭნული შუბლით და მოკუმული თუჩებით ის რაღაცს უკვირდებოდა სიტყვებში თითქოს რაიმე ნაცნობის პოვნას ლამობდა. უბის წიგნაკი გადადო, ამოიოხრა. ასეთი მონდომებით ის ახლა ლექსის დაწერას ცდილობა რაც უიმედოდ მოეჩვენა. ფიქრებში გართულმა ვერ კი შეამჩნია როგორ გადახტა ერთიდან მეორეზე, მეორედან მესამეზე და როგორ აღმოჩნდა ნაცნობი სალხლის კიბეებთან, ნაცნობი ადამინაის გვერდით ასეთი ნაცნობი ღიმილით და თვალებით. თვალებით რომლებშიც თითქოს მთელი სამაყარო გამოკეტა უფალმა, თითქოს მუზებმა რაც კი შთაგონება იყო ამ თვალებში ჩააქსოვეს, ზევსმა ჭექა-ქუხილი გაიმეტა მათთვის რომ ეს უხილავი ელვა მიეცა რომელიც თვალებში ძლიერება იერკლავდა. გამოხედვა, რომლისთვისაც ის მოკლავდა, მოკვდებოდა და მკვდრეთით აღდგებოდა, გამოხედვა ისეთი თბილი , ბავშვური, სიცოცხლით სავსე...გოგონამ ჩაიღიმა ფანაჯარაშI შემოდგომის პეიზაჟს გახედა რაც უცნობს მხოლოდ მისთვის შესამჩნევს სულ ბოლოჯერ გაუღიმა, უბის წიგნაკი აიღო და მოსაწყენი ასოების ნაცვლად ნატიფი ხელით ნოტების გამოყვანა დაიწყო....
| |
|
|
|
|
| ☆AnasteishA☆ | თარიღი: სამშაბათი, 2010-11-09, 10:58 PM | შეტყობინება # 29 | |
Love is an inscrutable kind of magic
1075
Offline
| | |
|
|
| Tako | თარიღი: სამშაბათი, 2010-11-09, 11:12 PM | შეტყობინება # 30 |
 I'll hide from the world, bihind a broken frame
813
Offline
| vaime ramdeni unichieresi adamiania am saitze , vegarc vitvli! mixaria rom ert-erti matgani xar!
arachveulebrivad wer, magari fantazia gkonia  Flashback dzalian momewonaa  ragac iseti mxatvruli xerxebi gkonda gamoknebuli rom gavgijdi
rac hseexeba wina taveebs... ooo... dzalian sainteresod midis siujeti! bellas chacmuloba dzalian momwons ... kide jake momewona dzalian... Rock'n'Rolls ukravs da momewoneboda bellas hobby.. xo da edwardi ra sayvareliaa  bellas megobrebi momwons, martalia uxerxul shekitxvebs svamen, magram kargi xalxia
shevecdebi intensiurad vikitxo, ramdneadac shesadzlebelia es chemi skolidan gamomdinare :* velodebi shemdeg tavs :*:*
Oooh, baby I've been flying...Mama, there ain't no denyin'
| |
|
|
