|
იასსამანი
|
|
|
|
| nati_cullen | თარიღი: პარასკევი, 2012-03-30, 0:01 AM | შეტყობინება # 63 |
 400
 Offline | ორი დღის შემდეგ...
როდესაც ნიკა ეზოში შევიდა გაოცებულმა მიმოიხედა ვერ მიხვდა რა ხდებოდა,ყველანი ეზოში ერთ სკამეიკასთან იყვნენ შეკრებილები,რაღაც ფურცლებს დაჰყურებდნენ და გაუთავებლად ტიროდნენ ყველაზე მეტად შესამჩნევი კი მაინც იაკო და მათეს მამა იყო თუმცა იაკო ალბათ ნიკას მოეჩვენა რადგან პირველ რიგში ის მოძებნა,ბოლოს მიხვდა რაც ხდებოდა,მათი დაღუპვის ცნობა იყო კომისარიატიდან,როგორც იქნა ერთმა მეზობელმა ამოხედა წამოიყვირა და პირჯვარი გადაიწერა,ზოგიც ფეხზე წამოხტა მიეგება გადაეხვია დაბრუნება მიულოცა,ზოგი რას ეკითხებოდა ზოგი რას მაგრამ ნიკას ერთი სიტყვაც არ ესმოდა,მხოლოდ იას უყურებდა სასჰინლად ჩაწითლებულ თვალებში,ბოლოს გაბედა მივიდა და უთხრა რომ სალაპარაკო ჰქონდა,იამ მხოლოდ თავი დაუქნია და სახლისკენ გაუძღვა.-როცა შენობა დაბომბეს ვეღარც მარის ვხედავდით და ვეღარც გიგას,რათქმაუნდა არ მივატოვებდით და შიგნით შევვარდი რომ მომეძებნა,გიგა მაშინვე დავინახე,ჯერ კიდევ გონზე იყო,მარის ვეღარ ვხედავდი სამწუხაროდ,როცა ხელში აყვანა და გარეთ გამოყვანა დავუპირე არ დამანება,მითხრა რომ ვერ გაუძლებდა და ჯობდა იქ დამეტოვებინა,უკანასკნელ
წამებშიც კი შენზე ფიქრობდა,ამიტომაც მთხოვა რომ მარტო არ დამეტოვებინე,იცოდა რომ შევასრულებდი,რომ სიცოცხლეზე მეტად მიყვარხარ და ყველაფერს ვიზამ რომ გაგაბედნიერო,ამიტომაც დამიბარა ეს მე და არა ვინმეს სხვას,დამიბარა მეთქვა რომ საჭიროა მის გარეშე ცხოვრებას შეეგუო და გზა გააგრძელო და კიდევ ის რომ ყოველთვის ეყვარები._ია კი თვალდახუჭული
იჯდა და ცრემლები ღვარად სდიოდა,ვერ წარმოედგინა რომ ყველაფერი ასე შემობრუნდებოდა.ბოლოს ნიკამ ხელი გააშლევინა მისი კულონის ნატეხი ჩაუდა და უთხრა:-ეს გიგამ ჩემი
სიტყვების დასადასტურებლად გამომატანა,გახსოვდეს აღარასოდეს მიგატოვებ,მის ბოლო სურვილს აუცილებლად შევასრულებ_და ოთახი დატოვა.
რამდენიმე საათის წინ სადღაც გორთან...
-გიგა ძალიან გთხოვ ცოტაც კიდევ,მეც აღარ შემიძლია მემგონი განგრენაც კი დამეწყო მაგრამ ოფელი უკვე მოჩანს მთავარია პირველ მოსახლემდე მივაღწიოთ_ევედრებოდა მარი გიგას და მის წამოყენებას ცდილობდა_გთხოოოვ_ვეღარ გაუძლო და აქვითინდა.როგორც იქნა სოფელშიც შეაღწიეს,სამხედრო ფორმიანების დანახვით შეშინებული ხალხი სახლებში შეცვივდა მაგრამ როცა მარიმ ქართულად მორთო ყვირილი დაგვეხმარეთო მიხვდნენ რომ მისიანები იყვნენ და ერთ-ერთმა სახლში შეიყვანა.რაც გონების დაკარგვამდე მარის ახსოვდა გიგას საშინლად გათეთრებული სახე და ერთერთი მეზობლის სიტყვები იყო:-ამ ბიჭს საშინლად ბევრი სისხლი დაუკარგავს.მას შემდეგ გონება გაეთიშა და იქვე ჩაიკეცა.
