ლორანი და ვიკი არც ისეთი ცუდები აღმოჩდნენ როგორც ეს ერთი შეხედვით ჩანდა, ლორანი ძალიან მეგობრულია და რაცარუნდა უცნაური იყოს ძალიან კეთილი. ვიკი არამარტო გარეგნულად არის ლამაზი არამედ კეძილიცაა და ძალიან მზრუნველიც. ჩვენ უკვე ხუთი დღეა რაც ერძად ვცხოვრობძ, ის დამეხმარა გამეგო და ამეთვისებინა ვამპირთა მთავარი კანონები კერძოდ კი
გახდნენ ვეგეტარიანელები, ამას მართლა ვერ წარმოვიდგენდი თუ ისინი ოდესმე ამაზე წავიდოდნენ, ლორანი კიდევ ხომშ მაგრა მვიკისგან ამას მართლაც არ ველოდი, მათ თვალები უკვე ოქროსფერი გახდა, ჩემი კი დარჩა ნაცრისფერი, მაგრამ როდესაც მომშივდება მაშინ კი ისეთი შავი ხდება როგორც ნახშირი, ჩემს თავს საერთოდ ბევრი უცნაური რამე ხდებოდა, მხოლოდ ხუთი დღე იყო გასული ჩემი გადაქცევიდან.
- ლორან მე ვერაფერს ვერ ვგებულობ !!
- რას ვერ გებულობ????- ლორანმა მკითხა გაოგნებულმა, ამ დროს ვიკიც შემოგვიერტდა.
- ლორან დროა ყველა მის კითხვას გავცეთ პასუხი!! ყველაფერს მალე გაიგებს
- კარგი! - ეტყობოდა ისიც ვიკის თანხმობას ელოდა, რომ ესაუბრა ამ თემაზე
- რა გინდა რომ იცოდე ?
- რატომ გადამაქციე ?? - ვკითხე ვიკის….
- შენ ძალიან ბევრი იტანჯე ბელა! - ჩემი სახელის გაგონებაზე ყველაფერი გამახსენდა და თვალებზე ცრემლი მომადგა, მაგრამ დავმალე
- შენ ტიროდი, არ ჩერდებოდი ამიტომ გადავწყვიტე მომეკალი, მაგრამ ლორენმა მითხრა, რომ შენ სხვანაირი იქნებოდი. დამაინტერესა იმ ფაქტმა რომ შენ რამდენიმე ტალანტი გაქვს, ძალიან მინდოდა სხვანაირი მენახე - გამიგიმა…
- რამდენიმე??- მაგრამ თქვენ საიდან იცოდით, მექნებოდა თუ არა საერთოდ ტალანტი?- გავვოცდი..
- შენ ცხოვრებაშიც შეგეძლო ვამპირებზე ზემოქმედება - ლორანმაც გამიღიმა, ჩემი მეგობარი ელიაზარი, რომელიც დენალის კლანიდანაა შეუძლია გამოარჩიოს ვის რა ნიჭი ექნება იმ შემთხვევაში თუ მას გადააქცევენ.
- კი მაგრამ, მე არცერთხელ არ მინახავს ელიაზარი !
- სამაგიეროდ მან გიხილა! თქვა ვიკიმ.
- კი მაგრამ? - მე, მე ვერ გავიგე.
- გახსოვს გამოსაშვები საღამო? მე იქ ელიაზართან ერთად ვიყავი!
- კარგი! მაშინ რა ტალანტის მფლობელი ვარ?
- ეს სამია! - თქვა ვიკიმ..
- სამი? მივაშტერდი ვიკის გაოცებული
- დიახ! - პარი, ტირილი და შენი მზერა….
- ფართან ყველაფერი გასაგებია, მაგრამ დანარჩენი ორი რას ნიშნავს?
- მეორე ტირილი - შენ ადვილად გადაიტან ყველაფერ ცუდს რაც შეგემთხვევა, თუ ვინმე ცუდად იქნება და შენ უბრალოდ შეეხები მას მისი ტკივილი გაქრება!
- მაგრამ ,ამას აქვს თავისი უარყოფითი მხარე - წუთის შემდეგ დაამატა ვიკიმ
- როგორი?
- შენ თვითონ იგრძნობ იმ ადამიანის ტკივილს!! ამიხსნა ლორანმა,…
- კარგი და მესამე??
-მესამე? - ამას შემდეგ შენ თვითონ შეიტყობ
- რატომ ?
- დამერწმუნე ეს უკეთესია იგრძნო ვიდრე აგიხსნა!!
- კარგი დაველოდები მანამ, სანამ გამოვლინდება, აქვე გამახსენდა კალენები, კალენები, ზუსტად კი ელისი და მისი ნიჭი..- კალენი??