როცა მარი გონს მოვიდა პირველი ის შეამჩნია რომ ირგვლივ ყველაფერი თეთრი იყო და საშინელი სუნიც იდგა.ბოლოს განვითარებული მოვლენები გაახსენდა და როგორც იქნა ბოლომდე გამოფხიზლდა,მიხვდა სადაც იყო და რაც ჭირდა.მთლიანად შეხვეული იყო,უამრავი წვეთოვანი ქონდა შეერთებული,თავთან რაღაც აპარატი გამაღიზიანებლად წიკწიკებდა და დაჭრილ ფეხს საერთოდ ვერ გრძნობდა.გაბრაზებულმა ამოიხვნეშა,გულში კარგადაც შეიკურთხა და ეცადა ვინმესთვის მიეწვდინა ხმა რომ გიგას ამბავი გაეგო.როგორც იქნა ექთანი შემოვიდა და გონზე მოსვლა მიულოცა.ამან
მარი სულ დააბნია და შეეკითხა თუ რა იყო მოსალოცი და როგორც გაარკვია უკვე ერთ კვირაზე მეტი იყო რაც გონზე არ მოსულა,გაკვირვებისგან თვალები გაუფართოვდა თუმცა ახლა
ამისთვის არ ეცალა:-უკაცრავად ჩემთან ერთად რომ ბიჭი მოიყვანეს სად არის?
-ბიჭი?ვინ ბიჭი?იცი გოგონა აქ დგეში რამდენი შენნაირი მოყავთ?ყველას სახელი რომ ვიცოდეთ რა გვიჭირს,ნეტა დერეფანში გაგახედა რას გავს აქაურობა,შენთან ერთად 30კაცი მაინც
მოიყვანეს აბა მე რა ვიცი რომელს ეძებ?_და ამ სიტყვებით კარი გაიხურა და მარი პირდაღებული დატოვა...
ამდენი მსხვერპლის მიუხედავად ცხოვრება ყველასთვის ნელნელა გრძელდებოდა,მათეს მამამ უარესად მიყო ხელი დალევას,ცოლის შემდეგ შვილის დაკარგვასაც ნამდვილად არ მოელოდა და ვერ ეგუებოდა,ეზო თითქმის ჩამკვდარიყო,სახურავზე კი რათქმაუნდა აღარავინ ადიოდა,მხოლოდ ბიჭების სურათები გამოაკრეს და მათი რამოდენიმე ნივთი აიტანეს.მხოლოდ იაკოს
ცხოვრება შეიცვალა ცოტათი,ნიკა წამითაც კი არ შორდებოდა და ტირილით გულის მოოხების საშუალებასაც არ აძლევდა,ია კი იმ ფიქრით შეპყრობილი გიგას ჩემთვის ასე უნდოდაო
საწინააღმდეგოდ არაფერს აკეთებდა.ბოლოს ნიკამ იმდენი გააკეთა რომ ია ცხოვრებისკენ მოაბრუნა და უკვე ხშირად დაინახავდით იას გაღიმებულს...
2 თვის შემდეგ...
ია და ნიკა იაკოსთან იყვნენ,ია თეფშებს რეცხავდა ნიკა კი ამშრალებდა როცა ეზოდან ყვირილი,შეძახილები,სსტვენა და ათასგვარი ხმა მოესმათ,ერთმანეთს გაკვირვებულებმა გადახედეს და გარეთ გავიდნენ რომ გაეგოთ რა ხდებოდა,მათეს მამა ვიღაცას ჩახუტებოდა და გახარებული გაჰყვიროდა,ირგვლივ უამრავი ხალხი იყო შემოხვეული და სახეზე ბედნირებისგან ცრემლები სდიოდათ,იამ ვერ გაიგო რა ხდებოდა როცა როგორც იქნა გამოჩნდა ის ვის გამოც ატყდა ასეთი აჟიოტაჟი:-ვაიმე მარიიიიი ცოცხალი ხარ ღმერთო ჩემო_გახარებული ია მაშინვე გადაეხვია და კინაღამ კოცნით დაახრჩო_ვაიმე როგორ მენატრებოდი.-მეც იაკო მეც ძალიან_და ერთმანეთის ნახვით გახარებულბს ვეღარავინ აშორებდა.ნიკა კი ამ დროს კუთხეში იდგა და გამალებული ფიქრობდა,სასწრაფოდ რამე უნდა მოეფიქრებინა და მარი გაეჩუმებინა თორემ ძლივს მიღწეულ მიზანს მაშინვე ჩაუშლიდა...
| |
|
|
| littlegirl | თარიღი: პარასკევი, 2012-03-30, 7:01 PM | შეტყობინება # 64 |
 NObody's Little Girl
224
Offline
| | |
|
|
|
| nati_cullen | თარიღი: პარასკევი, 2012-03-30, 10:30 PM | შეტყობინება # 66 | |
400
Offline
| -მარი ძალიან გთხოვ დამიჯერე,თუ ყველაფერს მოუყვები ისევ ისეთი გახდება ძალიან გთხოვ
-შენ რა ვერ გაიგე?გიგა ცოცხალიამეთქი
-და ამდენი ხანი არ გამოჩნდა?უკვე 2 თვეზე მეტი გავიდა გაიგეე
-ნიკა მომისმინე,მე ხომ დავბრუნდი?ისიც დაბრუნდება
-ეგ შენ გინდა რომ ეგრე იყოს,ექთანმა კი რა გითხრა?ვინც შენთან ერთად მოიყვანეს ვერცერთის გარაჩენა შევძელითო
-კი მაგრამ მე მისი საფლავი არ მინახავს
-სამაგიეროდ ვერც ცოცხლებში ნახე,კარგი რა შენ რა გგონია ყველა დაღუპულს სახელს და გვარს წაუწერდნენ?ნახევარზე მეტის ალბათ არც იცოდნენ.რომ გადარჩენილიყო არ დაბრუნდებოდა?
-არ ვიცი ნიკა,მემგონი ზედმეტი მოგდის,ადამიანის ასე გრძნობებზე თამაში არ შეიძლება.
-მარი მომისმინე შენ არ იცი აქ რომ დავბრუნდი როგორი დამხვდა,შენ არ იცი როგორ გაუჭირდა,ყოველდღე მე ვუყურებდი და არა შენ,ვერც კი წარმოიდგენ რამდენი რამის გაკეთება
და რამდენი ძალის დახარჯვა მომიწია რომ ხანდახან მაინც გაეცინა,ახლა კი როგორც იქნა თავს ნორმალურად გრძნობს ძალიან გთხოვ დაფიქრდი,ისედაც ძლივს გადაიტანა რომ
ნანგრევებში შემოსულმა ვერცერთი გიპოვეთ და ყელსაბამის ნატეხის ნახვისას დავრწმუნდით რომ ორივე დაიხოცეთ.მარი გთხოოვ
ნიკას მარის დარწმუნება არ გაჭირვებია რადგან ფაქტიურად არც ატყუებდნენ მარიმ არ იცოდა ნიკამ რა ისტორია მოუყვა იას,მან მხოლოდ იცოდა რომ იაკოს უმალავდა იმ ისტორიას
რაც ბიჭების დაკარგვის შემდეგ გადახდათ რადგან უკვე ეჭვი აღარ ეპარებოდათ იმაში რომ გიგა აღარ დაბრუნდებოდა.ნელნელა ცხოვრებას მიყვებოდნენ თუმცა დიდათ არავის გამოდიოდა,
მარი სულ სახურავზე იჯდა და უაზროდ შეჰყურებდა სურათებს,ია მუშაობდა და თავისუფალ დროს ნიკასთან ერთად ატარებდა,მარის დაბრუნებით გახარებულმა მამამისმა პირობა დადო რომ
აღარ დალევდა და სამუშაოს დაუბრუნდებოდა,ამ პირობას პირნთლად ასრულებდა,სამწუხაროდ მის ოჯახში მშვიდად არ ეძინათ რადგან ღამის განმავლობაში სამჯერ მაინც წამოხტებოდა
მარი ლოგინიდან და მერე შიშისგან კანკალებდა,ომმა მას საკმაოდ დაამხსოვრა თავი თუმცა დროთა განმავლობაში ამანაც გაუარა.ბოლოს ყველა დაეთანხმა იმ აზრს რომ დრო ყველაფრის
მკურნალი იყო რადგან დაახლოებით ერთი წლის შემდეგ ეზოში ხმა გავრცელდა რომ ნიკა და ია დაინიშნენ...
ია საქორწილო კაბების მაღაზიაში იყო წესით კაბა უნდა აერჩია თუმცა სულარ ადარდებდა რა ეცმებოდა,მისთვის მთავარი ის იყო რომ საკურთხეველთან ის არ დახვდებოდა ვინც უნდოდა,
სარკეში თავის ანარეკლს თვალი მოაშორა და თითზე ბეჭედს დახედა:-გიგა ეს რატომ დაუბარე?რატომ გინდოდა მასთან ვყოფილიყავი?_თვალიდან ცრემლი ჩამოუგორდა და უცებ მოიშორა თითით
ამას შენი ხათრით ვაკეთებ თორემ სამუდამოდ შენ მეყვარები.კისერზე დაკიდებულ კულონის ნატეხს ეამბორა და მეორე ოთახში გასულმა თითით დაანახა რომელი კაბა უნდა შეეფუთათ.