- რა კალენი?? - გაოცდა ვიკი..
- ელისი ის ხომ მომავალს ხედავს!! მან ვერ დამინახა??
- არა ბელა! მე რამდენიმე ხნის წინ ვიყავი ელიაზართან, კალენები ახლა ზუსტად იქ არიან! ელისმა კი შეწყვიტა შენი ხილვა რადგან თვლიან რომ შენ მოკვდი! -წყნარად თქვა ლორანმა, შემომხედა და განაგრძო - მამაშენი მთელი ეს კვირა აქ გეძებდა, დედა კი ფენიქსში. ტყეში ჩატარდა სამაშველო ოპერაცია მაგარმ, შენი ნაკვალევი ვერ იპოვნეს და ძებნა შეწყვიტეს. ამ მომენტჩი შენ უგზოუკვლოდ დაკარგულად ითვლები.
- მე ვუსმენდი და ვტიროდი, ვიკი მეხვეოდა
- მაპატიე!! - წარმოთქვა მან.
- რისთვის?? მე ვერ გავიგე რატომ ითხოვდა პატიებას.
- მე წაგართვი ყველაფერი რაც შენთვის ძვირფასი იყო, მე უნდა შევჩერებულიყავი.
- არა, ვიკი! შენ სწორად მოიქეცი - მაგრად ვთქვი და ტირილი შევწყვიტე –სხვა ქვეყანაში წავალ რამდენიმე წლით მესმის, რომ მამას და დედას გაუჭირდებათ, მაგრამ ასე უკეტთესია მათთვის, კალენების ნახვა კი ახლა არ მინდა.
- არა ბელს ! ჩვენ შენთან ერთად მოვდივართ – თქვა ლორანმა და ვიკიც დაეთანხმა.
- მინდოდა შევწინაგმდეგებოდი, მაგრამ ლორენმა უეცრად თქვა: "ეს არ განიხილება!"
- თანახმა ვარ მამიკო!! - გავიღიმე
- გაიღიმა, როგორც იქნა, მან დამიჭირა და დამატრიალა ოთახში
- ლო გამიშვი გთხოვ !
-ბელს შენ ახალ ცხოვრებას იწყებ. გრძნობ?
- კი - ვუპასუხე მე
- და სად მივემგზავრებით?
-შეიძლება სამხრეთ რუსეთში წავიდეთ?? შემოგვთავაზა ვიკიმ. თან ამინდიც გვეწყობა,
-კარგია! უცებ რაღაცაზე ჩავფიქრდი..
- რაზე ფიქრობ ლამაზო ? მკითხა ვიკიმ..
- მინდოდა მეკითხა,შეიძლებოდა თუ არა სახელის გამოცვლა
- სახელი? რატომ? აღელვებული სახით შემომხედა ლორანმა.
- უფრო იოლი იქნება ჩემთვის! როდესაც ბელას მეძახით, თვალწინ მიდგება წარსულის სურათები და ძალიან მიჭირს….
- რათქმაუნდა რატომაც არა. რა სახელი გინდა?? ვიკი სიხარულისგან ბრწყინავდა
-არტემიდა! ვთქვი ჩაფიქრების შემდეგ.
-არტემიდა? რატომ მაინცდამიანც ეს?
-არტემიდა- ბერძნული მითოლოგიური არსებაა: ნადირობის, ქალთა უმანკოების, ყველა ცოცხალი არსების მფარველი ქალღმერტი, ასევე ბედნიერების მომნიჭებელი ქორწინებაში და დაბადებაში, კიდევ მთვარის ქალღმერთი, მისი ძმა აპოლონი მზის განსახიერებაა - ჩაილაპარაკა ლორანმა.
- შენ ამდენი საიდან იცი?
- ერთ დროს, საბერძნეთში ვცხოვრობდი, კარგი ქვეყანაა, მაგრამ ძალიან მზიანი. დღე არაფერი მქონდა საკეთებელი და მეც ვკითხულობდი სხვადასხვა წიგნს.
- ნაკითხიც ყოფილა! ჩაიცინა ვიკიმ
- ბელა შენც იცოდი?
-კი, მაგარმ ამდენიც არა, მხოლოდ ის რომ მთვარის ქალღმერთი იყო, ძალიან მიყვარს მთვარე, ზალიან ლამაზია!
- ისევე როგორც შენ!! გამიღიმა ლორანმა.
წავედით! მოვემზადოთ გასამგზავრებლად, ხვალ უკვე აქ აღარ ვიქნებით, ძნელია დაუმშვიდობებლად წასვლა, მაგრამ ასე უკეთესია მათთვის.