-არ ინერვიულოთ,თითქმის ყველა პატარძალი ტირის ბედნიერებისგან კაბის არჩევისას_გამყიდველმა გაუღიმა და კაბა მიაწოდა,მან რა იცოდა რა ხდებოდა იას გულში,ალბათ
ვერც ვერასდროს მიხვდებოდა...სახლში დაბრუნდა და იმ დღეს ალბათ მეასჯერ დაიწყე სახლის დალაგება,არ მუშაობდა და მეტი არ იცოდა რა გაეკეთებინა.5 წუთიც არ იყო გასული რომ
გახარებულმა მარიმ კარები თითქმის შემოგლიჯა ყვირილით:-დაბრუნდა ია გესმის დაბრუნდაა.იამ უცებ ვერ გაიგო რა მოხდა და გაკვირვებული მიაჩერდა_რა ვერ გაიგე გიგა დაბრუნდა იაა
წაიმღერა მარიმ და ხტუნვა დაიწყო.-რაა?_ია სკამზე ჩამოჯდა და მარის ახედა_რა ტქვიი?
-ხო გიგა დაბრუნდა ეხა ნიკასთანაა,იცი როცა ნანგრევებში დავინახე და ძლივს გამოვედით,მერეც იმდენი რამ გამოვიარეთ და ღმერთმა არ გაგვწირა ვიცოდი რომ ასე ტყუილად არ
მოკვდებოდა.-როგორ თუ ნანგრევებიდან გამოიყვანე?შენ არ თქვი მოკვდაო?_მარიმ თვალები ძირს დახარა და შუბლი მოისრისა,ბოლოს კი სწრაფად ალაპარაკდა_მოკლედ ნიკას ჯანდაბამდეც
გზა ქონია შენ ეს უნდა იცოდე,მოკლედ როცა შენობა დაბომბეს....მარი დეტალებით უყვებოდა იას ყველაფერს რა და როგორ მოხდა,რა გამოიარეს მან და გიგამ,იას კი ნელნელა
თვალები უფართოვდებოდა,ის ხომ მოატყუეს?ასე მწარედ როგორ შეცდა ის ხომ ნიკას ენდობოდა_მოკლედ როცა აქ ჩამოვედი ნიკა დამელაპარაკა და ამიხსნა რომ შენთვის აჯობებდა
ეს შუალედი არ გცოდნოდა რადგან ასე იყო თუ ისე გიგა მაინც ვერ დაბრუნდებოდა თუმცა შეცდა,ვიცოდი რომ ცოცხალი იყო ვიცოდი_სიხარულისგან გადაიხარხარა მარიმ და ფეხზე
წამოხტა_აბა არ წამოხვალ?იაა რა დაგემართა ეს ხომ გიგაა შენ რა არ ნახავ?
-კი მარი ეხლავე გამოვალ წესიერად ხომ უნდა ჩავიცვა_ძლივსძლიობით გაუღიმა და თავის ოთახში გავიდა,სინამდვილეში მის თავში რევოლუცია ხდებოდა,ეხა ყველაფერი დღესავით
ნათელი იყო,ეს ყველაფერი ნიკამ მხოლოდ იმიტომ მოიგონა რომ ხელში ჩავეგდე ღმერთო როგორ ვერ მივხვდი,ეხა გიგას როგორ შევხვდე,თვალებში როგორ შევხედო?იას ტკივილისგან
ცრემლები წასცვივდა და ვეღარ იკავებდა თავს ეხლა რა უნდა გაეკეთებინა?მერე მარის სიტყვები გაახსენდა,გიგა უკვე წასული იქნებოდა ნიკადან ანუ ნიკა სახლში მარტო იყო,
ხოდა ძალიანაც კარგი როგორც გიგას და იას დაუნგრია ცხოვრება მასაც ისევე დაენგრეოდა,იას თვალებში ბოროტად აკიაფდა ნაპერწკალი რომელმაც გონება დაუბინდა და ოთახიდან
სასტიკი გამომეტყველებით გამოვიდა...
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ♥vampiressa♥ | თარიღი: პარასკევი, 2012-03-30, 10:54 PM | შეტყობინება # 75 |
 ♫ la tua cantante ♫
1449
Offline
| Quote (nati_cullen) cxvirsaxoci moimzadeeee
vaime deda  natia !!!!! mogklav!!!
ფიკზე გადასასვლელად დააკლიკეთ სურათს =)
my blog <3
natuka
| |
|
|
ara sul ar gecodebi xo? amdeni tirilisgan naochebi ro gamichndeba shen dafarav mere plastikuris xarjebs icode 
da bolos gigaze, vaih! imedia shemdegs dges dadeb tore dagaxrchob 
cxvirsaxoci moimzadeeee